Na een superfijne week op de camping Quinta das Cegonhas in het midden van Portugal, zijn Angela en ik in onze huurauto naar het noorden gereden. Daar hebben we eerst twee dagen op een andere camping gelogeerd voordat we verder naar het noorden trokken, met als eindbestemming Santiago de Compostela. Daar beleefden we een paar bijzondere dagen temidden van emotionele pelgrims die hun lange weg naar dit bedevaartsoord hadden volbracht. De sfeer van deze stad is moeilijk onder woorden te brengen, diep gelovige mensen zal dat wel lukken, maar ik houd het op een mix van toeristische commercie en ingetogen uiting van geloof. Ik ben blij dat ik deze bijzondere sfeer mee heb gemaakt, en Angela ook. Heel apart was de ontmoeting met een manneke van 72 jaar uit Liempde, die samen met zijn kleinzoon aan de laatste kilometers bezig was toen wij hem tegen het lijf liepen. In 21 dagen had hij de tocht per fiets volbracht... De volgende dag reden we weer verder naar het noorden van Spanje , waar we in de stad La Coruna een eenvoudig hotelletje vonden. La Coruna ligt gedeeltelijk op een schiereiland en is omgeven door een werkelijk schitterende wandelboulevard van 10 kilometer lengte. Urenlang hebben we er gewandeld langs de prachtige rotsformaties en een heel oude vuurtoren, terwijl de ondergaande zon de de hemel kleurde. Overdag zwommen we in het azuurblauwe water van de zee en lieten ons meedrijven op de golven. 's Avonds aten we overheerlijke tapa' s aan een stil pleintje met heel oude platanen, terwijl in de verte het geluid klonk van de meeuwen die boven het water van de haven zweefden. Na twee superfijne dagen in La Coruna zijn we vanmorgen vertrokken voor een rit van 130 kilometer zuidwaarts, richting Pontavedra. We hadden via booking.com een klein hotelletje in het piepkleine dorpje Combarro gereserveerd. Toen we daar aankwamen en welkom werden geheten door het aardige echtpaar dat HOTEL XEITO (zo heet het hotelletje) beheert, voelden we ons meteen thuis. Het hotel is prachtig gelegen en onze kamer kijkt uit over de baai van Pontevedra die uitmondt in de zee. Boven op het hotelletje is een heerlijk dakterras waar ik nu dit verhaal zit te schrijven. Beneden mij is het wonderschone dorpje Combarro waar aan het water eeuwenoude huisjes tegen elkaar aanleunen. Het meest bijzondere zijn de "horreos", stenen huisjes op palen aan het water die vroeger gebruikt werden om levensmiddelen te bewaren en te beschermen tegen het water dat tijdens de vloed de baai vult. Nu is het eb en lijkt de baai meer op een waddeneiland. Overal zijn mensen schelpen aan het zoeken en de meeuwen genieten van alles wat de zee hen biedt. Wat een superfijne sfeer... Het feit dat hier vroeger heksen rondzwierven, doet daaraan niets af. We hebben meteen besloten om hier wat langer te blijven en dat gaan we vanavond vieren met een glas wijn op ons dakterras. Normaal drink ik geen wijn, maar vandaag is zo'n dag dat dit er gewoon bijhoort. Morgenmiddag gaan we fietsen huren en langs de kust fietsen, lekker met de wind door onze haren, genietend van de ruimte en de vrijheid... Overigens heeft Angela gisteren mij geknipt en echt veel haren heb ik nu niet meer.. Morgenmiddag komt de Vuelta de Espana (Ronde van Spanje) door het straatje van ons hotel. Dat wordt een heel spektakel met een reclamekaravaan en wielrenners die zo snel mogelijk naar de finish willen. Wij kunnen het vanaf ons dakterras bekijken en zitten dus eerste klas... Ik ga dit verhaal afsluiten met warme groeten voor jullie allemaal, vanaf dit heel mooie plekje op onze aardbol. De tijd mag nu even stil gaan staan...