Twee dagen geleden zijn we aangekomen in het meest zuidelijke puntje van het eiland Bali. Zelf was ik daar nog nooit geweest, want ik houd niet van het drukke toerisme op dit gedeelte van het eiland. Wat mij betreft is Uluwatu een verkeerde keuze geweest. Het bungalowparkje waar we logeren, The Brothers Villa, is echt prima en heeft heel mooie grote bungalows en een dito tuin met zwembad. Dat is allemaal heel goed. Het strandje Padang Padang Beach, dat op 10 minuten lopen van The Brothers Villa ligt,is best mooi met zijn rotsformaties, die op de stranden bij Algarve lijken. Het strandje is echter heel klein en wij hadden de pech dat het die dag enorm geregend had, waardoor al het regenwater via de slootjes en weggetjes in zee terecht was gekomen, waardoor het zeewater er bruin en vies uitzag. De sfeer in het dorpje Uluwatu heeft iets weg van Jamaica met de hele dag reggea muziek van Bob Marley. Het is een echt dorp voor surfers. Leuk voor heel jonge mensen die van surfen en chillen houden, maar het échte Bali is hier niet te vinden. Omdat het weekend was en het waarschijnljjk heel druk zou worden op het kleine strandje van Padang Padang Beach, besloten we om de volgende dag naar een ander strand te gaan.

Toen we de dag daarna in een taxi zaten op weg naar Bingin Beach, hadden we leuk contact met de chauffeur die een indiaans uiterlijk had met lange haren en donkere ogen. "Jullie kunnen beter naar Pandawa Beach gaan, want daar kun je veel fijner zwemmen en het strand is er wel een kilometer lang", zei hij. Dat bleek een heel goede tip te zijn.

Toen we bij Pandawa Beach aankwamen bleek daar een enorm project in aanbouw te zijn. Door de steile rotsen bij het strand was een brede weg uitgehakt, die langzaam omlaag liep en bij het strand eindigde. In de rotsen waren grote beelden geplaatst en dat zag er allemaal mooi uit. Toen we het strand zagen waren we meteen helemaal blij. Een heel breed strand met wit zand en een zee met helder turqoise water. We kwamen er al heel snel achter dat alles er heel goedkoop was en dat hadden we niet verwacht. We doken de zee in en genoten van de golven, die langzaam op het strand rolden.

Het werd een superfijne dag met lange wandelingen langs de branding, zoekend naar schelpen die tussen de branding en de steile rotsen op het strand lagen. Op een gegeven moment kreeg ik het weer heel warm en liep maar weer de zee in om verkoeling te zoeken. Het was laag water geworden en op sommige plekken was de bodem van de zee bloot komen te liggen. Ik zwom op een gedeelte, waar het water maar een meter of twee diep was (een soort geul tussen de ondiepe gebieden) en had niet in de gaten dat daar een sterke stroming stond. Ik lag lekker op mijn rug naar het strand te kijken, waar Angela naar mij zwaaide. Plotseling realiseerde ik mij dat ik een stuk afgedreven was en nu veel verder in zee lag. Ik besloot om maar terug te zwemmen naar het strand, maar dat ging bijna niet, de stroming was te sterk voor mij.

Ik kwam bijna niet vooruit en moest terug denken aan de dag, dat ik met Henk van Gerven in het Wilhelmina kanaal bij Spoordonk was wezen trainen voor het zwemgedeelte van de 1/4 triathlon van Oirschot. De dag daarvoor had het zoveel geregend dat er toen ook een sterke stroming stond en daardoor lag ik toen na een kwartier zwemmen nog steeds op de zelfde plaats. Ik heb nooit echt zwemmen geleerd en daardoor lag ik op de dag van de triathlon bij het zwemgedeelte al een kwartier achter en moest helemaal als laatste aan het fietsgedeelte beginnen. Dat vond ik niet leuk en daarom heb ik besloten om deze winter zwemles te gaan halen (ik ben tenslotte pas 69 jaar), zodat ik volgend jaar bij de 1/4 triathlon niet zo'n grote achterstand heb na het zwemmen...

Op het strand van Pandawa Beach hadden de strandwachten intussen ook gezien dat ik vergeefs probeerde om dichter bij het strand te komen. Een Balinese strandwacht klom in een kano en peddelde snel naar mij toe. "Klim maar in mijn bootje" zei hij toen hij mij bereikt had. Ik moet zeggen dat ik heel blij was om hem te zien, want het zou mij heel veel moeite hebben gekost om het strand te bereiken. Als ik echt goed had kunnen zwemmen zou het wat makkelijker zijn geweest. Weer een wijze les, en ook een extra aanleiding om deze winter toch maar eens serieus zwemles te gaan halen..

Vandaag vertrekken we naar huis, maar eerst gaan we nog een een keer naar Pandawa Beach, het strand dat ons verblijf in het zuiden van Bali toch nog aantrekkelijk heeft gemaakt. Vanavond stappen we om 20.00 uur in het vliegtuig van Singapore Airlines en dan begint de reis naar Nederland, die ongeveer 18 uur gaat duren. We hebben een superfijne vakantie gehad, maar het zal ook weer heel goed zijn om onze familie en vrienden weer in de armen te kunnen sluiten. Bali is en blijft een heel mooi eiland, maar ik zal nooit de behoefte om daar, of in een ander land, te gaan wonen. Thuis is voor mij waar mijn hart is, en dat woont toch echt in Brabantse land...

Kees Smetsers