Gisteren hadden we met z'n vijven gevraagd om een massage in het prieeltje van de tuin van Villa Shantiasa. Het is een rustig plekje waar je het water hoort stromen en waar zachte muziek je gedachten doet dwalen door het dal van Sidemen. Rondom is er niets dan het groen van de natuur. De massages zouden gedaan worden door Putu Yusi en haar collega die honderd meter verder in een armoedig huisje woont. Marie Lou en Frans waren het eerst aan de beurt en nadat die met een glimmende huid en een stralen gezicht terugkwamen, waren Ad en Dianne aan de beurt.

Toen Putu Yusi mij riep was het intussen gaan regenen. Ik trok mijn kleren uit en liep in mijn sarong op blote voeten door de stromende regen naar het prieeltje waar een bed met hibiscusbloemen op mijn wachtte. Puti Yusi legde een doek over mij heen en begon mij met een stevige hand te masseren. Ze is hoogzwanger en ze verwacht dat haar baby eind juni geboren zal worden. We hadden gevraagd of ze een massage wel aankon en ze had met een glimlach geantwoord dat het hier heel normaal is dat vrouwen de hele negen maanden van de zwangerschap doorwerken. Van zwangerschapsverlof zoals bij ons had ze nog nooit gehoord.

Putu Yusi gebruikte frangipani-olie die heerlijk rook en masseerde mij met krachtige bewegingen. Ik verbaasde mij erover dat zij nog zoveel kracht had ondanks dat zij al zeven maanden zwanger is. Ik concentreerde mij op het geluid van de regen en de rustgevende muziek en viel bijna in slaap. Een gelukzalig gevoel van innerlijk rust kwam over mij. Om mij heen begon het steeds harder te regenen en ik kon de bomen en planten van de tuin bijna niet meer zien. Langzaam maar zeker werden Putu Yusi en ik omgeven door een sluier van regen wat een heel bjjzondere sfeer gaf. We zeiden allebei niets maar voelden des te meer. Wat is dit toch prachtig om dit mee te maken...

Ik weet zeker dat Angela hier ook erg van zou genieten. Jammer dat ze niet bij me is en Putu Yusi vindt dat ook jammer, dat heeft ze meermalen gezegd. Momenten als deze, midden in de prachtige groene omgeving van dit dal, die zal ik niet snel vergeten. Toen Putu Yusi klaar was met massage nam ik afscheid van haar en liep met een van olie glimmende huid terug naar mijn kamer.

Omdat het al avond begon te worden besloten we naar WARUNG IDA te lopen, een klein restaurantje waar Ida en haar man hun gasten verwennen met overheerlijk eten. Ik ken Ida en Gusti al heel lang en toen ze mij zag kwam Ida met een brede lach naar mij toe. Ze heeft drie lieve kinderen die intussen al een stuk groter zijn geworden en nu knappe jonge mannen en vrouwen zijn. . Ze studeren allemaal aan hogere scholen en de oudste zoon zit zelfs op een Universiteit. Prachtig dat deze ouders er in slagen om hun kinderen te laten studeren. Ik had de kinderen al een tijdje niet meer gezien en het ontroerde mij dat ze mij zo lief en enthousiast begroetten. Het hele gezin begon voor ons te koken en even later zaten we aan een heerlijke maaltijd. Ad kreeg zo'n grote portie dat hij het allemaal niet opkon, maar gelukkig ben ik altijd in de buurt om hem te helpen... Na het eten namen we afscheid van dit prachtige gezin waarvan de oudste zoon ons naar huis bracht. Het was intussen volle maan geworden en het dal zag er weer heel mystiek uit. Sidemen is een heel bijzondere plek en dat voel je op een dag als deze des te meer..

De dag daarna was de opening van het nieuwe restaurant van Nyoman Gede bij het waterpaleis in Tirtagangga. Nyoman had ons uitgenodigd voor de openingsceremonie die "Melaspas" wordt genoemd. Omdat ik hem al heel veel jaren ken en omdat hij een sympathieke man is, hebben we de uitnodiging aanvaard en zijn vanmorgen naar Tirtagangga gereden. De ceremonie daar liet lang op zich wachten omdat de "pendeta" (priester) maar niet op kwam dagen. Toen het zover was verzamelden we ons met de familie van Nyoman rond de priester die op een altaar had plaatsgenomen. Voor de Balinezen is dit een feest, maar voor ons duurde het allemaal toch wel heel lang. We waren blij toen de priester te kennen gaf dat de ceremonie was afgelopen. Och, het was toch mooi om dit mee te maken. Het hoort bij Bali, net als het buffet dat we voor de ceremonie kregen aangeboden van Nyoman. Dat loopt als een rode draad door onze vakantie, elke dag weer genieten van lekker eten en mooie ontmoetingen.

Vanavond gaan we bij Darmada afscheid nemen van Barbara en Wayan die iets heel bijzonders hebben toegevoegd aan ons verblijf in Sidemen. In hun sfeervolle "eco resort" gaan we bij het geluid van het stromende water van de rivier genieten van de volle maan en het gezelschap van deze twee inspirerende mensen. Piet Willems en Theo en Jeanne Minneboo zullen er ook zijn en dat zal de avond alleen nog maar mooier maken.

Sidemen is echt het fijnste plekje op Bali...