Gisterenavond liepen Rob en ik het straatje Jalan Bisma aan de rand van Ubud terug naar Nicks Hidden Cottages, waar we onze eerste twee dagen op Bali door zullen brengen. Het was een zwoele avond en de kikkers in de rijstvelden waren al aan hun dagelijks concert begonnen. De donkere hemel boven ons was bezaaid met sterren en de palmbomen langs het straatje staken donker af tegen de blauwzwarte lucht. We voelden ons licht, want we hadden ons net een uurtje overgegeven aan de vaardige handen van de masseuses van Lily's Spa. Die massagesalon ligt maar 200 meter van ons logeeradres, en ik ga daar altijd heen als ik hier ben. Voor 80.000 roepia (5 euro) krijg je er een uur lang een ontspannende massage die de vermoeide spieren weer helemaal losmaakt. Het is ook een heel mooie manier om meteen na de aankomst op Bali het "baligevoel" te krijgen en echt te "landen". Rob en ik hadden er intens van genoten en de vermoeidheid van de lange vlucht naar Bali was als sneeuw voor de zon verdwenen.

Een paar uurtjes eerder hadden we afscheid genomen van Nies van Gestel uit Diessen, die ons samen met Ketut (onze chauffeur en vriend hier op Bali) had opgehaald op het vliegveld. Ze reden verder naar Lovina, waar Nies de rest van zijn vakantie gaat doorbrengen. Nies had een dikke week doorgebracht in het drukke Sanur, dat in het zuiden van Bali ligt. Dat was hem niet goed bevallen, want het was er niet alleen heel druk en heet, maar het gedrag van de talrijke russische, engelse en australische toeristen had hem enorm gestoord, net als de milieuvervuiling die schrikbarende vormen aanneemt op dit mooie eiland.

Het weerzien met Ketut was weer hartverwarmend. Ik kom nu voor de 56e keer op Bali, maar het blijft steeds weer een heel mooi moment om Ketut bij de uitgang van het vliegveld te zien staan. Ketut vertelde dat het heel goed ging met zijn vrouw Erni, die nu 4 maanden zwanger is. Ketut vertelde ook dat hij het minder druk heeft als vorig jaar en dat dit misschien te maken heeft met de terroristische aanslagen in Brussel. Maar hij was tevreden en blij over de vele klantjes die ik hem gestuurd had.

Op het vliegveld waren we snel door alle formaliteiten heen. Sinds vorig jaar hoeven er geen visumkosten te worden betaald en het witte aankomstkaartje hoeft ook niet meer te worden ingevuld. De douaneverklaring is het enige formuliertje dat je in hoeft te vullen en bij de douane af moet geven. Het vliegveld van Denpasar is flink gemoderniseerd en alles verloopt er nu veel soepeler. Of dat zal helpen om meer toeristen naar Bali te trekken, dat is de vraag. Dit eiland heeft heel veel te bieden, maar is ook heel gevoelig voor de situatie in de wereld. Ketut was ook bang dat er nog meer terroristische aanslagen in Europa zouden komen, want hij en iedereen op Bali zijn helemaal afhankelijk van het toerisme. Ketut werkt heel hard voor zijn gezin en zijn familie en het zou heel erg zijn als hij zijn werk zou verliezen.

Toen Rob en ik wat later aan de rand van een rijstveld zaten te genieten van een mangojuice en een lekkere nasi, toen voelde ik het gemis van Angela. Ze is heel belangrijk in mijn leven en op zo'n mooie avond mis ik haar. Rob is fijn gezelschap, maar het is toch anders om met je geliefde hier te zijn. Angela heeft mijn leven veranderd en ik heb heel veel van haar geleerd. Door haar leef ik bewuster en ben ik meer in balans. Toen ik daar zo zat dacht ik weer aan de woorden van een van mijn vrienden "je hoeft niet bij iemand te zijn om van hem of haar te houden". Die woorden komen steeds terug als ik iemand mis en ze laten mij zien dat liefde niet gebonden is aan een plaats of aan samenzijn. Als je van iemand houdt, dan is die altijd bij je...

Misschien zal het jullie opvallen dat ik dit verhaaltje midden in de nacht heb geschreven. Dat klopt, mij innerlijke klok is helemaal van slag en het lukt mij niet om te slapen. Daarom lig ik nu onder mijn hemelbed dit verhaal te schrijven terwijl buiten de krekels al begonnen zijn met het aankondigen van de dag die over een uur of twee begint. Rob ligt lekker te slapen want die was gisterenavond al vroeg "vertrokken" nasr dromenland. Zo gaat dat hier in de tropen, vroeg naar bed en ook weer vroeg opstaan.

Eigenljk wil ik tijdens deze vakantie beginnen met mijn vierde boek, maar ik weet niet of mij dat zal gaan lukken. Een tijd geleden wou ik beginnen met een boek over de stille helpers van Oirschot, die overal op de wereld mensen helpen, maar tot mjn teleurstelling waren er heel weinig reacties op mij oproep in het Oirschots Weekblad. Waarschijnljk wordt mijn vierde boek weer een roman over Bali, over een jonge vrouw die wordt geconfronteerd met het harde leven van de vrouwen op Bali, die zoals in heel veel arme landen op de wereld de samenleving dragen, maar niet krijgen wat hen eigenlijk toekomt.

Zo, en nu beginnen mijn oogleden toch zwaar te worden. Misschien gaat het mij lukken om nog een paar uurtjes te slapen. Ik stuur jullie allemaal lieve groeten uit Ubud waar het nu helemaal stil is geworden en zelfs de krekels hun gezang hebben gestaakt.

Kees