Nergens op de wereld worden de zintuigen van een mens zo geprikkeld als op het eiland Bali. Of je nu door de rijstvelden wandelt, of door de slapende dorpjes slentert, overal hangt er een sfeer die je nergens op de wereld tegenkomt. Als je daar voor open staat gebeuren er diep van binnen dingen die je in het gejaagde dagelijkse leven thuis bijna vergeten was en die je gevoel raken. Bali is een eiland om dicht bij je eigen ik te komen en te ontdekken wie je echt bent.

Vamorgen liep om 06.00 uur mijn reiswekkertje af want ik was van plan om te gaan rennen door de omgeving van Ubud. Ik stapte uit mijn hemelbed en nam een koude douche waardoor ik echt wakker werd. Buiten was het nog stil want alle gasten van het bungalowparkje Nicks Hidden Cottages lagen nog te slapen. Even later rende ik in mijn felgroene shirt van Stepping Stones Bali door de straten van het plaatsje Ubud waar ik samen met Marie Lou, Frans, Ad en Dianne de eerste dagen van onze vakantie doorbreng. De straatjes waren nog verlaten en zelfs de loslopende honden die op het asfalt lagen vertoonden geen belangstelling voor mij. Na een kwartiertje kwam ik bij de laatste huizen van Ubud en kwam ik langzaam maar zeker tussen de rijstvelden. De zon was intussen aan de horizon verschenen en verdreef de mist die boven de groene rijstvelden hing. In de verte zag ik de machtige berg Gunung Agung die meer dan 3000 meter hoog is. Het weggetje liep langzaam omhoog en mijn benen begonnen te protesteren. Gelukkig had de massage van de avond ervoor wonderen gedaan en kon ik redelijk soepel omhoog lopen. Na ongeveer 45 minuten besloot ik weer terug te lopen naar het centrum van Ubud. Daar was het intussen drukker geworden. Rond half 8 was ik weer terug waar ik begonnen was. Ik had anderhalf uur gelopen zonder echt moe te worden en daar was ik heel blij mee.

Onderweg waren mijn gedachten een paar keer afgedwaald naar de week ervoor toen ik samen met Henk, Elia, Antoinet en Rob van de organisatoren van de Open Oirschotse Hometrainer Kampioenschappen een cheque van 1350 euro had gekregen waarme de stichting Stepping Stones Bali de gehandicapte kinderen op Bali kan helpen. In de wereld waar op dit moment zoveel oorlogen worden gevoerd is dit een heel mooi voorbeeld van hulp aan de kwetsbare medemens. Zelf heb ik het voorrecht om deel te mogen uitmaken van een groepje mensen die zich inzetten voor de gehandicapte kinderen op Bali en dat heeft mijn leven een stuk rijker gemaakt. Het heeft mij heel mooie vriendschappen gebracht die ik koester en waarvoor ik dankbaar ben. Nu ik weer op Bali ben realiseer ik mij des te meer hoe belangrijk die vriendschappen in mijn leven zijn. Ik ben nu ver van huis maar toch geniet ik enorm van het idee dat er thuis mensen zijn met wie ik mjj verbonden voel. Dat geluksgevoel wordt nog versterkt door de warme vriendschap en gastvrijheid die wij hier tegekomen. Het is ook prachtig om te zien hoe mijn medereizigers genieten van alles wat ze zien, horen en voelen. Dat is nu echt Bali, een eiland dat je omarmt en nooit meer loslaat...