Clube Porto Mos in Lagos (Algarve - Portugal)

Soms kom je tijdens een vakantie op een plek, die herinneringen oproept aan onvergetelijk mooie momenten in een ander land. De vakantie van Angela en mij in het stadje Lagos (Algarve - Portugal) is daarvan een voorbeeld.

Op zondag 8 oktober 2023 had ik de hele marathon van Eindhoven gelopen. Het lopen van een hele marathon is een echte uitdaging, zeker als je al 76 jaar bent. In de week vooraf was ik zoals altijd heel gespannen en onzeker. Maar dat verdween meteen nadat het startschot geklonken had. Ik begon meteen met het lopen van een tempo, dat voor mij comfortabel voelde en dat kon ik tot mijn eigen verbazing de hele wedstrijd volhouden. In de laatste kilometers op de Oirschotsedijk en de binnenstad van Eindhoven waren veel deelnemers aan het wandelen, maar bij mij kwam de adreline in mijn lijf en kon ik echt gaan genieten van de wetenschap dat het mij weer zou gaan lukken. Ik voelde geen vermoeidheid en kon op het Statumseind zelfs "waves" gaan maken met publiek, dat rijen dik langs het parcours stond. Constant kippenvel en een héél blij gevoel. In de laatste 100 meter reikte ik met mijn handen naar de hemel, waar mijn moeder en vader zeker genoten zullen hebben van dat moment. Het was weer gelukt.

De dag daarna kwam Henk van Gerven, mijn loopmaat van de Bali Runners die samen met Bas Lemmens ook de hele marathon had gelopen, Angela en mij vroeg in de morgen ophalen om ons naar vliegveld Eindhoven te brengen. Om half 8 vertrokken we met Transavia naar Portugal, waar we een week vakantie zouden gaan vieren. Tot mijn blijdschap voelde ik totaal geen spierpijn en ook geen vermoeidheid. Het lopen van een hele marathon had dus geen sporen achter gelaten. Het bleek dus weer dat mijn manier van trainen (vier maal per week 10 tot 15 kilometer en elke maand een halve marathon) goed was voor iemand van 76 jaar, die geen snelle tijd meer hoeft te lopen.

Toen we op het vliegveld Faro geland waren en onze huurauto van Sunny Cars hadden opgehaald bij het kantoor van Guerin, vertrokken we naar het stadje Lagos (Algarve), waar het hotel SUNPLACE RESORT "Clube Porto Mos" een week ons verblijf zou zijn. Toen we na een klein uur de poort van hotel binnenreden kregen we allebei het zelfde gevoel. Het was alsof we op het eiland Bali aankwamen en dat kwam door de prachtige groene tuin met palmbomen, hibiscusstruiken, bougainvillea en andere tropische bloemen. Tussen al dat groen lagen mooie villa's met in elke villa 3 appartementen. Toen we ingechekt hadden bij de vriendelijke receptioniste liepen we even de tuin bij het zwembad in. Daar was het mogelijk nog mooier en het uitzicht op de zee, het strand en de steile kliffen nog spectaculairder. Wat een mooie plek, het voelde meteen goed. Even later zaten we aan een heerlijke tonijnsalade en een glas verse jus d'orange. Na deze overheerlijke lunch gingen we naar onze kamer, die ruim was en comfortabel. Vanaf het terras keken we uit over de zee, waar we de golven op het strand zagen rollen. Het was een heel mooi begin van onze vakantie.

De volgende dag gingen we naar het dorp Ferragudo.Dat ligt tegenover de grote stad Portimao, aan het water dat vanaf de zee naar het binnenland loopt. Oorspronkelijk hadden we het plan om hier vakantie te gaan vieren, maar later werd het toch Lagos. Ferragudo heeft een gezellig oud centrum met een pleintje, waar een aantal goede visrestaurants zijn. Mijn broer en zijn vrouw zijn hier ook ooit geweest en op hun advies gingen we eten in het visrestaurant"Port Arade". Daar genoten we in de warme zon van een menu met een garnalencocktail, zeebaars en sangria. Angela had hoofdgerecht een ovenschotel met kabeljauw. Het was allemaal even heerlijk en we begrepen meteen waarom mijn broer dit restaurant had aanbevolen. Na een paar uurtjes genieten slenterden we langs het water, waar de vissers hun netten aan het schoonmaken waren. Het werd een heel relaxte dag op een mooi plekje aan de kust van Algarve.

Die avond liepen we van ons hotel naar het gezellige oude centrum van het stadje Lagos,waar we door de steegjes slenterden. Daar was het druk, ondanks dat het toeristenseizoen eigenlijk al voorbij was. Wij houden allebei van een rustige omgeving, maar een paar uurtjes in de drukte van een stadje, dat vinden we ook leuk. Laat op de avond kwamen we weer terug bij ons hotel Clube Porto Mos, dat maar een paar honderd meter van het strand ligt.

