De dolfijnen gaven het antwoord op mijn vraag.
Vanmorgen is er iets gebeurd dat mij uit mijn evenwicht heeft gebracht. Daarna wilde ik eigenlijk alleen zijn, maar ik had met Beni afgesproken om in zijn boot de zee op te gaan en daar te gaan snorkelen.
Ik liep naar het strand en daar kwam Beni mij al tegemoet. We stapten in zijn catamaran en gleden over het spiegelende wateroppervlak de zee op. "Ik ga jou eerst dolfijnen laten zien want die zijn nu heel dichtbij" zei Beni. Bijna alle boten die 's morgens vroeg naar de dolfijnen waren gegaan, waren al weer teruggekeerd naar de kust, een enkele catamaran markeerde de plek waar de dolfijnen waren.
Even later zagen we de eerste school dolfijnen. Sierlijk gleden ze door het water dat nu heel rustig was geworden en we konden zelfs het geluid horen dat ze maakten als ze boven kwamen. Langzaam maar zeker kwamen er steeds meer dichtbij onze catamaran die nu helemaal alleen was, alle andere boten waren vertrokken richting kust.
En toen gebeurde het...
Plotseling kwamen wel 20 dolfijnen op de catamaran van Beni af. De meesten gingen langs de drijvers zwemmen en ik kon ze bijna aanraken, zo dichtbij waren ze. Vijf dolfijnen gingen pal voor onze catamaran zwemmen, in een rij naast elkaar, maar een meter van de plek waar ik zat op de voorkant van de boot. De kleinste van de vijf dolfijnen ging sneller zwemmen en sprong vervolgens metershoog in de lucht terwijl hij een pirouette maakte. Dat herhaalde hij enkele malen en elke keer spatte het water hoog op als hij weer neerkwam. Het gebeurde allemaal recht voor mijn ogen, op een paar meters afstand..
Met tranen in mijn ogen keek ik naar deze mooie wezens die bij ons bleven zwemmen. Het was of de tijd stil stond..
Sommige momenten in je leven vergeet je nooit meer en dit was zo'n moment. De dolfijnen hadden mij het antwoord gegeven op de vraag die ik mij vanmorgen had gesteld...
Zelfs Beni was er stil van geworden en we besloten naar de plek dichtbij het strand te gaan waar ik kon gaan snorkelen. Toen ik even later in het heldere turqoise water lag en het koraal en de vissen onder mij zag, waren mijn gedachten nog steeds bij de dolfijnen. Ik was dankbaar voor wat ze mij gegeven hadden. In alle eenvoud hadden ze mij weer dichtbij mijzelf gebracht...
Kees Smetsers
Reacties
Reacties
Wat een ontroerend verhaal Kees, bij het lezen kreeg ook ik tranen in mijn ogen.
Dag Kees,
Schitterend dat je deze geweldige dieren in het wild hebt mogen ontmoeten. Al eeuwenlang tonen de dolfijnen die in vrijheid leven de mens hun vriendschap en bieden zelfs hulp in nood. Des te schrijnender is het dat veel van deze dieren op een afschuwelijke manier gevangen worden ter vermaak van mensen.(o.a. te zien in de documentaire: The Cove). Naast het verwonden en zelfs doden van dolfijnen tijdens de vangst, hebben de ontvoeringen dramatische gevolgen voor de groepen wilde dolfijnen. Zij voelen zich beroofd van een familielid. Gezien dolfijnen hypersociale dieren zijn, kunnen zij een leven lang overstuur blijven door dit verlies. Dan wil ik het niet eens hebben over het verdere leven van de gevangen dolfijnen. Als je het leed weet achter de vangsten, het leven in gevangenschap, het aanleren van de kunstjes etc. is een bezoek aan een dolfinarium of een vakantie "zwemmen met dolfijnen"echt niet leuk.
Zoals jij ze gezien hebt, Kees, hoort het en kan me voorstellen dat je dat nooit meer vergeet.
Geniet ze verder,
Agnes.
Kees, zo mooi is dat,
het schijnt dat dolfijnen enkel tevoorschijn komen bij mensen met het hart op het juiste plaats en zo'n verschijning is al zeker een heel speciaal teken, geloof mij!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}