Elke morgen op Bali sta ik om 6 uur op want dan begint het licht te worden en is het zonde om in bed te blijven liggen. Ik houd van de eerste uren van de dag en van de uren dat de zon 's avonds de lucht rood begin te kleuren. Er is dan een heel speciale sfeer op Bali die moeilijk te omschrijven is, je moet hem voelen.......

Vanmorgen trok ik mijn zwembroek aan en liep door de tuin van Kelapa Mas Bungalows naar het strand . Het was laag water zoals elke morgen en ik begon te lopen over het dode koraal dat bloot was komen liggen, met slippers aan anders houd je geen voeten over. Het was net of ik bij laag water over het wad liep bij de Waddeneilanden. Overal waren kleine poelen waar visjes en andere dieren snel wegdoken als ze mij zagen. Het water stroomde tussen het dode koraal naar de zee en vormde kleine riviertjes waarin waterplanten meebogen in de richting van de zee. Een kleine grijze vogel liep voor mij uit op zoek naar visjes. Hij stoorde zich helemaal niet aan mij en pas toen ik heel dicht bij hem was vloog hij weg. Zo nu en dan zag ik een mooie schelp liggen die was meegenomen door het water van de zee. Ik moest wel goed opletten waar ik liep want er groeide hier en daar ook heel mooi levend koraal en ik zou het erg vinden als ik dat zou beschadigen....

Zo'n begin van de dag, dat is super, ik zou het elke dag wel willen doen.

Ik liep terug naar mijn bungalow en zag de balinezen al in de tuin bezig. Ze waren bloemen aan het plukken die elke dag in schaaltjes op ons terras worden gezet. De eigenaren van dit parkje zijn echte natuurliefhebbers, dat kun je overal aan zien. Recent hadden ze een prijs gewonnen want de tuin bij de bungalows was door de 'Bupati' uitgeroepen tot de op een na mooiste tuin van de omgeving. En daar waren ze trots op....

Vandaag gaan we met Ketut Legi naar Pantai Pasir Putih, het witte zandstrand bij Perasi. Ketut Legi is de arme visser die door Ade en Nellie uit Geleen weer toekomst heeft gekregen door middel van een nieuwe buitenboordmotor voor zijn catamaran waarmee hij gaat vissen. Gisteren kwam Ketut Legi mij mango's brengen als kadootje. Die hebben ik vanmorgen bij de keuken afgegeven met de vraag of ze er mangojuice van wilden maken. En dat kregen we bij ons ontbijt. Wat lief dat ze dat allemaal doen. De feestmaaltijd die we gisteren aangeboden kregen was ook al zo'n voorbeeld van de warmte en de liefde die de mensen hier aan je willen geven.....

We vertrokken vanaf het strandje bij de lagune, in het centrum van Candidasa. Yvonne had gisteren haar vuurdoop beleefd want ze was voor de eerste keer in zee gegaan om naar het koraal te gaan kijken. Vandaag zat ze met klamme handen in de catamaran want ze vond de zee toch wel erg diep. We voeren eerst langs het eilandje waar Winie Scheepers, mijn oud-collega, ooit angstige momenten had beleefd tijdens het duiken, en daarna naar Pantai Pasir Putih. We werden vergezeld door tientallen vissers die met hun catamarans terug kwamen van de (nachtelijke) visvangst. Een kleurrijk schouwspel. Op het witte strand waar we aankwamen hebben we twee superrelaxte uurtjes gehad, waarvan ik de meeste tijd doorbracht in het turqoise water van de glasheldere zee. Ik liet mij dragen door de golven en genoot van het frisse water dat langs mijn lijf stroomde. Een genot voor de zintuigen. Ook nu mocht voor mij de tijd stilstaan....

Na een lekkere Nasi Goreng bij een van de hutjes op het strand vertrokken we weer. We kwamen langs het huis van Bob Land die waarschijnlijk lekker siesta aan het houden was want het was rond 12 uur. De rest van de dag zullen we maar doorbrengen met niets doen. Want waarom zouden we hier rondracen ? Bali komt wel naar ons toe......