Ubud is voor mij altijd een plek geweest, waar ik echt kan " landen". Het verschil tussen het leven in Nederland en Bali is zó groot, dat het enkele dagen duurt voordat je mee kunt gaan in het ritme van het leven op Bali. Helaas is Ubud erg druk geworden en dat merk je vooral 's nachts als de harde muziek in de bars en restaurants het haast onmogelijk maakt om te slapen. Toen we na twee dagen op weg gingen naar ons volgende logeeradres waren we daarom zoals altijd weer blij om het drukke zuiden van Bali te verlaten. Voor jongeren is het een eldorado, maar voor mij is het niet mij favoriete plek.

Ketut had ons uitgenodigd om zijn huis te bezoeken. Hij woont op het platteland, midden in de rijstvelden, tussen Denpasar en Ubud. We werden gastvrij ontvangen door zijn vrouw Erni en de zonen Tristan (11 jaar) en Kayana (8 jaar). Mooi om te zien dat ze zo blij waren om ons te zien. Erni had heerlijke pisang goreng gebakken en avocado juice met chocoladesaus gemaakt. Het werd een gezellig uurtje en daarna vertrokken we weer, op weg naar Belimbing, dat in de bergen lgt.

Na Antosari boog de weg rechtsaf en verlieten we de drukke hoofdweg die naar Java leidt. Links en rechts ontvouwde zich een prachtig landschap met spiegelende rijstterrassen. Dit gedeelte van Bali is een van de mooiste gebieden en toch komen hier bijna geen toeristen. Zó jammer, want al die toeristen, die alleen maar in het zuiden van Bali blijven, krijgen het echte Bali niet te zien.

Bij ons volgende logeeradres Cempaka Belimbing werden welkom geheten door de sympathieke manager Made Sepel, die ik al ongeveer 20 jaar ken. Twee Balinese vrouwen hingen een krans van frangipanibloemen om onze nek. Wat een verschil met Ubud, waar het overal druk is. Hier overheerst de stilte en de eenvoud van de natuur. Alles is hier nog steeds zoals het altijd is geweest. Hier is het dagelijkse leven nog niet beïnvloed door het massatoerisme.

Een uurtje later liepen we naar een dal met schitterende rijstterrassen, maar twee honderd meter van ons logeeradres Cempaka Belimbing. Daar was een Balinees met een traditioneel gereedschap het rijstvelden aan het bewerken. Hij begroette mij en bleek perfect Engels te spreken Al heel gauw kwam ons gesprek op het leven in Nederland, waar de meeste mensen nu ver van de natuur af staan. "De natuur is de basis van ons leven " zei de Balinese man en ik was het helemaal met hem eens.

Nadat we nog enige tijd hadden zitten kijken naar de spiegelende rijstvelden voor ons, gingen we terug en even later zaten we te genieten van een diner met om ons heen de geluiden van een gekko. De krekels deden ook hun best, samen met de kikkers, duiven en nog veel meer dieren die ons een concert gaven als afsluiting van weer een bijzondere dag.

De volgende dag gingen we met gids Wayan drie uur wandelen in de bergen bij Cempaka Belimbing. Het was weer prachtig weer en de zweetdruppels liepen over ons voorhoofd toen we het pad over de glooiende rijstterrassen beklommen en ons een weg baanden door dicht begroeide dalen, waar overal het geluid van stromend water te horen was. Onze gids liet ons zien wat hier allemal groeit in de natuur. Nootmuskaat, ananas, kaneel, lemongras, advocado, bananen, koffie, vanille en nog veel meer. De natuur is hier heel rijk en geeft de Balinezen alles wat ze nodig hebben. Op een gegeven moment opende onze gids een opgerold bananenblad en daar zat een jonge vleermuis in. Het werden drie uren vol verassingen, waar we echt van genoten.

Ik heb nog vergeten te vertellen dat ik vanmorgen al heel vroeg (06.45 uur) ben gaan hardlopen. Dat viel niet mee want de hellingen van de bergen zijn steil en de temperatuur komt niet onder de 25 graden. Daarbij komt dat de honden hier niet echt goed opgevoed zijn. Maar ja, straks moet ik na mijn vakantie weer met mijn loopmaatje van de Bali Runners op pad, dus moet ik hier mijn conditie op peil houden. Lange afstanden lopen gaat hier echter niet, maar dat compenseer ik wel met veel zwemmen en lange wandelingen.

Vanmorgen werden we gewekt door het geluid van de gamelan en toen zagen we door de gordijnen van onze slaapkamer inde verte tussen de palmbomen een lange stoet prachtig geklede Balinezen op weg naar een tempel lopen. Dit is Bali zoals ik het 40 jaar geleden heb leren kennen. Ik ben blij dat ik dit weer met Angela en Ria mag beleven. Straks gaan we met een gids helemaal naar de zuidkust fietsen dat wordt weer een bijzondere dag. Maar nu heb ik genoeg geschreven en daarom sluit ik dit verhaal af met lieve groeten vanaf dit mooie eiland.

Kees