Toen we gisteren terug waren van de ceremonie in Kete Kesu gingen we ons meteen opfrissen in het zwembad van ons hotel. Daar was een klas schoolkinderen aan het zwemmen. Zwemmen is eigenlijk veel gezegd want bijna geen enkel kind kan hier zwemmen. Het was er echter wel gezellig en het water was heerlijk fris. Na een uurtje waren we helemaal opgeknapt en liepen we terug naar de tuin waaraan onze kamer ligt. In de tuin was een zangeres aan het playbacken voor een tv-camera. Dat was een komisch gezicht en Angela ging haar op een afstandje nadoen. De zangeres had dat in de gaten en kwam even later naar ons toe. Ze was enorm opgemaakt met aanplakwimpers en liep op heel hoge hakken. Ik vertelde haar dat ik thuis deel uit van een "vrijdagochtendclubke" in Oostelbeers dat elke week een paar keer gaat hardlopen. Daar wilde ze graag lid van worden, zei ze. "Helaas" zei ik, "we hebben een ledenstop" Ze was natuurlijk teleurgesteld, maar ik moest onverbiddelijk zijn. Henk, Elia en Antoinet zullen trots op mij zijn dat ik voet bij stuk houd, ook hier in het buitenland. Hahahaha....

Zo, nu heb ik genoeg onzin geschreven en daarom zal ik maar gaan vertellen over de dag van vandaag.

Vanmorgen hebben we eerst weer genoten van een fantastisch ontbijt in ons hotel. Dat is werkelijk heel goed. Brood eten we al lang niet meer, we houden het bij nasi, pannenkoeken en nog veel meer lekkere dingen. Dat we kilo's aankomen, dat nemen we maar op de koop toe.

Rond een uur of negen stond onze chauffeur te wachten die ons vandaag naar Lemo, Londa en Batutumonga zou brengen. Lemo en Londa waren dichtbij en daar gingen we kijken naar de tau tau, die overal in de rotswanden en grotten te zien waren. Deze poppen zijn een eerbetoon aan overleden familieleden en dat is voor de mensen hier heel belangrijk. Sommige tau tau waren heel levensecht en het was een apart gezicht om ze hoog in de rotswand te zien staan.

Onze chauffeur bracht ons vervolgens naar Batutumonga. Een lange rit, maar we hebben er geen spijt van gehad want het bleek al snel dat dit het mooiste stukje Tanah Toraja is. We kwamen in een gebied met heel veel mooie traditionele rijstschuren die in de rijstvelden en kleine dorpje stonden. Hoe hoger we in de bergen kwamen hoe mooier het werd. Het hele gebied is bezaaid met stenen zo groot als een huis waarin graven voor de overleden dorpelingen zijn uitgehakt. Echt heel apart om te zien en daarom stopten we regelmatig om even te gaan kijken. Boven op de berg namen we even tijd voor een lunch met capcay en een salade. Vier hoofdgerechten en twee drankjes, voor negen euro, inclusief een geweldig uitzicht. Dat lukt in Nederland niet...

Na de lunch ging de tocht verder over een weggetje dat eigenlijk niet geschikt was voor een auto. Wonder boven wonder lukte het onze chauffeur om ons heelhuids in het dal te brengen. Geen enkele diepe kuil of afgrond hield hem tegen. Toen we beneden waren bij ons hotel bedankten we hem. Hij was weer een heel mooi voorbeeld hoe de mensen hier zijn, hartverwarmend gastvrij.

Morgen is hier een traditionele bruiloft voor meer dan 1000 personen en wij mogen daarbij "aanschuiven". Zo gaat dat hier, deze mensen delen alles. Super dat Angela en ik dat samen mogen beleven.

Kees Smetsers