Vanmorgen ben ik weer heel vroeg opgestaan om te gaan rennen door de rijstvelden in de omgeving van Umabian. Het dagelijkse leven in het kleine dorpje was alweer begonnen, maar mijn reisgenoten Marie Lou, Frans, Ad en Dianne lagen nog op een oor. Zonder lawaai te maken trok ik mijn hardloopspullen aan en maakte voorzichtig de antieke deur van mijn slaapkamer open.

Voordat ik op vakantie ging had ik aan mijn hardloopcoach Henk van Gerven beloofd om op Bali een paar keer per week te gaan hardlopen en dat ging ik vandaag dus weer doen. Ik ken Henk pas een paar jaar, maar ik heb heel veel van hem geleerd. Hij is niet alleen een heel ervaren hardloper, maar ook een heel fijn mens en hij en zijn vrouw zijn echte vrienden van mij geworden. Dankzij Henk heb ik Elia en Antoinet leren kennen, twee jonge vrouwen uit Oostelbeers die de gehandicapte kinderen van Bali een warm hart toedragen. Waarschijnlijk gaan zij in oktober samen met ons weer de halve marathon van Eindhoven rennen voor dit goede doel.

"Groen betekent doen" zegt Henk vaak tegen mij en daarom had ik vandaag maar weer mijn felgroene Stepping Stones Bali shirt aangetrokken. Ik begon te rennen door de stille straatjes en kwam al snel op het smalle pad dat tussen de rijstvelden naar het stadje Mengwi loopt. Aan de rijstplanten hingen nog de druppels van de ochtend en de zon had de ochtendnevel nog niet helemaal verdreven. In de verte zag ik tegen de horizon de grote bergen Gunung Batukaru, Gunung Batur en Gunung Agung. Overal waren mensen al aan het werken op de rijstterrassen die binnenkort het toneel zouden zijn van de rijstoogst. Ik zag een heel mooie fel blauwe vogel die op een ijsvogel leek, maar dan twee keer zo groot.

Op het pad kwam ik overal Balinese mannen tegen die op stokoude fietsen behendig een zware last van gras of palmblad met zich mee droegen. Lachend begroetten zij mij en vervolgden weer hun weg naar hun huisjes waar intussen de vrouwen op houtvuur aan het koken waren. In de beekjes waren overal mensen aan het baden. Schaamte om hun blootheid kennen ze hier niet en ze riepen vrolijk lachend naar mij terwijl ze zich zaten in te zepen in het snel stromende water. Kinderen sprongen vanaf de kant met groot kabaal het water in en daagden mij uit om dat ook te doen. Wat is het leven hier nog puur en eenvoudig...

De zon kwam steeds hoger aan de horizon en mijn hardloopshirt begon langzam kletsnat te worden. Het water stroomde in straaltjes vanaf mijn gezicht en ik was blij dat mijn logeeradres weer in zicht kwam. Toen ik daar weer was aangekomen was het tijd om te gaan ontbijten in het open restaurantje bij het zwembad dat grenst aan de rijstvelden. Daarna gingen we ons klaar maken voor de ontmoeting met Agung Prana en de pemangku (priester) van het dorp die de chakra's en de aura's van ons zou gaan lezen. Dat werd een heel bijzondere gebeurtenis. Het was de zelfde priester die twee jaar geleden tegen mij had gezegd dat mijn naam I Wayan Suryana was. Het was verbluffend om te ervaren dat hij de gebeurtenissen in onze levens zo goed kon beschrijven. De priester gebruikte daarbij nummerologie als middel om onze namen en geboortedata te herleiden tot een weergave van de gebeurtenissen in onze levens. Heel bijzonder was dat en ik moet zeggen dat dit voor mij een heel nieuwe ervaring was.

Dianne en Marie Lou gingen daarna bij een paar Balinese vrouwen zitten die offerbakjes aan het maken waren. Hier doen de vrouwen dat elke dag, jaar in jaar uit. Dianne en Marie Lou leerden van hen om van de pamblaadjes en bamboestengels de offerbakjes te maken. Agung Prana, een van de nazaten van de Radja van Mengwi en eigenaar van het resort, kwam toen met het voorstel om een dag naar Pemuteran te gaan en daar te gaan snorkelen Dat leek ons een goed idee en daarom hebben we ons reisschema maar meteen gewijzigd. Agung Prana nodigde ons ook uit om die avond met hem te dineren en daarover hoefden we ook niet lang na te denken.

Het werd een dag met een gouden randje en dat had niet alleen te maken met alle verassingen van deze dag, maar ook met het feit dat Christ Oomen vandaag in Nederland een Koninklijke Onderscheiding zou krijgen. Net als Henk van Gerven maakt Christ deel uit van het sponsorteam van de stichting Stepping Stones Bali. Dat is echter niet het enige goede doel waarvoor Christ zich inzet. Het is ongelooflijk via hoeveel goede doelen Christ elke week bezig is om de kwetsbare medemens te helpen Dat doet hij al heel veel jaren en dat is niet onopgemerkt gebleven. Zijne Koninklijke Hoogheid had besloten om hem vandaag te benoemen als Lid van de Orde van Oranje Nassau. Ik vind het prachtig dat Christ deze eer ten beurt is gevallen want hij verdient dit echt. Ik wist hoe laat de onderscheiding werd uitgereikt en wilde hem even later via Skype feliciteren van uit Bali. Helaas kreeg ik geen verbinding, maar de wetenschap dat Christ vandaag in het zonnetje zouden worden gezet maakte alles goed.

Deze prachtige dag werd besloten met een heerlijk diner dat ons werd aangeboden door Agung Prana. Wat een bijzondere man is dat ! Hij heeft een heel bijzondere kijk op de wereld en als alle leiders zouden denken zoals hij , dan zag de wereld er een stuk beter uit. Dianne heeft vanmiddag Agung Prana een behandeling met voetreflexuologie gegeven en dat was voor haar en Agung Prana een heel bijzondere gebeurtenis Tijdens het diner vertelde Agung Prana hoe fijn hij deze behandeling had ervaren . Hij zei ook dat hij ons wilde adviseren om morgenvroeg even naar het nieuwe priveziekenhuis in Umabian te gaan kijken waar 8 specialisten via "herbalscience" actief zijn. Dat gaan we natuurlijk ook doen en daarna vertekken we naar Belimbing. Dat wordt ons volgende logeeradres van onze vakantie die wel heel bijonder begint te worden. Ik vind het heel fijn dat zovelen van jullie via deze reisblog met ons meereizen en ik wil jullie daarom allemaal bedanken voor jullie interesse in onze belevenissen.

Kees