Een knuffelbeer in Wapiti

Vannacht hebben we geslapen in Wapiti Campground, een camping in een dal dat omgeven is door gigantische rood gekleurde rotsen waarvan wij al onder de indruk kwamen toen we gisterenavond het dal inreden. Helaas begon het ’s avonds te regenen en konden we niet in de buitenlucht genieten van het heerlijke eten dat onze reisgenoten hadden bereid. Maar we konden met z’n allen in één camper en de gegrilde zalm, gekookte aardappelen en sperziebonen smaakten prima terwijl de regen op het dak kletterde. Om een uur of negen vielen we allemaal om van de slaap, het leven buiten doet ons duidelijk goed. Ieder dook zijn eigen camper in om aan een lange nacht te beginnen. Ik heb al eerder verteld dat Henk aan het boek “Vijftig tinten grijs” is begonnen en dat heeft toch wel grote gevolgen, vooral voor Petra die hoe langer hoe meer spannende nachten beleeft. Ook vannacht was het weer raak. Petra hoorden buiten de camper geluiden die volgens haar leken op een rondsnuffelende beer die zo nu en dan gromde. Ze vond het heel spannend en kon van de opwinding niet slapen. Het feit dat haar grote knuffelbeer Henk langs haar lag stelde haar gerust, maar toen de geluiden steeds sterker werden begon zij te twijfelen of de beer niet buiten maar binnen was. Het licht moest aan en toen bleek dat het geen beer was maar de waterpomp van hun camper die zo nu en dan aansloeg. Hoe de nacht voor Petra verder is verlopen weet ik niet maar ze zag er ’s morgens weer uitgerust uit.

Mieke had vandaag weer een mooie route uitgestippeld die langs het Yellowstone Lake naar de oostelijke ingang van het Yellowstone natuurpark voerde. Maar eerst reden we naar de Yellowstone Canyon, een indrukwekkende kloof met steile rotsformaties van geel gesteente (vandaar de naam Yellowstone) . Bij twee plekken (Tom’s Trail en Artist Point) vergaapten we ons aan twee watervallen waarvan het water met een donderend geraas in de rivier stortte en daarbij een prachtig schouwspel gaf van opspattende mist waarin een regenboog te zien was. Echt een schitterend plaatje dat iedereen stil maakte van bewondering voor dit unieke stukje natuur. De Canyon is 38 kilometer lang en bij elke bocht is er een panorama van kleuren te zien dat geen enkele schilder zo kan schilderen. Toen we een uurtje later onze camping Canyon Campground opreden waren we allemaal heel veel indrukken rijker waarvan de foto’s nooit kunnen weergeven wat wij hebben gezien. Onze campers staan nu tussen dennenbomen die heerlijk ruiken en waarin overal kleine eekhoorntjes rondspringen. Ook hier worden we gewaarschuwd voor de beren die hier op zoek zijn naar eten. We mogen dus absoluut geen eten buiten neerzetten, daarvoor zijn speciale stalen kasten waarin het eten gedeponeerd moet worden. Er zit hier echt heel veel wild, veel meer als in Europa. Onderweg van Wapiti naar Yellowstone zagen we op de groene vlakten tussen de bergen kuddes bizons grazen. Imposante beesten zijn dat en ik kan mij voorstellen dat je zo’n mooi dier uit de weg gaat als je het tegen komt.

Terwijl ik dit verhaal zit te schrijven ruikt het in onze camper heerlijk want Angela is vlees aan het bakken en in de andere twee campers worden aardappeltjes gebakken. De beren die hier leven zullen het wel ruiken en ik kan mij voorstellen dat het water uit hun bek loopt. Misschien komen ze vanavond nog op bezoek. We zullen er wel niets van merken want we zijn vandaag best veel fysiek bezig geweest. Ik denk dat we als marmotjes zullen slapen en de beren niet zullen horen. Ik ben benieuwd of Petra morgen weer een spannend verhaal heeft over haar knuffelbeer. Dat verhaal horen jullie dan weer. Helaas kan ik hier ook niet internetten en daarom zullen de verhalen pas naar jullie toekomen als er al weer een paar dagen voorbij zijn. Heel veel groeten van ons allemaal uit dit mooie plekje op onze aardbol.