Vandaag hadden we besloten om te gaan raften op de rivier Telaga Waja bij het dorpje Rendang in het oosten van het eiland Bali. Onze chauffeur en vriend Ketut had gisteren voor ons een heel goede prijs geregeld, namelijk 325.000 roepia, dat is ongeveer 22 euro per persoon, inclusief een uitgebreide warme maaltijd en transport naar de plek waar de rubberen bootjes vertrokken.

Ketut had voor ons geboekt bij de organisatie ALAM, en dat bleek een goede keuze te zijn. Bij de plaats van vertrek kreeg we een helm en dat bleek tijdens de avontuurlijke tocht echt nodig te zijn. Zwemvesten een peddel behoorde ook tot onze uitrusting.

We liepen door de groene rijstvelden naar beneden, waar het riviertje Telaga Waja zich door een kloof slingerde en stapten in de rubberen bootjes. Ik had al een keer eerder in Ubud geraft, maar deze keer was het toch wel spectaculairder. Er lagen namelijk overal grote rotsen in de rivier, waarop ons bootje zich te pletter leek te varen. Het rubber van het bootje bleek echter sterk genoeg te zijn voor de talrijke botsingen met de steile rotswanden en de grote rotsen. Natuurlijk werd er flink met water gesmeten, het kind in ons kwam weer naar boven. Binnen een heel korte tijd waren we allemaal kletsnat, maar dat deerde ons niet want het was warm genoeg.

Bij de stroomversnellingen kregen we het natuurlijk wel een beetje benauwd, want dan werden we flink door elkaar gegooid in ons rubberen bootje. Alles went, dus hoe langer de tocht duurde, hoe makkelijker we ons voelden. In totaal zouden we 16 kilometer over het riviertje varen en daarvan ging het grootste gedeelte tussen steile rotswanden, die begroeid waren met tropische jungle. Echt, we keken onze ogen uit.

Het hoogtepunt van onze tocht lag een paar kilometer voor het einde. Onze gids had ons al gewaarschuwd voor de hindernis, die eigenlijk een waterval was die vier meter omlaag storte. Toen we er bijna waren moesten we plat in ons bootje gaan liggen. De schrik sloeg ons om het hart toen we het hoogteverschil zagen, dat we moesten overbruggen. Maar wat deed Karine ? Die zag de cameraman staan, die van de duizelingwekkende val naar beneden opnamen maakte. Karine ging recht overeind zitten en zwaaide met een brede lach naar de cameraman. De goede raad van onze gids, dat we ons goed vast moesten houden aan het bootje, was ze kennelijk helemaal vergeten... Het resultaat was dat Karine onderaan de waterval met een klap achterover werd geslingerd en haar hoofd (en helm) met een klap op.... mijn knieen... terecht kwam. We schrokken ons een hoedje, maar gelukkig viel de schade mee. Er was namelijk geen schade, noch bij Karine noch bij mij. Misschien dat ik morgen een blauwe knie heb... hahahaha...

Bij het eindpunt kregen we tot onze verrassing een heel uitgebreide warme maaltijd voorgeschoteld en konden we een cd'tje laten maken met fotos' van ons avontuur.

Toen we later de foto's van de capriolen van Karine zagen, moesten we allemaal heel hard lachen, vooral om de foto waarop de benen van Karine en Rick hoog door de lucht vliegen na de val bij de waterval.

Vanaf vandaag is Karine voor ons de koningin van het raften op het eiland Bali...

Kees Smetsers