Deze week vroeg ik aan Theo en Yvonne, die voor de eerste keer op Bali zijn, wat op hen de meeste indruk had gemaakt. Theo antwoordde dat de armoe op Bali hem diep had getroffen. Over dit antwoord heb ik veel nagedacht.....

Wat is armoe ?.................................

De mensen op Bali zijn heel arm, althans naar westerse begrippen. Zij hebben heel weinig mogelijkheden 'om iets te bereiken in hun leven'. De lonen zijn ontzettend laag (een paar euro per dag) . En toch loopt iedereen hier met een mobieltje en rijdt de jeugd allemaal rond op een bromfiets. In het begin snapte ik daar niets van. Wie moet dat allemaal betalen ? Het antwoord is dat de ouders al die dingen betalen zolang de jeugd geen werk heeft of te weinig verdient. De meeste gezinnen hebben daarom een behoorlijke schuld bij de bank. Die schuld word nog veel groter als er iemand erg ziek wordt en naar het ziekenhuis moet. Niemand is verzekerd tegen ziektekosten en daarom duurt het jaren voordat de schuld van een ziekenhuisopname kan worden afgelost.

Is er dan zoveel verschil met Nederland ?

In Nederland hebben de meeste gezinnen ook een grote schuld in de vorm van een grote hypotheek voor hun huis, en soms ook nog andere leningen voor luxe dingen. Maar op Bali hebben de meeste schulden te maken met eerste levensbehoeften. Een mobieltje hoort daar eigenlijk niet bij, maar een bromfiets is echt nodig als je ver naar school moet of naar je werk. Een auto is meestal onbereikbaar. Grote schulden hebben hier meestal te maken met onverwachte gebeurtenissen zoals een ziekenhuisopname of een huwelijk. Vooral dat laatste is eigenlijk heel triest. Een huwelijk en het huwelijksfeest kost meestal een kapitaal (het geloof speelt daarbij een grote rol) waarvoor men jarenlang nog moet aflossen. En als je weet dat de rente hier 2% per maand bedraagt (dus 24% op jaarbasis) dan kun je wel begrijpen hoe schulden veel gezinnen in een wurggreep houden. En dan komt nog de noodzaak om voor je ouders te zorgen als ze oud zijn geworden. Er zijn hier geen voorzieningen voor oudere mensen, daar moeten de kinderen voor zorgen. Daarom zijn er maar weinig mensen die kunnen denken aan een luxe toekomst zoals wij die in het westen kennen.....Het betekent niet dat ze ongelukkiger zijn als wij. Integendeel.......ik heb heel vaak het gevoel dat zij zeker niet ongelukkiger zijn als wij. De problemen komen pas echt als er iets onverwachts gebeurt. Wij in het westen hebben ons tegen zoiets verzekerd. Wij hebben ons tegen alles verzekerd, tenminste dat denken wij........ Maar we betalen daarvoor een prijs.....We hebben geen tijd meer....geen innerlijke rust.......

En dat is ook armoe........