Het is zes uur 's avonds en de zon begint heel langzaam aan zijn afdaling naar de horizon van de Middenlandse Zee. Angela komt weer een glas zelfgemaakte sangria brengen, rode wijn met vers fruit waar de alcohol bezit van heeft genomen. We zitten op het grote terras van ons appartement waar een paar oude pijnbomen ons wat schaduw geven. Ondanks dat de middag op zijn eind loopt is het op ons dakterras nog steeds dertig graden en de schaduw van de pijnbomen is een weldaad. Voor ons ligt de baai van Portinatx waar het groen en blauw van de zee een mooi contrast vormt met het terracotta rood van de rotsen. Aan de rand van de baai dobberen wat jachten van rijke toeristen en die maken het plaatje helemaal compleet. Jazeker, het is hier heel toeristisch maar ook superrelaxt. Vanmiddag zijn we wezen zwemmen in het kristalheldere water van de baai, waarvan de bodem bestaat uit fijn wit zand. Door de ligging van de baai, verscholen tussen de rotsen, is er bijna geen golfslag en dat maakt het zwemmen tot een waar genot. Met mijn ogen dicht gleed ik door het water en het was alsof ik werd gedragen door onzichtbare handen. Echt, als je houdt van alles wat de zee je te bieden heeft, dan ben je hier op de goede plek.

Ibiza is jarenlang een hippieparadijs geweest en daarvan zijn nog wat sporen zichtbaar. De jongeren van toen die hun genot zochten in drugs en vrije liefde, dat zijn nu oude mannen en vrouwen geworden die nog steeds de kleding van vroeger dragen maar verder teruggetrokken leven. In dorpjes als Sant Carles en Es Canar is de sfeer van vroeger nog te proeven op hippiemarkten die bij ons gewoon "vlooienmarkten" zouden worden genoemd. Er zijn best mooie dingen te koop, maar het meeste komt niet uit de handen van de hippies maar is gewoon "made in china". Toch heeft het wel iets, er hangt hier een sfeer die ons wel bevalt....

En voorbeeld is het dorpje Sant Joan waar we het restaurantje "Vista Alegre" hebben gevonden. "Vista Alegre" betekent zoiets als "blij uitzicht", en dat klopt aardig want het terrasje bij dit restaurantje werd een plekje waar we deze week al een paar keer hebben genoten van het uitzicht op het dorpspleintje en natuurlijk ook van de gefrituurde "calamares" . Heerlijk is dat zo om buiten in de zwoele avond te genieten van de sfeer dier hier overal aanwezig is. Elke dag strak blauwe lucht, de geur van pijnbomen, de bloeiende orleanders, maar vooral de relaxte sfeer van dit eiland maken ons verblijf tot een waar genot. We voelen ons ook een beetje hippie, misschien niet echt jong meer, maar de vrijheid die we hier hebben maakt ons jong van hart.

De stranden zijn hier werkelijk heel mooi. Stille, verscholen baaien, omgeven door grillige rotsen, met een zee die uitnodigt om te zwemmen in het heldere turqoise water. S'Aigua Blanca is zo'n paradijslijk plekje. Het viel niet mee om het te vinden, maar toen we er waren wilden we er niet meer weg. Zo vrij als een vogeltje, alles kan, alles mag, dat gevoel kwam over ons toen we onze sarong hadden uitgespreid op het strand. Het water van de zee was super en ons warme lijf werd heerlijk verfrist. Op het strand zaten wat oude hippies en die waren het bekijken waard, zoals overal hier. Een strandtentje was er ook, maar daar was alles zo duur dat we er niet veel zijn geweest. Dat is het enige negatieve in Ibiza, op sommige plekken is het erg duur (zoals bijvoorbeed op de hippiemarkten waar je tweemaal zoveel betaalt als normaal). In het zuiden bij de hoofdstad schijnt dat nog een graadje erger te zijn, maar daar komt de jetset en daar horen wij niet bij. Nee, wij zijn bewust naar het noorden gegaan om daar te genieten van de rust en de mooie natuur en die hebben we hier gevonden...

Groeten van twee hippies die hier heel "happy" zijn...