Bali heeft een milieuprobleem en dat wordt voorlopig niet opgelost.

Toen Antoinet en ik gisteren in Sidemen (Oost Bali) aan het hardlopen waren, kwamen we op het eind langs het schooltje van het dorp .

Daar waren kinderen de rommel op de straat aan het opruimen.

Wat mooi dat ze dat doen, zou je zeggen...

Maar even later zagen we hoe de kinderen hun volle mand met afval in het riviertje kieperden, dat langs de straat stroomde.

Wat dat betreft heeft Bali nog een lange weg te gaan.

De mensen hebben geen geld en de regering doet niets om het afval op te ruimen

Hier en daar zijn er wel initiatieven, maar het blijft een groot probleem.

Toen Antoinet en ik vanmorgen in de kampong (dorpje) bij Candidasa gingen rennen, zagen we ook overal afval liggen.

Wat is het toch jammer dat dit mooie eiland zo vervuild wordt door de toeristen én door de inwoners...

Twee Bali Runners brengen een verrassing naar Marjanne Oomen in Lovina op het eiland Bali.

Vandaag heeft Ketut ons naar Lovina gebracht, waar we zouden gaan logeren in Starlight Bungalows. De coronacrisis heeft ook hier hard toegeslagen, want wij waren de enige gasten. We kregen een mooie ruime villa met twee slaapkamers en heel veel ruimte. Honderd meter van het strand, een fijn plekje. Nadat we in het centrum van Lovina bij Waring Wina heerlijk geluncht hadden, gingen Guus en Ria terug naar Starlight Bungalows. Antoinet en ik werden door Ketut naar Marjanne Oomen gebracht, die bij haar huis het project van de stichting Stepping Stones Bali uitvoert. Marjanne kreeg van ons de door ons meegenomen gipstape en braceschoentjes. Daarna verrasten we haar met een cheque van 5000,00 euro van de stichting Loopgroep Bali Runners. Marjanne was heel blij met deze hulp van de Bali Runners, die mogelijk is gemaakt door de vele sponsors en donateurs uit de gemeente Oirschot en ver daar buiten.

Na het bezoek aan Marjanne reden we met een medewerker van de stichting Stepping Stones Bali door de straatjes in het binnenland naar het huis van een familie, waarvan de dochter is geholpen door de Stichting Stepping Stones Bali.

Een dag om nooit te vergeten.

Pemuteran op het eiland Bali, hier mag van mij de tijd stil gaan staan.

Vanmorgen zijn Antoinet en ik om 06.30 uur wezen rennen over het strand van Pemuteran (in het noordwesten van Bali). De opkomende zon begon de horizon boven de zee te kleuren. We liepen over een tapijt van schelpen in de stilte van een vroege tropische morgen. Het was een magisch moment dat ons een geluksgevoel gaf. Wat was het mooi, een beter moment om de dag te beginnen konden we niet bedenken. Na een paar kilometer lagen er veel stenen op het strand en was het even moeilijk lopen. Maar we werden daarna beloond met een mooie baai met wit zand en in de verte een vissersdorpje in zee. Die mensen wonen constant op het water. In de verte zagen we de bergen van Java. We liepen weer terug naar onze kamers in het Adi Assri Resort. Daar waren Guus en Ria ook al wakker. Dus konden we gaan ontbijten. Het was een mooi begin van een nieuwe dag in het paradijs dat Bali heet.

Gisteren was weer dag met een gouden randje. Na het ontbijt vertrok Guus met een bootje naar het eiland Menjangan om te gaan duiken. Wij deden het rustig aan en genoten in de tuin van het super zwembad (50 meter) en het uitzicht op zee, die zoals altijd hier een spiegel was, zonder golven. In de middag gingen Antoinet en ik snorkelen bij het Biorock project recht tegenover het Taman Sari Resort. Men heeft stellages van ijzer in zee aangebracht waar nu koraal op groeit. Terwijl Ria genoot van een heerlijk strandbed, zwommen Antoinet en ik tussen heel veel mooie vissen. De onder water wereld is zó mooi. Guus had intussen laten weten dat hij die middag op zee ging vissen. Hij beloofde dat hij voor het avondeten zou zorgen. Die belofte maakt hij waar, want hij kwam terug met vier vissen. Die werden in de keuken van het Adi Assri Resort gegrild en even later zaten we er van te smullen met daarbij Kare Ayam en Cap Cay. Na het eten waren we allemaal moe en gingen vroeg naar bed. Als ik dit schrijf heeft de nacht weer plaats gemaakt voor de dag en hebben Antoinet en ik vanmorgen om 06.30 uur weer een uurtje gerend over het strand en dat straatjes bij de bergen die de baai van Pemuteran omringen. Nu gaan we ontbijten en daarna komt Ketut ons halen om ons naar Lovina te brengen.

Pemuteran, een heel sfeervol strand in het noordwesten van het eiland Bali.

Vandaag had Ketut ons van Belimbing naar Pemuteran gebracht. Een rit van anderhalf uur over de bergen van Bali, waar onderweg apen langs de weg zaten . Ook zagen we hoe de Balinezen met een kleine dorsmachine de rijstkorrels uit de halmen sloegen. Toen we uit de bus van Ketut sprongen om te gaan kijken, moesten we enorm lachen om de reactie van ongeveer 20 vrouwen toen ze de jonge god Guus met ontbloot bovenlijf uit de bus zagen stappen. Ze waren echt enorm onder de indruk en toen Guus tussen hen ging zitten werd het helemaal een dolle boel. Natuurlijk ging we ook even mee dorsen. Daarna reden we weer verder en na een stuk langs de noordwest kust kwamen we aan bij het Adi Assri Resort in Pemuteran. We kregen drie prachtige kamers langs elkaar bij het zwembad aan het strand. Het zwembad is wel 50 meter lang. Een heerlijke plek om twee dagen van de zee te genieten. Nadat we superlekker gegeten hadden, gingen we naar een centrum voor schildpadden kijken...

Daarna zijn we verder gelopen naar het restaurant van het Taman Sari Resort.

Het lijkt wel of we hier al weken zijn, zoveel mooie momenten hebben we beleefd.