Nadat we in Belimbing afscheid genomen hadden genomen hadden van Made Sepel en het personeel van Cempaka Belimbing, bracht een vrolijke Ketut ons naar Pemuteran.

Tijdens de rit door de bergen richting Siririt, werd er heel wat gekletst want Ketut kan heel goed Nederlands. Het ging vooral over het leven in Nederland en de verschillen met het dagelijkse leven in Bali.

Ketut reageerde geschrokken toen wij vertelden dat het drugsgebruik in Nederland zo toegenomen is, want in Bali is dat veel minder het geval. Ook vond hij het heel erg dat de mensen zo ver van de natuur af zijn komen staan. Waar Ketut woont en ook in andere dorpen op het platteland van Bali is het sociale leven nog grotendeels intact gebleven en leven de mensen dicht bij de natuur, die hen alles geeft wat ze nodig hebben.

Terwijl wij dit gesprek hadden zagen we om ons heen op de hellingen van de bergen de Balinezen in de rijstvelden werken. De rijstvelden zagen er overal heel goed onderhouden uit en het was constant een mooi schouwspel om dat te zien. Daardoor vlogen de kilometers voorbij en waren we al snel in Pemuteran, waar we hartelijk welkom werden geheten door het personeel van het Adi Assri Resort, die een prachtige welkom boodschap in onze kamer had gemaakt. Vanuit ons bed kijken we uit over de zee, die hier heel rustig is.

Morgen gaan we snorkelen bij het Biorock project. Waarschijnlijk zullen we een van de weinigen zijn, want er zijn hier nagenoeg geen toeristen. Dat was in Belimbing ook al het geval. Onbegrijpelijk, want bij aankomst op het vliegveld was het daar heel druk met vooral veel jonge mensen. Waarschijnlijk zijn die allemaal naar het zuiden van Bali gegaan (Kuta, Canggu, Legian, Sanur).

Wij houden van de rust en die hebben we hier gevonden, dat dachten wij tenminste. Om een uur of vier begonnen echter drie moskeeën hun luide gebeden over ons uit te strooien, gewoon door elkaar heen. Wat een herrie, ongelooflijk, de rust was in een keer verdwenen. Ik probeer echt tolerant te zijn en respekt te hebben voor alle geloven, maar zo nu en dan vind ik het toch moeilijk.

Soms is het echt moeilijk om mee te bewegen in de wereld om mij heen, ook al doe ik nog zo mijn best om ieders manier van leven te begrijpen en respecteren. Mijn basis principes worden steeds vaker op de proef gesteld en dat gebeurt ook hier op Bali. Het beste wat ik kan doen is bij mij zelf blijven en dat probeer ik ook want mijn eigen ik is mijn beste raadgever.

Gelukkig vind ik hier op Bali vooral heel veel lieve mensen en dat maakt mijn vakantie elke keer weer tot een feest. Heel leuk dat jullie met mij mee willen reizen.

Kees