Ik ben in de afgelopen jaren al heel wat keer in Portugal op vakantie geweest en ik ben tot de conclusie gekomen dat Portugal een heel fijn vakantieland is. Overal ondervind je de gastvrijheid van vriendelijke mensen, die meestal een zee van tijd hebben om jou te verwennen. Het klimaat is er fijn en het eten heerlijk. De meeste jongeren gaan naar de Algarve in het zuiden, waar gezellige stadjes het contrast vormen met hagelwitte stranden die omzoomd worden door steile rotsformaties. Als je echter meer van rust houdt, dan biedt het binnenland een overvloed van natuurparken en stille dorpjes waar de tijd heeft stil gestaan.

Angela en ik zouden deze keer weer op bezoek gaan bij de broer van Angela, die samen met zijn vrouw Rieke in het natuurgebied Serra da Estrela en werkelijk prachtige camping heeft met de naam Quinta das Cegonhas.Tientallen jaren geleden was het hoofdgebouw nog een ruine, maar Gerard Duis en Rieke Mariën hebben de ruine in de afgelopen jaren omgetoverd tot een indrukwekkend mooi gebouw met appartementen , dat de allure van een kasteel heeft. Een heel groot zwembad en terrasvormige campingplaatsen met een adembenemend mooi uitzicht op de vallei bij de dorpjes Nabainhos en Melo, maken het geheel compleet. Gerard kan ook nog eens heel goed koken en dat maakt het verblijf op deze camping tot een echt feest.

Toen wij aankwamen op de camping ontmoetten we Vasco (de zoon van Gerard en Rieke) en zijn vrouw Darlene, die samen recent een zoon hadden gekregen. Het was een mooi weerzien en een fijn begin van onze vakantie in het noorden van Portugal. Die vakantie begon de volgende dag met een wandeling op de Passadicos Mondego,die begint bij het dorpje Videmonte. Het is een hardhouten vlonder, die zich drie kilometer lang in een dal langs de rivier Mondego slingert. Dit is echt een unieke belevenis en eigenlijk zou iedereen dit moeten doen die hier in de buurt is. Later in onze vakantie zouden we nog meer "passadicos" tegenkomen, een heel mooie manier om van de natuur te genieten.

Op de derde dag van onze vakantie reden we met Gerard en Rieke helemaal naar de noordelijke grens van Portugal, die gevormd wordt door de rivier Minho. Daar gingen we bij het stadje Moncaotwee dagen logeren in een heel mooi oud gebouw op een wijngaard, waar de Alvarinho wijn wordt gemaakt. Ook dit is een heel mooie quinta met een hoofdgebouw dat ook op een kasteel lijkt. Het interieur is nog helemaal authentiek en je waant je daar in lang vervlogen tijden. Solar de Serradeheet dit unieke logeeradres en het is echt een feest om daar te verblijven en onder andere te genieten van een héél goed ontbijt. Op de eerste avond zijn we in het stadje Moncao wezen eten bij het restaurant Cabral,waar we door de eigenaar verwend werden met een heerlijke gegrilde vis. De volgende dag wilde Rieke een stukje van de "camino Santiago Compostela" gaan lopen en daarom reden we in onze huurauto van Sunny Cars (een aanrader) naar de stad Valenca, waar we bij een fort lopend die rivier overstaken, die de grens met Spanje vormt. Halfweg op de brug liepen we Spanje binnen en vervolgens liepen we nog even door, totdat we weer terugkeerden naar het fort. Voor Rieke was deze wandeling een overwinning op zichzelf want ze had in de afgelopen maanden een operatie ondergaan en kon nu voor het eerst weer een lange wandeling maken. Intussen werd het weer steeds slechter en besloten we de namiddag door te brengen in het stadje Alvaredo,dat ten noorden van een heel mooi natuurpark ligt, namelijk Nationaal Park Peneda Geres,waar onder andere een waterval met de naam Cascade da Portela do Homemde moeite waard is om te bezoeken. Rieke en Gerard zouden daar de volgende dag naar toe gaan.

Angela en ik had besloten om via de westkust van Portugal weer terug te rijden naar Porto en dus namen we de volgende dag afscheid van Gerard en Rieke, waarmee we vier gezellige en mooie dagen hadden beleefd. We reden eerst naar het stadje Viana do Castelo,waar we één nacht gingen logeren in een villa met de naam 3 Maria.Eigenlijk zijn wij helemaal geen stadsmensen, wij houden meer van de rust en de eenvoud van de natuur. Daarom valt er ook niet veel te vertellen van ons verblijf in dit stadje.

De volgende dag reden we door naar het stadje aan de kust met de naam Esposende. Via booking.com hadden we daar een kamer gehuurd in het hotel Suave Mar.Meteen bij aankomst voelden we dat dit een schot in de roos was. We kwamen er al vroeg in de morgen (10.30) aan en tot onze verrassing konden we toch al meteen inchecken. Toen we onze kamer binnen liepen kwam de tweede verrassing. We hadden een gratis upgrade naar een superior kamer gekregen en dat betekent een héél grote kamer met zeezicht en een gigantische badkamer met een bubbelbad. We besloten meteen om maar een dag extra bij te boeken, want hier wilden we graag zijn. Helemaal blij liepen we de boulevard op, die grensde aan een lagune die aan de rechterkant (5 minuten lopen) grenst aan een prachtig wit strand van Esposende en aan de overkant een dito wit strand met een stukje natuurreservaat van hetdorpje Ofir.

