Na de onverwachte ontmoeting met Putu Yusi, vanmorgen toen ik aan het hardlopen was over het straatje naar Tabola, zijn Angela, Ria en ik gaan wandelen richting het dorpje Luah. Dat ligt op de hellingen van de overkant van het dal.

Vanuit onze slaapkamers kunnen we het dorpje Luah zien liggen tussen het groen vande palmbomen en de rijstterrassen. Dat uitzicht zal waarschijnlijk niet lang meer te zien zijn, want Sidemen wordt in rap tempo volgebouwd door projectontwikkelaars, rijke buitenlanders en rijke Balinezen. Als het zo verder gaat, dan wordt Sidemen het tweede Ubud, dat vroeger een heerlijk rustig kunstenaarsdorp was, maar nu overspoeld wordt door vooral jonge toeristen. 's Avonds wordt de sfeer daar nu bepaald door harde muziek en dat is heel wat anders dan de gamelanmuziek, die ik elke dag hoorde toen ik hier 40 jaar geleden was. Ubud en Sidemen zijn beleggingsobjecten geworden voor mensen met heel veel geld, die nog meer willen hebben. Zó jammer want de spirituele sfeer, die Sidemen zo bijzonder maakte, gaat verdwijnen. Het is niet tegen te houden, men noemt het vooruitgang en welvaart. Een deel van de Balinezen blijft ook hier vasthouden aan hun cultuur en tradities, maar een groot deel van de nieuwe generatie wil niet meer op de rijstvelden werken. Terwijl ik dit schrijf realiseer ik mij dat dit in Nederland niet anders is. In Nederland willen de meeste jongeren ook niet meer met hun handen werken en is er nu al een groot tekort aan vaklieden in de bouw en mensen die op het land willen werken.

Allemaal gedachten, die voorbij kwamen toe we omlaag liepen, richting het Ecoresort Darmada. Dat is een plekje, waar de eigenaren Barbara en Wayan wel met veel respect voor de cultuur en natuur hun gasten ontvangen. Toen we langs hun resort liepen zagen we in de verte de heilige berg Gunung Agung, die met zijn indrukwekkende vorm overal op Bali te zien is.

We kwamen bij de rivier, waar een aantal Balinezen in het snelstromende water aan het baden waren. Het leek wel een plaatje uit lang vervlogen tijden, zó mooi en zo puur.

We gingen wat drinken bij een kleie warung, waar het uitzicht op de groene rijstvelden en de bergen heel mooi was. Het meisje dat ons bediende was heel blij met onze komst en daardoor werd het weer een heel leuke ontmoeting, net als het bezoek aan een jong stel dat een heel mooie kleurrijke tuin had.

Het werd steeds warmer en het zweet stroomde over ons gezicht. Daarom besloten we ons oorspronkelijke plan te wijzigen en terug te lopen naarVilla Shantiasa.

Daar zou ik als cadeau voor mijn jubileum (60 ste keer op Bali) van mijn vrienden Ellen en Toine een gratis Balinese massage krijgen. Ik liep door de tuin van Shantiasa naar het prieeltje, waar de massages worden gegeven. Ik ging alvast op het massagebed liggen en wachten op de komst van de masseuse.

Toen hoorde ik een bekende stem. Het was Putu Yusi, die mij kwam verrassen. Vijftien jaar geleden heeft ze mij gemasseerd en nu kwam ze dat weer doen. Putu Yusi kan heel goed masseren en het werd een mooi besluit van een dag met twee verrassingen.

Morgen vertrekken we met Ketut naar het eiland Lembongan, waar we gaan genieten van de zee en het strand van dit hopelijk nog rustige eiland. Daar zal ik mijn volgende verhaal schrijven. Ik stuur jullie allemaal lieve groeten. Leuk dat jullie met mij mee reizen.