The Old Faithfull (de oude getrouwe) in Yellowstone Park

Vandaag zijn we aan de laatste etappe in Yellowstone Park begonnen. De route voerde vandaag vanaf Madison Campground naar Grant Village Campground, ons volgende logeeradres. De hele dag reden we langs uitgestrekte warmwater bronnen en we zagen constant om ons heen warme dampen opstijgen uit de bronnen die soms een heel dal in mist hulden. In de mistvelden zagen we zo nu en dan een eenzame bison stier grazen en dat maakte het plaatje dan helemaal compleet. De oerkracht van deze gigantische dieren en de ingehouden kracht die er hier onder de dunne aardkorst schuilt geven een heel speciaal gevoel als je er doorheen rijdt of loopt.

Op de route naar Grant Village Campground bezochten we achtereenvolgens Fountain Point Pots, Midway Geyser Basin, Biscuit Basin, Black Sand Basin, en als laatste The Old Faithfull Geyser. De een was nog mooier als de ander en we bleven maar foto’s maken. Rond de middag kwamen we aan bij de wereldberoemde geyser die Old Faithfull (oude getrouwe) heet omdat hij dagelijks elke twee uur een kolom water en damp tot vijftig meter in de lucht spuit. Rondom dit spektakel is een enorm toeristisch circus gebouwd met hotels, winkels etc. De Amerikanen zijn hier echt goed in, alles is in dit land gebaseerd op show. Hoe groter, hoe beter, en dat zie je in alles terug. Een voorbeeld daarvan zijn de campers waar onderhand iedereen hier in rondrijdt. Onze campers zijn bescheiden van omvang maar die van de Amerikanen zijn drie keer zo groot en dan hebben ze er nog een auto of een jacht achter hangen. Je weet niet wat je ziet.

Omdat we de laatste vier dagen niet hadden kunnen internetten gingen Henk en ik even in de “Old Faithfull Lodge” proberen de verhalen te versturen die ik intussen heb geschreven. Dat ging wel, als je maar betaalde met je creditcard, voor niets gaat hier alleen de zon op. Maar goed, ik heb mijn verhalen via mijn Hotmail en mijn website www.keessmetsers.reismee.nl kunnen versturen dus nu is iedereen op de hoogte van onze belevenissen.

Nadat we als rechtgeaarde toeristen midden op de grote parkeerplaats van het park hadden geluncht (erg hé) liepen we naar het grote trekpleister “The Old Faithfull” waar zich al heel veel mensen hadden verzameld in afwachting van de grote gebeurtenis. Het duurde nog ruim een half uur maar toen gebeurde waar we allemaal voor gekomen waren. “The Old Faithfull” begon te sputteren, te dampen, en toen spoot het hete water metershoog de lucht in, maar niet zo hoog als de toeristenfolders ons beloofd hadden. Met een enigszins teleurgesteld gevoel gingen we de overige geysers van het park bekijken en toen werden we aangenaam verrast. In de verte begon de “Castle Geyser” namelijk zijn hete water heel hoog in de lucht te spuiten. In tegenstelling tot de geyser waarvoor we allemaal gekomen waren bleef hij maar spuiten en dat was een prachtig schouwspel. Maar we kregen nog een verassing. Bijna aan het eind van alle geyser in dit gebied werd ik staande gehouden door een Amerikaan die vertelde dat ik nog een kwartiertje moest wachten want dan ging de “Fan, Mortar, Spiteful Geyser” zich ontladen en dat was volgens hem een heel bijzondere gebeurtenis want deze zomer was dat nog maar 10 keer gebeurd. Hij verzocht mij ruim afstand te nemen want anders zou ik bedolven worden onder het hete water. En het gebeurde echt, na een kwartiertje begon deze geyser onder luid gejuich gigantisch te spuiten. Het leek wel of hij ging exploderen. Zelfs stenen werden tientallen meters de lucht ingeslingerd en degenen die niet geluisterd hadden werden kletsnat van het hete water en de waterdamp. Het was een uniek schouwspel dat onze dag nog mooier maakte als hij al was.

Toen de uitbarsting van de geyser was afgelopen gingen we weer naar onze campers en reden door het mooie landschap naar Grant Village Campground. Daar checkten we in en zochten onze standplaats op. Het inparkeren ging moeilijk omdat er niet veel ruimte was om te manoeuvreren en bij Ben ging het mis toen hij een paaltje over het hoofd zag. Het resultaat was een losse bumper maar dankzij het technisch vernuft van Henk en Ben, en de hulp van een paar Amerikanen die gereedschap leenden, was de schade snel hersteld. Daarna genoten we buiten onder de dennenbomen van het park van een eenvoudige maaltijd die werd opgefleurd door een prachtige blauwe vogel en een paar kleine “squirrels” die in de buurt rondrenden op zoek naar eten. Hierna gingen we nog even langs het Yellowstonelake wandelen dat maar 50 meter van onze standplaatsen lag. Tijdens deze wandeling zagen we bij het water in het gras een gigantische mannetjes Elk liggen met een gewei zo groot dat het wel een heel oud dier moest zijn. Zijn “harem” , vier vrouwtjes Elken, liepen iets verder te grazen. Wat een prachtig schouwspel zo in de late avond tegen het flauwe licht van de ondergaande zon. Het was weer een dag die met gouden letters in ons reisdagboek geschreven kan worden.

Morgen vertrekken we weer, deze keer richting het nationale park Grand Teton. De ene belevenis volgt de andere op, in een heel hoog tempo. Ik heb daar wel tegen opgezien, elke dag weer vertrekken, maar er de laatste twee dagen hebben we al minder in de auto gezeten en dat bevalt mij goed. Het rijden met de camper begint langzaam maar zeker ook vanzelfsprekend te worden. De auto rijdt best soepel, maar dat mag ook wel met een verbruik van 1 op 4. We hebben nu zo’n 800 mijl gereden (ongeveer 1300 kilometer) en ontzettend veel gezien. Dit gedeelte van Amerika is een paradijs voor natuurliefhebbers, zeker omdat er zoveel (groot) wild rondloopt. Daar geniet ik van, maar ook van mijn medereizigers. We zijn allemaal verschillend en beleven deze vakantie ieder op zijn eigen manier, maar het is ook heel gezellig om de humor van Petra mee te maken bijvoorbeeld, of te zien hoe iedereen reageert op plotselinge verrassingen zoals de onverwachte uitbarstingen van de geysers vandaag. Er staat ons nog veel te wachten op deze reis en daar kijk ik naar uit.

Kees Smetsers