Op dit moment vlieg ik op een hoogte van 9296 meter boven het eiland Maleisië. Rechts van mij zit mijn zus Ria en twee rijen daarvoor zit Angela. Het is Singapore Airlines niet gelukt om ons bij elkaar te zetten maar goed we zijn onderweg naar huis en dat is al heel wat. Heel de cabine van het vliegtuig ruikt naar het eten, dat over een paar minuten geserveerd zal worden. Ik heb eigenlijk geen honger, maar ik zal waarschijnlijk toch wel iets eten. Angela, Ria en ik zijn blij dat we na de vertraging van 24 uur nu onderweg naar huis zijn.

In mijn vorige verhaal heb ik al verteld dat wij bij onze aankomst in Singspore zoveel vertraging hadden dat we onze aansluitende vlucht naar Amsterdam misten. Daardoor moesten we 24 uur wachten en die brachten we door in het Mercure Hotel op Stevens Road. Het verblijf daar was prima, net als hetcgratis ontbijt, lunch en diner, maar het was niet wat we gewild hadden. We wilde na een maand vakantie op Bali gewoon weer naar huis, waar onze familie en vrienden op ons wachten.

Om de tijd toch nuttig door te brengen gingen wandelend naar de Botsnische tuin van Singapore, wat mijn verdraaide pijnlijke rechterknie eigenlijk geen goed idee vind. De straat, waardoor wij liepen, was de verblijfplaats van de rijken der aarde. Ongelooflijk wat een weelde, het ene na het andere paleis kwam aan ons voorbij. Het was weer eens heel warm, net als alle andere dagen van onze vakantie. De berichten uit Nederland over de kou en regen steken daar schril bij af. Het was ook heel benauwd weer en toen we de Botanische tuin binnenliepen stroomde het transpiratievocht over ons gezicht. Maar wat is het mooi in deze tuin ! Echt, we keken onze ogen uit. Ontelbare prachtige soorten palmen, bloemen die we nog nooit gezien hebben, orchideeën in alle soorten, het was er allemaal. De foto's bij dit verhaal geven dit mooi weer. Helaas genoot mijn rechterknie niet van de lange wandeling, die we aan het maken waren. Die begon steeds meer te protesteren. Na een paar uur vonden we het allemaal genoeg en liepen we terug naar ons hotel, waar een heerlijke gratis lunch op ons wachtte.

Na de lunch gingen Angela en ik een citytour door het centrum van Singapore doen in een bus met een open bovendek. Ria had geen behoefte aan de citytour en ging lekker bij het zwembad liggen. Mijn rechter knie had er eigenlijk.ook geen zin in, maar ik ging toch met Angela mee. Ik was al ooit in Singapore geweest en had deze tour al ooit gedaan, maar met z'n tweeën is het toch leuker als alleen.

We gingen op het warme (te warm) bovendek van de bus zitten, waar we alles goed konden zien. Angela raakte onder de indruk van de mengeling van eeuwen oude huisjes en supermoderne wolkenkrabbers. We reden door "Little India" met smalle straatjes en kleurrijke tempels. We passeerden de Arabische wijk en de Chinese wijk. We zagen werkelijk schitterende koloniale gebouwen uit de tijd dat de Engelsen hier heersten. Daartussen stonden wolkenkrabbers die tot de hemel reikten. En nergens lag er afval, in de hele stad niet. Zo' citytour is de moeite echt wel waard. Vooral Angela genoot er van. Zo had onze vertraging toch iets positiefs.

Toen we weer terug in ons hotel waren gingen we samen met Ria dineren in ons hotel, alweer gratis. Daarna gingen we lekker douchen, zodat we fris naar het vliegveld konden gaan. Daar stapten we in het vliegtuig van Singapore Airlines. En nu zitten we tussen hemel en aarde, op 10 kilometer hoogte. Zo meteen krijg ik mijn eten geserveerd, dus ga ik dit verhaal afsluiten met lieve groeten voor iedereen die dit leest.

Kees Smetsers