Een gebed voor Sjors en Kristy in een catamaran op zee: een intens mooi moment in Lovina op Bali.
Vanmorgen liep ik rond 10.00 uur met de grote foto van Sjors en Kristy naar het zwarte strand voor ons logeeradres Starlight. Op het strand slenterden wat verkoopsters die meteen op mij afkwamen want ze hoopten iets aan mij te kunnen verkopen. Toen ze de foto van Sjors en Kristy zagen en ik hen vertelde dat het leven van Sjors en Kristy abrupt beëindigd was toen ze drie maanden geleden op weg waren naar Bali, sloegen ze hun handen voor hun mond. Geschrokken legden ze hun koopwaar weg en keken met een ernstige blik naar de foto. "Wat een mooie mensen" zei een van de Balinese vrouwen en er kwamen tranen in haar ogen. ..
Ria, Karen en Rob waren ook al op het strand . Toen een van de jonge vrouwen van Starlight hoorde dat we een ceremonie gingen houden voor Sjors en Kristy, sprong ze meteen op haar brommer om traditionele kleding te halen. Even later kwam ze terug en werden we door de jonge vrouwen van Starlight traditioneel aangekleed. Op het strand zat inmiddels een Brahmaan, een in het wit geklede priester, die een altaartje aan het inrichten was. De vrouwen die ons hadden aangekleed hadden ook heel mooie offertjes gemaakt en een grote schaal vol kleurrijke bloemblaadjes geplukt. Het hele personeel van Starlight kwam bij ons zitten, ook de kok die heel ernstig keek en erg onder de indruk was.
We knielden voor het altaartje in het warme zand en luisterden naar de priester die aan zijn gebeden was begonnen. Hij verzocht ons om onze ogen te sluiten en tot de Goden te bidden dat Sjors en Kristy samen bij ons konden zijn. We hoorden alleen nog maar de golven die zachtjes op het strand rolden en het werd rustig in ons hart. Ik zat aan de zijkant en keek uit een ooghoek naar ons groepje. Bij de kok zag ik een traan in zijn ogen blinken die langzaam over zijn gezicht rolde. Op dat moment realiseerde ik mij dat er hier geen verschil in cultuur of afkomst was, we waren allen in liefde verbonden met elkaar..
De zware stem van de priester kondigde met een "Om Shanti Shanti Shanti Om" het einde van het gebed aan. De priester gaf ons uit een zilveren bakje water waarmee we ons gezicht wasten, en toen drukte een van de vrouwen ons wat rijstkorrels op ons voorhoofd en het kuiltje van onze hals. Hierna gaf de priester aan dat we de zee opgingen om daar bloemblaadjes uit te strooien en zo Sjors en Kristy de vrijheid te geven om samen aan hun lange reis te beginnen.
We stapten in een catamaran en lieten de kust achter ons. Het oppervlak van de zee was intussen volmaakt stil geworden en de golven waren verdwenen. Bijna geluidloos gleden we door het glasheldere water van de Balizee. Even later gaf de priester het teken dat de motor af gezet kon worden. Hij bad tot de Goden en toen konden we de bloemblaadjes in de grote schaal uit gaan strooien. We gingen allemaal met ons gezicht naar een kant zitten en strooiden toen om de beurt de kleurrijke bloemen uit over het turqoise water van de zee. Langzaam dreven de bloemblaadjes weg van de boot, een lange keten van bloemen...
Diep in ons gebeurde er op dat moment iets wat niet in woorden te vatten is, maar het zal ons altijd bijblijven... Hier op zee voelden we opnieuw de aanwezigheid van Sjors en Kristy, die al een hele week met ons meereizen. Zij wilden ook zo graag hier naar de dolfijnen gaan kijken, nu hebben ze dat toch nog kunnen doen...
Vanmorgen zijn we heel vroeg naar de dolfijnen geweest en toen had ik de kleine foto van Sjors en Kristy op de voorkant van de boot gezet, zodat ze heel dicht bij de dolfijnen waren. En toen kwamen de dolfijnen... Sierlijk gleden ze door het water, soms heel dichtbij, alsof ze even gedag kwamen zeggen. Deze prachtige dieren staan zo dichtbij de mens... Ik kreeg er een brok van in mijn keel...
Toen we rond een uur of elf afscheid hadden genomen van al die lieve mensen die hun hart geopend hadden voor Sjors en Kristy dacht ik aan een van de liedjes die we gisteren op het terras van Starlight hoorden.
"Some one like you" van Adele...
Nooit zullen wij deze momenten vergeten...
(Ik wil graag een woord van dank uitspreken voor het management en het personeel van Starlight, die hun hart hebben geopend voor Sjors en Kristy)
.
Reacties
Reacties
Wer kiepevel, skon Kees, da wij in gedachte me Sjors en Kristy en jui mee op reis meuge, en van ut Sporring mee kunne leve, ok da doen we soame, Martien Mattheeuwse.
Kees, wat kun jij dat mooi beschrijven,indrukwekkend,je neemt ons helemaal mee in Bali, Bedankt en verder een hele mooie reis,we horen of zien het wel .Bedankt !!
Groetjes ook aan Christ en Marjanne.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}