Gisteren was weer zo'n dag op Bali die ik niet gauw vergeten zal. Ik kreeg in Ubud bezoek van Theo en Jeanne die meer dan dertig jaar geleden een belangrijke rol in mijn leven hebben gespeeld. Het was heel bijzonder om hen na al die jaren weer terug te zien.Oude herinneringen kwamen vandaag weer boven en het bleek dat onze vriendschap de tand des tjjds had doorstaan. Ik heb dan ook heel veel genoten van het weerzien met hen.

Theo en Jeanne waren niet de enigen die mjj vandaag kwamen bezoeken. Rond het middaguur kwamen ook mijn neef Bert en zijn vrouw Babs de tuin van Nicks Hidden Cottages binnen gewandeld. Mede door hun komst werd het een bjjzondere dag voor mjj.

We besloten om te gaan wandelen over het pad dat door de rijstvelden ten noorden van Ubud naar "Sari Organic" loopt. Vroeger waren daar alleen maar heel mooie groene rijstvelden, maar nu bleek dat ook hier gebeurt wat nu overal in en rond Ubud aan de gang is. Langs het hele pad waren nu restaurantjes en huizen gebouwd. Wat jammer, op deze manier blijft er niet veel meer over van dit plekje wat ik vroeger zo mooi vond. Toen we de helft van het pad hadden afgelopen werd de bebouwing minder en zagen we alleen nog maar de schitterende rijstvelden die een wandeling door de omgeving van Ubud altijd tot een belevenis maken. Even later kwamen we bij Sari Organic aan waar we genoten van het uitzicht en een heerlijke pompoensalade. In dit restaurant is alles biologisch, vandaar de naam. Een uurtje later gingen Marie Lou, Frans, Ad en Dianne, alweer op pad en wij bleven nog even langer. De chauffeur van Bert en Babs was nog bij ons. Het was Gusti, de sympathieke eigenaar van Warung Ida in Sidemen, waar ik zo vaak heerlijk heb gegeten. De vrouw van Gusti, Ida, kan echt heel goed koken en ik kan een bezoek aan dit eethuisje aan iedereen aanbevelen.

Even later liepen ook wij weer terug naar Ubud. Daar aangekomen bleek dat Marie Lou onderweg een flinke buikschuiver had gemaakt. Gelukkig was de schade beperkt gebleven tot een bloeduitstorting op een van haar handen. Marie heeft echter een hele winkel aan geneesmiddelen bij zich en heeft een ruime ervaring op het gebied van medische en spirituele verzorging, dus morgen zal het ongemak wel weer verdwenen zijn.

'S Avonds zijn we met z'n allen wezen eten bij Cafe Wayan, een van de beste restaurants van Ubud. Zittend onder een prieeltje en omgeven door mooie bloemen en planten genoten we van de zwoele avond en van elkaar. Het was een uniek moment en een heel mooie afsluiting van deze dag, Bali maakt zoveel in je los, en als je dan ook nog goede vrienden ontmoet dan is het helemaal bijzonder.

Toen ik rond 12 uur tuusen de lakens kroop en de gordijnen van mijn hemelbed dicht trok had ik een voldaan gevoel. Ik ben weer helemaal "senang" op Bali. Jammer dat Angela er nu niet bij is, met haar zou het helemaal compleet zijn geweest. Als je zo ver van huis bent mis je je geliefden. Gelukkig maakt de gastvrijheid van de Balinezen en mijn fijne gezelschap dat gemis goed. Ik geniet enorm van mijn vakantie en het is verbazend dat er elke keer dat ik hier ben zoveel mooie dingen gebeuren, ondanks dat ik al zo vaak hier geweest ben. In mijn eerste verhaalvan deze vakantie heb ik geschreven dat Bali de zintuigen van haar bezoekers prikkelt en dat is bij mij zeker het geval . Mijn innerlijke ik komt hier helemaal tot zijn recht en alle mooie vriendschappen in mijn leven voel ik hier nog meer. Om zo drie weken hier te zijn , dat is super...

Vandaag vertrekken we naar Umabian, een dorpje met maar 600 inwoners dat nog niet ontdekt is door het massatoerisme. We gaan daar logeren in een voormalig buitenverblijf van een van de vroegere vorsten van Bali. Het complex is nog helemaal intact en is schitterend gelegen midden in de rijstvelden. In dit authentieke stukje Bali gaan we de stilte vinden die hier in Ubud verdwenen is. In Umabian is het echte Bali te vinden zoals het altijd is geweest. Daar zal ik mijn volgende verhaal van deze vakantie schrijven en dan kunnen jullie allemaal mee genieten...