We zijn onderweg van Kuta naar Sidemen, een dorpje bij de uitlopers van de berg Gunung Agung in het oosten van Bali. We rijden op het weggetje ten noorden van Klunkung (Semarapura) en zien om ons heen uitbundige natuur met heel veel kleuren groen. De rijstvelden staan vol met water en spiegelen zich in de zon en de blauwe lucht. Overal wordt er rijst geplant. Op de straat lopen balinese vrouwen en mannen met grote bossen hout op hun hoofd die ze bij elkaar gesprokkeld hebben om vanavond te kunnen koken. Wat een mooi tafereel is dit..... Naast mij op de voorbank van ons busje zit Erni, de vriendin van Ketut. Erni en Ketut zijn heftig verliefd op elkaar, dat kun je van hun gezichten aflezen. We kletsen heel wat af en niet alleen over alledaagse onderwerpen. Al heel gauw gaat het gesprek over hun (onmogelijke) liefde voor elkaar. Ze houden echt van elkaar en zouden heel graag samen een toekomst op willen gaan bouwen. Maar.... De ouders van Erni hebben twee dochters en geen zoon die voor het nageslacht van de familie kan zorgen. De familie van Erni woont in het district Tabanan en de 'adat' (regels en gewoonten) van deze regio is heel 'kuat' (streng). In het district Tabanan moet de man (Ketut) voor de familie van zijn toekomstige vrouw (Erni) gaan zorgen als de familie geen zoon heeft die voor het nageslacht kan zorgdragen. Erni heeft een baan bij de Keuringsdienst van Waren die rechtstreeks onder de regering valt en zou dus heel goed voor haar ouders kunnen gaan zorgen (in financiele zin) als haar ouders oud zijn, maar toch moet Ketut bij haar ouders gaan wonen omdat hij geacht wordt voor het nageslacht te gaan zorgen. Als Ketut dat zou gaan doen zou zijn eigen familie dat niet accepteren en hem zelfs verstoten..... Deze verliefde mensen, die overduidelijk zielsveel van elkaar houden, worden vermorzeld door de 'adat' van hun omgeving. Een onmogelijke liefde..... Toen we het schitterende dal van Sidemen inreden waren we allemaal onder de indruk van dit verhaal. We hadden een dubbel gevoel, we waren blij om op dit mooie eiland te zijn, maar ook een beetje triest over de situatie waarin Ketut en Erni verkeren. Gelukkig hebben Erni en Ketut net als alle balinezen het vermogen om de dingen te accepteren zaols ze komen. Hun geloof speelt daarbij een belangrijke rol. Ondanks hun miserabele situatie blijven ze geven en dat maakt elke keer weer een grote indruk op mij. Het is een van de reden waarom ik elke keer weer terugga naar dit mooie eiland....