Vandaag was het Hari Kuningan, een feestdag op Bali.

De balinezen gaan op deze dag met hun familie bidden en offeren bij hun huistempeltje of bij een van de grotere tempels in hun dorp of stad. Wij zijn gaan kijken bij de tempel aan de lagune, midden in Candidasa. De hele dag was het een komen en gaan van families die in hun prachtige kleren een tijdje bij de tempel neerknielden. Nadat zij gebeden en geofferd hadden liepen ze langs de lagune in een lange rij naar het strand waar het een gezellige drukte was met badende mensen. In de lagune zelf spartelden tussen de lotusbloemen ontelbare kindren die in hun blootje genoten van het water. Echt een supermooi gezicht....

Wijzelf volgden het voorbeeld van de balinezen op en gingen bij Puri Bagus Bungalows lekker zwemmen in het heldere water van de zee. Je kunt daar lekker in de schaduw liggen van een grote boom en dat is geen overbodige luxe want vandaag was het ook weer heel warm. Theo en ik zwommen ver de zee op. Het was laag water en we konden helemaal tot het koraalrif zwemmen voordat we niet meer konden staan. Mooi koraal was er niet meer want dat is ooit door vissers met dynamiet vernietigd.

Urenlang heb ik vandaag in het water van de zee gelegen, ik kon er niet genoeg van krijgen. Toen ik moe werd ben ik de pier opgeklommen die zo'n 25 meter van het strand in zee ligt. Ik ben daar in lotushouding gaan zitten met mijn rug naar de zon. In de verte zag ik Bob Land in zijn tuin bij zijn huisje aan het strand rondlopen. Met dat beeld sloot ik mijn ogen en probeerde mijn hoofd leeg te maken. Dat lukte een tijdje en ik kwam pas weer bij mijn positieven toen een hoge golf tegen de pier sloeg en mijn lijf besproeide met een nevel van waterdruppels. Zo bleef ik nog een half uur zitten met elke keer weer een verfrissende douche van de zee. Het begon een beetje te waaien en dat was lekker verkoelend.

Terwijl ik daar zat op de pier in zee dacht ik aan 'onze' chauffeur Ketut Giri Kumara die ons elke keer weer op komt halen en waarmee we zoveel leuke momenten bleven, serieuze momenten maar ook veel lachen. Het is echt 'een goei menneke' zoals we in Brabant zeggen. Ik mag hem heel erg graag. Ik vind het heel erg dat hij de laatste tijd zoveel problemen heeft. Problemen met de adat die het hem moeilijk maakt om zijn geliefde Erni te trouwen. Probelmen met zijn oom die hem bedrogen heeft wat Ketut nogal wat geld heeft gekost. Ik loop er steeds meer over te denken om Ketut te gaan helpen. Ik wil hem meer kans op een betere toekomst geven. Hij zou eigenlijk zijn busje in moeten kunnen ruilen tegen een jonger busje want het is zijn bron van inkomsten en het busje dat hij nu heeft is al wat jaartjes oud en gaat niet eeuwig mee. Om kort te zijn....ik ga proberen om een stuk of 8 mensen bij elkaar te krijgen die elk 500 euro willen geven voor een ander busje voor Ketut. Als dat zou lukken kan Ketut een stukje van zijn toekomst invullen en heeft hij misschien meer kans om een toekomst op te bouwen met Erni. Misschien lukt het niet, maar ik ga het gewoon proberen...

Een bijzondere dag, alweer.... En die wordt vanavond afgesloten met een feestmaaltijd die ons wordt aangeboden door het lieve balinese echtpaar dat eigenaar is van Kelapa Mas Bungalows. Een dag met heel veel liefde, het belangrijkste wat er in het leven is....