Vanavond zaten Angela en ik samen met Karine en Rick op het strand van Taman Sari Resort in Pemuteran te genieten van de volle maan, die het water van de baai in een zilverachtig licht had gezet. De lampionnen onder de bomen bij het strand waren ontstoken en maakten de sfeer nog romantischer. Het was zo'n avond, waarop alles is zoals het zou moeten zijn, een avond waar je alles om je heen nog intenser voelt. Het water van de zee was bijna een spiegel en de silhouetten van de catamarans staken heel mooi af tegen het zilveren wateroppervlak. Het was mooi om te zien hoe Karine en Rick hier genoten van elkaar en van de bijzondere sfeer die hier hangt. Voor Angela is dit een van haar favoriete plekjes op Bali en dat begrijp ik goed. De eigenaar van dit mooie resort heeft ons hier al een paar keer onvergetelijk dagen bezorgd en dat gebeurt nu weer. Wat de reden daarvan is, dat vertel ik later in dit verhaal.

In maart van dit jaar ben ik hier ook geweest, samen met mijn loopmaatje Rob. Toen we nog maar een uurtje waren aangekomen in Pemuteran kreeg ik heel slecht nieuws van het thuisfront in Nederland. Agung Prana, de eigenaar van dit resort, heeft toen meteen gezien hoe zeer het bericht uit Nederland mij raakte en is toen met mij en Rob naar Pura Melanting gegaan om daar te gaan bidden. Die avond zal ik nooit meer vergeten, hoe lang ik ook leven zal. Toen wij vandaag aankwamen bij Taman Sari Resort in Pemuteran, waren mijn gedachten bij de avond in de tempel Pura Melanting. En wat gebeurde er toen ik mij wilde inschrijven bij de receptie van het resort ? "U krijgt van ons gratis een familiesuite in plaats van de door u gereserveerde standaardkamer" zei de lieve Balinese vrouw van de receptie tegen mij. Ik was aangedaan door dit mooie gebaar, dat ongetwijfeld van Agung Prana afkomstig was. En toen we met z'n vieren de suite binnen gingen waar we zouden slapen, toen waren we helemaal overdonderd. Wat een mooie kamers, echt we wisten niet wat we zagen...

Dit is nu Bali, het blijft mij elke keer verassen, ook al ben ik er zo vaak geweest. Het zijn vooral de Balinese mannen en vrouwen die door hun lieve gastvrijheid zoveel indruk maken. Nergens op de wereld ben ik dit tegen gekomen. Karine en Rick zijn voor de eerste keer op Bali en zijn helemaal verliefd op dit eiland en zijn bewoners. Het is mooi om te zien hoe intens ze genieten.

Gisteren was ook zo'n dag, die met een gouden randje in ons vakantieboek zal komen. We waren toen nog in Cempaka Belimbing en daar zijn we voor de middag wezen fietsen met een gids van Cempaka Belimbing. Dat ging best makkelijk want we reden constant omlaag richting de zuidwest kust van Bali. Rick vloog in volle vaart de hellingen af, maar Karine deed het wat voorzichtiger. Het was een mooie tocht door stille dorpjes en groene rijstvelden, die ongeveer twee uur duurde en eindigde bij een strandje , waar in een grot duizenden vleermuizen tegen een rotswand hingen. Daarna werden we met de auto terug gebracht naar Cempaka Belimbing. Een uurtje later gingen we weer op pad met een gids en deze keer was het een wandeling door een dicht begroeid bos met ananasplanten, kaneelstruiken, koffiestruiken, cacaobomen, kruidnagel en nog veel specerijen die wij thuis in de keuken gebruiken en die hier overal groeien. Soms werd het een beetje spannend als we een beekje over moesten steken of een gladde helling moesten afdalen, een Rick maakte daarbij rare capriolen toen hij uitgleed. Maar uiteindelijk kwamen we allemaal omgeschonden terug in Cempaka Belimbing, waar de manager Made Sepel ons verraste met een gratis diner van traditionele Balinese gerechten. De ene verrassing volgt de andere op, het is ongelooflijk. Allemaal voorbeelden van de Balinese gastvrijheid...

Nu zijn we dus in Pemuteran en daar hebben we vanmiddag gesnorkeld bij het Biorockproject, dat een prijs van de Verenigde Baties heeft gekregen. Helaas bleek dat het koraal hier echt achteruit is gegaan sinds de vorige keer dat we hier gesnorkeld hebben. Maar voor Karine en Rick was het toch een geweldige belevenis om zoveel mooie vissen te zien in hun natuurljjke omgeving. Jammer dat de mens zoveel mooie dingen van de natuur beschadigt...

Vanavond hebben we romantisch gedineerd aan het strand, bij het licht van de maan , die bijna vol is. Morgen is hier in de dorpstempel een ceremonie ter gelegenheid van de volle maan en daar gaan wij zeker naar toe. Het zal de zoveelste mooie gebeurtenis worden van een vakantie , die nu al heel bijzonder is geworden. Het is heel moeilijk om over te brengen wat ik hier voel. Elk emotioneel moment dat ik hier beleef wil ik graag met jullie delen, maar ik kan het slechts vertellen in woorden. Desondanks hoop ik toch dat jullie het gevoel hebben dat jullie een beetje met ons meereizen....

Kees Smetsers