De eerste dag op Bali.....

Gisterenavond zaten Wim, Ria en ik op een terrasje aan het strand van Kuta te kijken naar de zon die afscheid aan het nemen was van de dag. De avond begon te vallen en de silhouetten van de mensen op het strand werden steeds donkerder tegen de kleuren van de avondlucht. Het was nog steeds warm maar er was inmiddels een fris briesje gaan waaien. Ketut, die balinese man die al jarenlang mijn vriend is en die ons de komende drie wekenrond gaat rijden op Bali, zat stil voor zich uit te kijken. Ik vroeg hem hoe hij zich voelde. Toen begon hij te vertellen over zijn grote liefde Erni, hoeveel hij van haar hield en hoe gelukkig hij was dat zijn liefde beantwoord werd. Hij zag er ook goed uit, Ketut, maar toch kon ik aan hem zien dat hij problemen had. Die problemen had ik al van Frans gehoord. Van Ketut kreeg ik nu te horen wat de aard van de problemen waren. Erni, zijn vriendin, heeft maar een zus en geen broers. Op Bali is dat een probleem want wie moet er nu voor de ouders zorgen als ze oud zijn ? Er zijn geen sociale voorzieningen als AOW en pensioen, de kinderen zijn de oudedagsvoorziening. Aangezien er op Bali vanuit wordt gegaan dat een vrouw na het huwelijk bij de ouders van haar man gaat wonen hebben de ouders van Erni dus geen oudedagsvoorziening. En dat is op Bali ongeveer het ergste wat je kan overkomen. De ouders van Erni hadden dus tegen Erni gezegd dat zij alleen met Ketut mocht trouwen als hij dan voor hen ging zorgen. En dat vinden de ouders van Ketut weer verschrikkelijk want wie zal dan voor hen zorgen ? Het komt er op neer dat Ketut voor twee gezinnen moet gaan zorgen als hij met Erni wil trouwen. Dat lukt hem nooit dus dat was voor hem ook de reden dat hij tegen zijn grote liefde Erni had gezegd dat zij betere een andere man kon zoeken omdat hij niet aan de eis van haar ouders kan voldoen. Daarbij speelt ook nog een grote rol het feit dat de ouders van Erni van een hogere kaste zijn en daardoor een hogere positie hebben dan de ouders van Ketut. Een trieste geschiedenis........ Ketut is zo'n fijn mens , hij verdient beter, maar hij wordt gewoon klemgezet door de ' adat' ,de levensgewoonten op Bali. Gelukkig heeft hij zijn humor nog wel behouden en even later zaten we weer volop te lachen en te genieten van de heerlijke tropische sfeer van een avond op Bali. Wat een contrast met ons vertrek uit Nederland ! Toen ik 's morgens met mijn koffer in de hand liep tussen de met rijp bedekte dennebomen van het bosje achter mijn huis, op weg naar de auto die ons wegbracht naar Schiphol, had ik het koud want het vroor..... En nu zit ik hier, op mijn favoriete eiland, meer dan 10.000 kilometer van huis en van Angela. Die mis ik steeds meer. Ik heb pas nu gemerkt hoe het is als zij op vakantie is en ik ben thuis. Voorheen was het altijd andersom.......Ik mis Angela hier ook, zeker als ik Ketut hoor vertellen over zijn liefde voor Erni, die echt en puur is, zonder egoisme. Liefde.....daar draait alles om in deze wereld.............. Ik ga hier op Bali samen met Wim en Ria, en straks ook met Theo en Yvonne, genieten van de warmte en de gastvrijheid van de balinese mensen. Ik zal proberen jullie een beetje op de hoogte te houden, al zal dat niet altijd lukken. In Sidemen, ons volgende logeeradres, is namelijk geen internet, dus de komende 4 dagen horen jullie niets van mij. We zullen daar logeren in Uma Agung Bungalows, een supermooi plekje midden in een dal tussen de uitlopers van de Gunung Agung, de hoogste berg op Bali. Ronddom die bungalows zijn er alleen maar schitterende vergezichten, uitbundige natuur, en een heel mystieke sfeer. Op die plek kan iedereen tot rust komen ook al ben je nog zo gestresst. Alleen maar 'zijn'..........................