Gisteren zijn we aangekomen in Klub Kokos, zeven bungalows met een zwembad, restaurant en een mooie tuin, midden in de rijstvelden op een heuvelrug tussen twee rivieren, dichtbij het traditionele dorp Bankiang Sidem en maar twintig minuten lopen van het kunstenaarsdorp Ubud. Dit is ons voorlaatste logeeradres op Bali.

Vannacht om twee uur werd ik wakker van een geluid waarvan ik niet wist wat het was. Ik liep naar de open badkamer van mijn bungalow en ging op het muurtje zitten bij de varens en de andere planten die je het idee geven dat je badkamer midden in de vrije natuur ligt. Boven mij stonden honderden sterren en een maan die bijna helemaal rond was. Een nacht voor verliefde mensen...

Ik dacht aan de liefdes in mijn leven....

Ik dacht aan Ingrid, mijn eerste liefde die ik heb leren kennen op mijn werk. In deze jaren was ik onzeker en bang om Ingrid te verliezen. Dat gevoel was nergens om gebaseerd maar ik kon het toen nog niet kwijtraken. Daardoor was ik ook jaloers en uit eindelijk verloor ik Ingrid om deze reden......

Ik dacht aan Carmen, mijn tweede liefde, die mij een spiegel voorhield. Mede dankzij haar raakte ik mijn onzekerheid en jaloezie kwijt en daar ben ik haar dankbaar voor.....

Ik dacht aan Angela, mijn huidige liefde, met haar hoop ik samen heel oud te worden. Met haar heb ik innerlijke rust gevonden waardoor ik lief kan hebben zonder voorwaarden....

Met al deze lieve en bijzondere vrouwen ben ik op Bali geweest. Dankzij hen heb ik mijn levenslessen gehad waardoor ik nu ben wie ik ben. Dankzij hen weet ik nu wat echte liefde is, vriendschap in de meest pure vorm......

Bali heeft mij bij deze levenslessen geholpen. De mensen van dit mooie eiland zijn daarbij elke keer weer een goed voorbeeld van wat echte liefde is, geven vanuit het hart zonder voorwaarden. Als je door Bali reist krijg je door warmte en de liefde van de mensen heel veel energie. En dan bedoel ik niet alleen van de balinezen, maar ook van de mensen uit andere landen die je tegenkomt, zoals Lieke, Sylvia, Marleen, Marieke, Marjanne, of bijvoorbeeld het belgische echtpaar waar Wim en ik gisteren mee hebben zitten praten in cafe des Artistes. Allemaal mensen die vanuit hun gevoel leven en hier op Bali hun warmte en openheid beantwoord zien.

Gisteren zat ik in Ubud het mailtje van Lieke en Sylvia te lezen. Deze twee leuke jonge vrouwen waren helemaal vanuit Candidasa weer terug gegaan naar Lovina om daar nog een paar dagen te genieten van het gezelschap van de leden van de band die daar elke avond in het Seabreeze-restaurant speelt. Super om te zien hoe Lieke en Sylvia hun gevoel volgen en hoe ze genieten van het gezelschap, de genegenheid en de warmte van deze balinese artiesten. Ketut en wij van de bejaardenclub (Wim, Ria, Theo, Yvonne en ik) hebben Lieke en Sylvia echt gemist toen ze waren vertrokken naar Candidasa.....

Liefde zonder voorwaarden en zonder bijbedoelingen....Alleen maar geven in plaats van te nemen.........Dat is het stukje van het alledaagse leven op Bali waarvoor ik elke keer weer terugga.....

Ik had vandaag graag naar Petak gegaan om daar de Stichting ANAKITA te bezoeken waar kansarme balinese kinderen worden geholpen om een betere toekomst te krijgen. Jolanda en Dennis zijn daar ook geweest en het is het hoogtepunt van hun Balireis geworden. Helaas lukt het niet, maar een andere keer zal ik er zeker naar toegaan....

Ik ga nu een lekkere capuccino drinken en misschien wel iets anders erbij......

Om Santi Santi Santi Om

(balinees voor tot ziens)....