Gisteren heeft Ketut ons naar Sidemen gebracht. De rit duurde veel langer als verwacht omdat we bij Kintamani een heel stuk om moesten rijden. De reden waren ceremonies bij de vulkaan Gunung Batur en de moedertempel Besakih, die drie weken duren en waar héél veel Balinezen naar toe gaan. Onze vaste stop met uitzicht op het meer bij de vulkaan Gunung Batur kwam zelfs in gevaar. Maar gelukkig konden we toch op onze vaste stek genieten van de appelcarré's, die we in Lovina bij de Duitse bakker hadden gekocht. Het zat vandaag toch wel een beetje tegen, want in de laatste kilometers tussen Selat en Iseh kwamen we in een file van vrachtauto's terecht, die veel te zwaar geladen waren en moeite hadden om de diepe kuilen van de weg te ontwijken.

We kwamen moe aan bij Villa Shantiasa, maar de hartelijke ontvangst en de prachtige "welkom thuis" versiering in onze kamers maakte het allemaal goed.

Villa Shantiasa is prachtig gelegen, aan de rand van het dorp Sidemen met uitzicht op het dal en de omringende bergen. Ik heb de sfeer hier altijd spiritueel gevonden, al zal dat iedereen misschien anders ervaren. Ik ga er in ieder geval elke keer graag naar toe, ook al wordt het hier steeds drukker en maken veel rijstvelden hier plaats voor luxe resorts. Dat laatste is jammer, maar deze ontwikkeling is niet tegen te houden.

De eerste avond zijn we naar het prachtige Ecoresort Darmada gewandeld. Daar gingen we onze vriend Piet Willems op zoeken, die met pensioen is en hier een gedeelte van het jaar doorbrengt. Het werd een hartelijk weerzien, dat een vervolg kreeg met een diner in het restaurant bij de rivier, die hier langs het Ecoresort Darmada loopt. Heerlijk om daar te genieten van de stilte, die alleen werd doorbroken door het geluid van het stromende water, dat zijn weg zoekt tussen grote keien die in de rivier verspreid liggen .

Naast Piet waren ook Barbara en Wayan aangeschoven bij het diner. Twee héél bijzondere mensen, die ik al veel jaren ken. Zij hebben een heel creatieve geest, zijn heel ondernemend en willen daarnaast ook de medemens helpen. Dat doen ze op heel veel manieren en het is echt interessant om hun verhalen aan te horen. Samen hebben ze een werkelijk heel bijzonder Ecoresort gerealiseerd, waarbij ze met veel respect voor de natuur te werk zijn gegaan. Dit is hier het échte Bali, in alle opzichten.

Barbara komt uit Zwolle en haar man Wayan is op Bali geboren. Ze vormen een prachtig stel dat een brede kijk op het leven heeft. Toen het gesprek op de Nederlandse politiek kwam, nam Barbara het in felle bewoordingen op voor de Nederlandse boeren, die steeds vaker de schuld krijgen van wat er fout is in Nederland, terwijl het grote kapitaal en de aandeelhouders van bedrijven als Tata Steel en Shell buiten schot blijven en gewoon hun gang kunnen bijven gaan met het in gevaar brengen van het milieu en de gezondheid van de mensen in Nederland. Ik was het helemaal met haar eens en genoot van het gezelschap van deze avond.

Toen we onder een prachtige sterrenhemel en zingende krekels om ons heen terugliepen naar Villa Shantiasa waren we moe, maar héél voldaan. Het was echt weer een "another day in paradise" geweest.

Vanmorgen was er nog een verrassig voor Angela toen ze op de badkamer een ontmoeting had met een heel mooie gekko (zie foto's). Daar was Angela niert echt blij mee.

Nog een uurtje later was er het weerzien met Putu Yusi. Een heel lieve Balinese vrouw, waarvoor ik ooit het boek "Het verdriet achter de glimlach" heb geschreven. Alweer een emotionele gebeurtenis , die deze vakantie steeds mooier maakt.

Kees Smetsers