Eergisteren waren Angela en ik aan het snorkelen bij het koraalrif van het Liukang Loe eiland, een heel klein eiland voor de kust van Tanjung Bira in Sulawesi. De eigenaar van het enige pension van dit eiland (WARUNG LIUKANG LOE) had ons mee genomen naar een plek waar volgens hem schildpadden zaten. Hij zwom voor ons uit, steeds verder de zee op. We lieten het koraalrif achter ons en de bodem van de zee onder ons werd steeds dieper. Op een gegeven moment wees onze gids naar beneden en toen zagen we op de bodem een slapende schilpad liggen die zeker anderhalve meter groot was. Supermooi om dat te zien, zo'n beest in zijn natuurlijke omgeving...

Even later zwommen we terug naar het strand van het eilandje, waar het water glashelder was met een heel mooie turqoise kleur. Het was er stil want er zijn hier maar drie kamers voor toeristen en op het hele eiland wonen maar een paar mensen. Het eilandgevoel, waar ik altijd zo naar verlang, was hier overduidelijk aanwezig. Gelukkig is dit eilandje nog niet zo vervuild als het vasteland van Sulawesi. Het is verschrikkelijk om te zien dat al het vuilnis zo maar neer wordt gegooid. Onbegrijpelijk dat mensen in deze rotzooi willen leven.

Ons logeeradres in Tanjung Bira heet KALUKU KAFE en dat kleine bungalowparkje ligt aan een mooi wit strand waar de vervuiling gelukkig een stuk minder is. Ons huisje staat op palen en vanaf het balkonnetje is er een heel mooi uitzicht over het strand en de zee. Naast ons bungalowparkje wonen vissers in tenten en hutjes. Ze komen hier elk jaar een maand of vier vissen en wonen dan in tijdelijke tenten en schamele hutjes. De kinderen spelen op het strand en vinden het prachtig als we met hen gaan ravotten in de zee. Deze mensen zijn heel arm maar vol levenslust. Eigenlijk zou iedereen in ons verwende land hier dit moeten zien. We kunnen nog heel veel van deze eenvoudige mensen leren.

Aan het strand worden prachtige Buginese schepen gemaakt, die helemaal van hout worden opgebouwd. De boomstammen die daarvoor gebruikt worden liggen eerst een tijd in zee uit te harden, voordat ze geschaafd worden en op lengte gebracht. Het is heel interessant om te zien hoe deze mensen zonder een enkele spijker de traditionele schepen bouwen, die hier overal op zee varen. We mochten ook aan boord gaan en zien hoe perfect de schepen worden afgewerkt. Echt vakmanschap, dat was aan alles te zien.

Angela en ik hebben in Tanjung Bira heel bijzondere dagen gehad. Er waren nagenoeg geen toeristen. We hadden wel het geluk om twee heel leuke Belgen te ontmoeten. Ze wonen in Aalst bij Brugge en het ze heten Jeroen en Ilse. Deze twee lieve mensen hebben echt iets bijzonders aan onze vakantie toegevoegd. Ilse fungeerde als dokter toen Angela diarree kreeg en stelde heel haar huisapotheek ter beschikking om Angela te helpen. Dankzij Ilse en Jeroen was Angela de laatste dag in Tanjung Bira voldoende hersteld om te kunnen gaan snorkelen. Aan hen hebben wij het te danken dat we de schildpadden bij het eiland Liukang Loe hebben gezien.

Eergisteren hebben we na het snorkelen ons even verfrist voorat we begonnen aan de lange rit naar het vliegveld van Makassar, waar we een nachtje zouden gaan slapen in het (IBIS BUDGET HOTEL). Dat hotel ligt 100 meter van de incheckbali van onze vlucht naar Bali. Een perfecte plek, omdat we de volgende dag al om 6.30 uur 's morgens zouden vertrekken en al om 5 uur moesten inchecken. Daarmee voorkwamen we een vroege rit van de stad Makassar naar het vliegveld, in de drukte van de ochtendspits. Een heel belangrijk tip voor mensen die hier zo vroeg moeten vertrekken. Ons kamertje was perfect en daarom konden we met een uitgeslapen gevoel aan de korte vlucht naar Bali beginnen.

Op het vliegveld van Bali werden we afgehaald door onze vriend en chauffeur I Ketut Kumara Giri, die wij al heel lang kennen. Hij praat sinds een paar jaar Nederlands en dat maakt een wereld van verschil. Zijn vrouw Erni en zoon Tristan waren er ook bij, dus het werd een gezellige rit naar Sidemen in het oosten van Bali. Ons favoriete plekje op Bali en dat is om veel verschillende redenen. Hier logeren we in VILLA SHANTIASA , een logeeradres met een uitzicht op de rijsterrassen en de omringende bergen. Echt, als je hier 's morgens wakker wordt en de gordijnen opentrekt, dan word je gewoon even stil van al het moois dat je ziet. Ik ervaar de sfeer hier als heel spiritueel en dat voegt nog iets extra toe. Natuurlijk is dat voor iedereen verschillend, maar ook mensen met een andere kijk op spiritualiteit zal het verblijf hier een bijzondere ervaring zijn.

Als ik aan Sidemen denk, dan denk ik ook aan Putu Yusi, een jonge vrouw die ik jaren geleden hier heb ontmoet. Angela kent haar ook en het was weer superleuk om haar weer te zien. Ze ging ons die middag masseren en we weten uit het verleden hoe goed ze dat doet. Angela was als eerste aan de beurt en zijn maakte van de gelegenheid gebruik om haar ervaring op het gebied van voetreflex uit te wisselen met Putu. Mooi om te zien hoe Angela en Putu, west en oost, elkaars voeten en handen zaten te masseren. Even later was ik ook aan de beurt en gaf ik mij over aan de kundige handen van Putu, terwijl om mij heen zachte muziek klonk en het geluid van stromend water mij weg lieten dromen.

Ik ben weer helemaal terug in mijn geliefde Bali....

Kees Smetsers