Gisteren hebben we in Lovina afscheid genomen van Theo en Jeanne Minneboo. Wij vertrokken met onze chauffeur en vriend I Ketut Kumara Giri voor de lange rit naar Sidemen. We waren meer dan drie uur onderweg, inclusief een stop bij de Gunung Batur, waar de drie kraters van deze vulkaan heel duidelijk zichtbaar waren. Het was zeker geen saaie rit want er was veel te zien onderweg. Hier boven in de bergen was het landschap totaal anders. We zagen velden met kool, sla en pepers, die hier worden geteeld voor de lokale markt en ook voor de grote hotels en restauramnts in het zuiden. Het was bijna avond toen we in Villa Shantiasa aankwamen, ons volgende logeeradres dat tot mijn favoriete plekjes op Bali behoort. Daar kwamen we tot de verassende ontdekking dat we per abuis een koffer van Theo Minneboo hadden meegenomen. Die moet het nu in Lovina twee dagen zien te redden zonder ondergoed en tandpasta....

We werden bij Villa Shantiasa welkom geheten door Putu Yusi, de lieve Balinese vrouw die ik al heel lang ken en intussen van een verlegen jong meisje een zelfbewuste vrouw is geworden. Haar man en haar zoon waren ook bij haar en ze waren zichtbaar blij om ons te zien. Op onze kamers waren frangipanibloemen en hibiscusbloemen gelegd en als je dat ziet dan weet je wat de mensen hier allemaal doen om je een geluksgevoel te geven.

Op onze kamers lag ook een welkomstbrief van de eigenaren van dit mooie huis , waarin zij aan ons als welkom een gratis diner aanboden. Ja.....als je dat ziet dan voel je je meteen thuis. Ik ben hier al heel vaak geweest, maar elke keer wordt ik weer geraakt door de gastvrijheid van de mensen van dit dorp. Sidemen ligt in een dal dat is omgeven door bergen en de sfeer is er heel spiritueel. Als je daarvoor openstaat voel je dat elk koment van de dag, waar je ook bent. Toen ik gisteren ging slapen en door de ramen van mijn slaapkamer naar de lichtjes in het dal keek, toen voelde ik van binnen wat Marion Bloem ooit over deze plek geschreven heeft.

De volgende morgen ben ik heel vroeg opgestaan. De zon was nog verscholen achter de bergen, maar de hemel was al blauw en de grote berg Gunung Agung was heel duidelijk te zien boven de groene rijstvelden die zich uitstrekken over de hellingen van de bergen. Ik trok mijn felgroene hardloopshirt van Stepping Stones Bali aan en begon aan een uur rennen over de straatjes en paden van de heuvels in het dal. Overal zag ik vrouwen die terugkwamen van de markt en ondanks de zware last op hun hoofd sierlijk naar huis liepen. De kinderen hoefden vandaag niet naar school want morgen is het de dag van Saraswati, de god van de wijsheid. Op de scholen worden dan overal ceremonies gehouden en daar gaan we zeker naar kijken.

Ik liep door het dorp langs de lagere school naar het bungalowpark Teras Bali, waar ik ging kijken of de mensen daar al wakker waren. Ik heb daar vaak gelogeerd en hoopte bekenden te zien. Maar er was nog niemamd aanwezig, alles was daar nog in diepe rust. Daarom liep ik verder en sloeg het weggetje in dat naar de rivier beneden in het dal liep. Daar ligt het heel bijzondere "eco resort" Darmada, dat verscholen is tussen het groen en waar de Nederlandse eigenaresse Barbara samen met haar Balinese man en mede-eigenaar Wayan een waar paradijs heeft gerealiseerd. Ook hier was nog niemand te zien en bij de bungalow waar mijn vriend Piet Willems logeert was ook nog geen activiteit te bespeuren. Daarom liep ik weer terug omhoog en besloot om mijn beenspieren te gaan testen op de helling die naar Villa Shantiasa leidt. Het was ongelooflijk, maar ik voelde niets en rende in een hoog tempo het steile weggetje op. Ik verbaas mij zel steeds weer dat ik hier zo makkelijk loop en ik ben Dr. Conger in Eindhoven dankbaar dat hij mij heeft verlost van mijn rugproblemen.

Na een heerlijk ontbijt in de tuin van Villa Shantiasa ben ik samen met mijn reisgenoten weer teruggelopen naar Darmada. Daar kregen we van Barbara en Wayan een rondleiding door hun resort. We kwamen echt onder de indruk wat deze inspirerende mensen ons allemaal lieten zien. Hun tegelfabriekje "Sadustiles", hun nieuwe schooltje voor de kinderen uit het dorp, hun sfeervolle restraurant, allemaal in harmonie met de omgeving, het was echt indrukwekkend. Onder het genot van een overheerlijke chocolademousse genoten we van de verhalen van deze twee prachtige mensen. Toen ik even later tegen hun manager zei dat ik de sfeer hier in Sidemen zo geweldig vond, antwoordde hij met "ja, kees, de aura's worden hier zuiver en de energie gaat hier stromen". Deze man heeft in enkele woorden gezegd wat ik hier elke keer voel. Sidemen is echt een plek waar het echte Bali nog aanwezig is en waar je echt bij jezelf kunt komen als je daarvoor openstaat...