Het strand Porto Moszag er heel mooi uit met wit zand, twee leuke strandrestaurants en steile kliffen. Op onze derde dag zouden we gaan genieten van het zwemmen in de zee, maar eerst gingen we naar de rotsformaties van Ponte da Piedade. Dat was maar een paar minuten rijden van ons hotel. Toen we onze huurauto geparkeerd hadden en naar de kliffen liepen, werden we verrast door een prachtig stukje natuur. Ponte da Piedade is een strook langs de kust, die bestaat uit spectaculair mooie rotsformaties en stille strandjes met helder turqoise water. Overal zijn wandelpaden van hardhout aangelegd en bij sommige strandjes zijn er stenen trappen, die helemaal naar het water van deze zee leiden. Als je zo'n trap afloopt, vooral de trap bij de vuurtoren ( Farol da Ponte da Piedade) , dan raak je echt onder de indruk van de gekleurde rotsformaties en de meest spectaculaire vormen die je maar kunt bedenken. Echt wij kwamen niet uitgekeken op dit natuurwonder. Iedereen, die hier vakantie gaat vieren, zou dit gezien moeten hebben.

Op de middag van de zelfde dag zijn we naar het strand van Porto Mos gegaan en daar hebben we een lange wandeling gemaakt. Het was laag water en daardoor was het heerlijk om met blote voeten over het nog natte zand te lopen, met het geluid van de aanrollende golven en de geur van de zee. Op het eind van het strand was het heel rustig en daar lagen ook mensen in hun blootje. De wetten van Portugal laten het toe dat iedereen overal bloot mag genieten van het strand en de zee, zo lang andere strandbezoekers maar niet gestoord worden. We gingen daar zwemmen in de zee, die een heerlijke temperatuur had. Het water was er helder en het drijven op de golven met het uitzicht op de geelgoude kliffen was echt spectaculair mooi. Later in de middag ging de ondergaande zon op het strand van Porto Mosde kliffen kleuren en werd het allemaal nog mooier. Een heel mooi einde van een heerlijke dag.

De volgende dag zijn we over de kliffen van Ponte da Piedade naar het strand Praia Dona Anagewandeld. Daar ligt het strand bezaaid met schelpen, die lijken op het Shell logo. Het is een intiem strandje met heerlijk, rustig, glashelder turqoise zwemwater en een klein restaurantje. In dit restaurantje is het uitzicht over de zee super en de sfeer heel gezellig. Ik maakte daar wel een lelijke smak toen ik op een vlonder uitgleed, maar behalve dat ik een stukje vel van mijn been kwijtraakte viel het wel mee. Tijdens onze vakantie zijn we met Vasco, de zoon van een broer van Angela, en diens vriendin nog een keer naar dit strandje geweest. Ik zou hier nog heel veel keren terug willen gaan, want het is er echt super.

Op een van de volgende dagen zijn we naar Aljezur gereden. Dat witte stadje ligt aan de zuidwestkust van Portugal. We wilden eigenlijk naar de kliffen bij het strand van Praia da Amoreiragaan, maar we kwamen uit bij Arrifana, dat aan de andere kant van de vallei ligt. Dus we moesten helemaal terug rijden naar Aljezur voordat we de weg naar Praia da Amoreira konden inslaan. Dat bleek een slecht onderhouden weg te zijn, maar uiteindelijk bereikten we toch ons doel. Daar gingen we wandelen over het pad bij de kliffen, dat bleek te bestaan uit los zand, wat het lopen moeilijk maakte. Het uitzicht op de steile kliffen en de stille strandjes maakte echter alles goed. Na de wandeling gingen we in Aljezur bij de Intermarché supermarkt fruit kopen. De boodschappen zijn in Portugal nog duurder als bij ons en we vroegen ons af hoe de Portugezen dat doen want hun lonen zijn veel lager. Gelukkig is het eten en drinken in de restaurants en café's wel veel goedkoper dan bij ons.

Op de terugweg van Aljezur naar Lagos hebben we nog een stop gemaakt in het kleine dorpjeBarâo de Sâo Joâo.Daar hebben we ooit vrienden uit Zeeland ontmoet, die in de vallei bij dit dorp tussen hippies een rustig en eenvoudig leven leiden.

Op een van onze dagen zijn we over de kliffen van het strand van Porto Mos naar het stadje Luz gewandeld. Heen en terug was het ongeveer 12 kilometer en dat was goed te doen, al bezorgde de steile afdaling naar het stadje Luz ons wel heel wat zweetdruppeltjes. Maar de wandeling was echt prachtig, met constante het weidse uitzicht over het turqoise water van de zee en de kleuren van de steile kliffen en het strand diep beneden ons. Deze wandeling maakt deel uit van de Rota Vicentina,een route die langs de hele kust van Portugal loopt. Het moet heel bijzonder zijn om in enkele weken deze hele route te lopen. Misschien gaan we het nog ooit doen.

Op de dag van onze terugvlucht naar Eindhoven moesten we nog wat regelen. We zouden pas 's avonds vliegen en we moesten vóór 10.00 uur uitchecken. Dus we hadden heel wat uren te overbruggen, maar dat was snel opgelost. Bij ons hotel Clube Porto Mos mochten we na het uitchecken de hele dag gebruik maken van het zwembad, de douches, de sauna, de jacuzzi en het restaurant, zonder dat we daarvoor hoefden te betalen. En via de verhuurder van onze auto (Sunny Cars - Guerin)kregen we toestemming om onze huurauto 5 uur later in te leveren tegen een geringe bijbetaling. Daardoor konden we 's avonds uitgerust in het vliegtuig van Transavia stappen, dat ons naar Eindhoven bracht, waar mijn loopmaat Henk van Gerven stond te wachten om ons naar huis te brengen.

Het was een heel relaxte vakantie geweest, die ik met een gerust hart bij iedereen durf aan te bevelen.

Kees Smetsers

Middelbeers