Bryce Canyon (Utah, Amerika)

Een mens is slechts een voorbijganger op Moeder Aarde.

Zij geeft hem leven en schoonheid.

In de vorm van de natuur die de mens alles biedt wat hij nodig heeft.

Dieren, bomen, planten, bloemen, water en wind.

Moeder Aarde geeft alles wat zij heeft.

En wat doet de mens ?

Hij verbrandt de Amazone en vernietigt bossen.

Hij verontreinigt de zee met eilanden van plastic.

Hij vernietigt diersoorten totdat ze er niet meer zijn.

Want hij denk dat hij Moeder Aarde kan bezitten.

Terwijl hij slechts even hier mag zijn.

Want hij is slechts een voorbijganger……

Toen we vanmorgen in onze campers vanaf het natuurpark Capitol Reef naar onze volgende bestemming reden dacht ik aan het bovenstaande. Hier in het midwesten van Amerika wonen bijna geen mensen. De natuur is er bijna nog ongerept en toont zich in al haar schoonheid. Hier wordt goed voor Moeder Aarde gezorgd. Je ziet er nergens vuilnis langs de straten. Je ziet er geen graffiti op de huizen. De natuurparken zijn er goed onderhouden en de mensen die er zijn tonen respect voor de natuur. Dat kun je merken aan de dieren die er leven. Ze zijn minder bang voor de mensen en laten zich makkelijk zien en benaderen. Je voelt hier de oerkracht die er in de natuur aanwezig is. Een kracht die veel groter is dan alles wat de mens met zijn moderne technieken teweeg heeft gebracht. Als je de tijd hebt en er voor open staat dan kun je hier voelen wat ik bedoel….

Tegen een uur of drie bereikten we vandaag (17 september) ons volgende logeeradres, te weten Ruby’s Inn RV Campground in Bryce Canyon National Park. Het inchecken duurde langer dan normaal omdat er een misverstand was en de man achter de receptie niet begreep dat wij onder verschillende namen drie plaatsen hadden gereserveerd. Toen dat was opgelost konden we onze staanplaatsen opzoeken en even later waren we in een shuttlebusje op weg naar de Canyon die wereldberoemd is. Dat merk je ook wel want het is hier overal druk en dat is een beetje jammer. Bryce Canyon is een prachtig park maar het is hier ook wel heel commercieel geworden. Jammer is dat, maar het is de prijs die wij allemaal betalen voor het toerisme.

Toen we bij de Canyon aankwamen werden we stil van de aanblik die dit wonder van de natuur ons bood. Een kloof met honderden, misschien wel duizenden, torens van steen in oranje-rode-terracotta kleuren. Echt een ongelooflijk schouwspel. De zon speelde met de kleuren en zo rond drie uur was de stand van de zon dusdanig dat het leek of de torens in vuur en vlam werden gezet. Angela en ook Ben, Mieke, Henk en Petra hebben er prachtige foto’s van gemaakt. Ik ga proberen die op deze site te zetten, maar tot nu toe is dat niet gelukt. Het was in ieder geval een middag die nog wel even in ons geheugen zal blijven hangen. Ik hoop dat dit stukje natuur behouden zal blijven en dat de mens er met respect zal blijven omgaan. Want de natuur is de basis van ons leven. Zonder de natuur zijn wij helemaal niets….

Kees

.