In de namiddag liepen we over de boulevard naar het centrum van Esposende (15 minuten lopen) waar een gezellige markt was met een restaurantje, genaamd Boteca do Mercado.Daar hebben we op een avond nog "poke bowl" met vis gegeten, die we helemaal zelf mochten samenstellen. De sfeer was daar goed, vooral als de ondergaande zon de horizon boven de zee in een prachtige kleur zette. De drie dagen waren er eigenlijk veel te kort, zeker nu het na een paar dagen slecht weer echt zonnig begon te worden. Dat was echt lekker na de kou en regen van de afgelopen dagen. Hoe dan ook, het waren drie heerlijke dagen in Esposende en wat mij betreft mogen we hier gerust nog een keer teruggaan.

Tijdens ons verblijf in Esposende zijn we ook een dagje naar het stadje Apuliagegaan (een kwartier rijden). Daar liepen we langs het strand en kwamen we rond de middag bij toeval uit bij een vissershutje met de naam Cantinho dos Pescadores.Vóór het hutje lagen op het strand een paar fel gekleurde vissersbootjes terwijl op zee hoge golven naar het strand rolden. Het vissershutje bleek ook een restaurantje te zijn. We hadden honger en we gingen daarom op een van de bankjes voor het vissershutje zitten. Daar werden we welkom gegeten door een indrukwekkend dikke visser, die met ontbloot bovenlijf ons het menu kwam brengen. We bestelden "dourade", die boven een houtskoolvuur werd gegrild. Even later zaten we te genieten van een overheerlijke gegrilde vis met groenten en knoflookaardappels. Echt, zo super lekker, we aten onze vingers bijna op. En dan de plek, aan zee, met vóór ons de vissersbootjes en de huisjes van de vissers, waarop allemaal spreuken waren geschreven. Het kon niet mooier, het kon niet beter. Echt iets om nooit te vergeten.

Op 29 oktober moesten we onze huurauto van Sunny Cars in gaan leveren. Het was een fijne auto geweest en we hadden er fijn mee gereden op de rustige snelwegen, waar veel minder vrachtauto's rijden dan in Nederland. Onze auto had ook een tolkastje, waardoor we bij de tolpoorten overal gewoon door konden rijden. Het was een ruime Seat Ibiza, waarvan de huur met een volledige verzekering zonder borg maar 27 euro per dag kostte. Daarom kan Ik Sunny Cars zeker aanbevelen.

We leverden dichtbij het vliegveld onze auto in en werden daarna in een shuttlebusje naar het vliegveld gebracht, waar we tegenover de vertrekhal de laatste nacht zouden doorbrengen in het Park Hotel Aeroporto.Dit hotel ligt maar 10 minuten lopen van de vertrekhal en voor een paar euro brengen ze jou naar de vertrekhal, maar je kunt er ook lopend naar toe gaan. De kamers zijn er niet groot, maar wel heel goed en geluiddicht, je hoort er niets.

Nadat we ingecheckt hadden liepen we naar de halte van de metro (5 minuten lopen), waar we online uit een automaat twee dagkaartjes voor de metro naar het station Trindade van Portokochten (9 euro per stuk).De rit naar het station Trindade duurde ongeveer een half uur en toen stapten we uit in het historische centrum van Porto, waar het ene gebouw nog mooier en indrukwekkender is als het andere. We liepen richting het centrum en dat was constant omlaag totdat we beneden bij de rivier Douro aankwamen. Daar ligt een kleine boulevard aan het water, genaamd Cais de Ribeira, waar ontzettend veel toeristen genoten van het mooie uitzicht op de 60 meter hoge LUIS I brug en de Porthuizen aan de overkant. De smalle straatjes zijn er prachtig en de intieme restaurantjes ook, maar het was er veel te druk. We hielden het na een paar uur dan ook voor gezien. Zoals gezegd zijn wij geen stadsmensen en worden we al snel helemaal gek van de krioelende mensenmassa om ons heen. We aten en dronken eerst nog wat lekkers en gingen toen weer de metro terug naar ons hotel bij het vliegveld. Daar sliepen we als rozen tijdens onze laatste korte nacht in Portugal. Om 4.30 in de morgen schoven we aan voor het ontbijtbuffet in het Park Hotel Aeroporto en daarna liepen we naar de vertrekhal van het vliegveld, waar we om 07.05 uur met Ryanair weer terugvlogen naar Eindhoven. Het was een mooie vakantie geweest met op sommige dagen minder goed weer, maar de vriendelijkheid van de Portugezen had dat meer dan goed gemaakt.

Kees Smetsers