Soms kom je in je leven op een plek, waar alles is zoals je dat graag zou wensen. Een plek waar alles goed voelt en waar je wenst dat de tijd stil gaat staan. Villa Taman di Blayu , ongeveer 5 kilometer ten noordwesten van het stadje Mengwi, is wat mij betreft een van de mooiste plekjes van het eiland Bali. Als je op zoek bent naar stilte en rust in een omgeving, die nog steeds is zoals het altijd was, dan kun je dat hier vinden.

Toen Ketut en zijn zoontje Tristan na de rit van Ubud naar Blayu afscheid van ons hadden genomen en weer terugreden naar hun huis in het zuiden van Bali, werden we verwelkomd door het lieve personeel van dit mooie resort. Ze kenden mij nog van maart, toen ik hier met Rob Rebel angstige momenten heb beleefd op de dag dat we onze vriend Piet Willems naar het ziekenhuis moesten brengen omdat hij een "hypo" had gehad ten gevolge van zijn suikerziekte. Die dag werd het een spannende toch langs 4 ziekenhuizen, die 9 uur duurde en uiteindelijk goed afliep. De lieve mensen van dit resort vroegen mij hoe het met Piet was en ze waren duidelijk heel opgelucht toen ik hen vertelde dat Piet weer springlevend is en nu in Sidemen aan het genieten is bij Darmada Ecoresort.

We werden naar onze kamers gebracht en daar werden Angela, Karine en Rick blij verrast toen ze zagen wat een supermooie kamer het was waarin ze de komende dagen zouden gaan doorbrengen. Villa Taman di Blayu heeft acht supermooie kamers die in een halve cirkel rond een zwembad en een lotusvijver liggen. De kamers die wij hebben gekregen hebben een badkamer die bestaat uit een minituin, waarin een vijvertje het middelpunt vormt. In het vijvertje ligt een natuurstenen bad dat groot genoeg is om met z'n twee te genieten van de sterrenhemel en al het andere moois om je heen. Werkelijk heel romantisch en Angela, Karine en Rick wisten niet wat ze zagen. Dit hadden ze niet verwacht en het was mooi om te zien hoe blij ze waren. Dat gaf bij mij weer emoties omdat ik terug moest denken aan alles wat er vorig jaar gebeurd is. Het was een heel mooi moment dat ik niet snel zal vergeten.

We gingen zwemmen in het zwembad, dat een eilandje met palmbomen heeft, en daarna gingen we ons verwennen met een heerlijke lunch in het prieeltje boven de lotusvijver. Als je de foto's van deze dag ziet, dan begrijp je wat voor een unieke ervaring deze dag voor ons is.

Na de lunch gingen we wandelen langs het beekje dat naar het dorpje Umabian loopt. Omdat de hemel steeds donkerder werd besloten we wat te gaan drinken in Puri Taman Sari Umabian, een voormalig buitenverblijf van de Raja van Mengwi. Toen we daar zaten begon het heftig te regenen, zoals het alleen maar in de tropen kan regenen. Gelukkig klaarde het na een half uurtje op en konden we onze weg door de rijstvelden en het dorp Blayu vervolgen.

Het is intussen 17.00 uur geworden en over een uurtje gaan we onszelf opnieuw verwennen, deze keer met een rijsttafel, die bestaat uit heel veel gerechten, het enige nog lekkerder dan het andere. Door al die verwennerij wordt het tijd dat ik weer ga hardlopen. Morgenvroeg ga ik een uurtje rennen door de rijstvelden bij Blayu. Dat is echt nodig, want ik wil op 8-1-2017 de halve marathon van Egmond aan Zee gaan lopen. Die gaat gedeeltelijk over het strand en als het dan vloed is wordt dat ploeteren door het losse zand. Mijn loopmaatjes uit Oostelbeers gaan mee en omdat we met een bus gaan van Atletiek Eindhoven kan dat wel eens heel gezellig worden.

Ik ga nu dit verhaaltje afsluiten met lieve groeten aan jullie allemaal vanaf het eiland Bali, waar wij de ene na de andere mooie dag meemaken...

Kees