Mesa Verde, Black Canyon of the Gunnison, Glenwood Springs

In de afgelopen drie dagen heb ik door omstandigheden het verhaal van onze vakantie niet kunnen schrijven. Nu heb ik even tijd om in het kort weer te geven wat er de afgelopen dagen gebeurd is.

22 september: Mesa Verde

Op deze dag hebben we de lange rit gemaakt van Monument Valley naar Mesa Verde. Mesa Verde betekent letterlijk vertaald uit het spaans “groene tafel”. Dit bijzonder natuurgebied ligt op een groen plateau, vandaar de naam. We logeerden er in Morefield Campground. Toen we daar onze campers gestald hadden reed Ben ons in zijn camper naar het museum van Mesa Verde. Dit museum ligt bij een kleine kloof waar in de rotsen grotten waren waarin eeuwenoude woningen van Indianen te zien waren. Helaas barste er een enorm onweer los toen we daar waren en de regen viel met bakken uit de hemel. Toen het even wat minder regende daalden we af naar de grotten om naar de woningen van de Indianen te kijken. Het was heel interessant om te zien hoe deze mensen geleefd hebben en dat gold ook voor het museum waar de leefwijze van de Indianen heel mooi was uitgebeeld. Ondanks het slechte weer reden we met een voldaan gevoel terug naar onze camping. Voordat we gingen eten wilde ik even naar het toilet gaan en toen zag ik een paar mensen staan die foto’s aan het maken waren van een object dat ik niet zag. Ik liep er naar toe en toen bleek dat ik net te laat was want er was een donkerbruine beer gezien die ongeveer een minuut geleden weer het bos was ingelopen. Het was de afsluiting van een bijzondere dag.

23 september: Black Canyon of the Gunnison

De volgende dag vertrokken we voor een nog langere rit, deze keer van Mesa Verde naar Black Canyon of the Gunnison. Onderweg zagen we weer herten die op een paar meter van onze camper bleven staan. Dat is hier heel gewoon, heel anders als bij ons waar de herten heel schuw zijn. Tijdens de rit vandaag veranderde het landschap drastisch en het werd steeds groener zodat het leek of we in de bergen van Oostenrijk reden. Op een gegeven moment reden we in een sneeuwlandschap met witte bergtoppen en bomen die bedekt waren met een laagje sneeuw. Ik had mijn korte broek aan en toen we even in de sneeuw stopten had ik het erg koud. Maar het was wel heel leuk om sneeuwballen te gooien en mijn medereizigers te proberen te raken. Na een uurtje winter daalden we weer af en kwamen we uiteindelijk aan bij onze bestemming. The Black Canyon of Gunnison is een heel diepe kloof met grijze rotsen. Er waren een stuk of dertien punten waar een mooi zicht op de kloof was, maar die hebben we allemaal niet gezien want het begon al laat te worden en er moest nog gekookt worden. Na het eten gingen Angela en ik nog een wandeling langs de kloof maken want we wilden de herten zien die we een uur geleden bij onze camper hadden gezien. Het begon donker te worden en we moesten maken dat we terugkwamen. Het werd steeds donkerder en we moesten nog een heel stuk lopen. Plotseling stopte er een auto en die bood ons aan ons bij de camping af te zetten. Het bleek een jong Russisch stel te zijn dat hier op vakantie was. Wat een belevenis weer….

24 september: Glenwood Canyon

Vandaag hebben we 280 kilometer gereden van Black Canyon of the Gunnison naar Glenwood Canyon. Een mooie maar wel vermoeiende rit door de hoge bergen waarvan sommige met sneeuw. De loofbomen (voornamelijk berken) staken prachtig af tegen het wit van de bergtoppen met hun geel-rode- oranje kleuren. Op een gegeven moment zaten we ongeveer op 3500 meter hoogte en werden de afgronden steeds dieper. Ik ben niet zo’n held in het rijden in de bergen en daarom kostte het mij veel energie. Gelukkig gingen we na een paar uur weer dalen en lagen de honderden haarspeldbochten achter mij. We kwamen in het dropje Red Stone waar vroeger steenkool geproduceerd werd waarvan de ovens nog te zien waren. Daarna reden we weer door totdat we het stadje Glenwood bereikten. De dames in ons gezelschap wilden dit interessante stadje graag zien dus reden we naar het centrum. Daar miste ik op een haar een dikke tak van een boom die de luifel van mijn camper bijna afrukte. Ook Henk had geluk want die tikte nog een verkeersbord aan. Onze beschermengeltjes waren vandaag duidelijk aanwezig. De dames bleken met interesse hebben voor de winkels dat het overige en we kwamen met een paar tassen inkopen weer terug bij de camper. Ikzelf had een mooie Levis-broek gescoord en ook nog een Sherpa-shirt dat ik goed kan gebruiken bij het hardlopen. Op de camping Glenwood Canyon Resort staan we pal bij de rivier waar we constant het geluid van het stromende water horen. Ik ben meteen gaan hardlopen en tot mijn verassing bleek er een heel mooi fietspad langs de rivier te liggen. Anderhalf uur lang heb langs de snel stromende rivier door een diep Canyon gelopen. Een heel bijzondere belevenis was dat zo in de late uren van de dag. Tijdens het laatste half uur begonnen mijn benen zeer te doen van de lange rit (280 kilometer) en de 15 kilometer hardlopen, zeker toen de laatste anderhalve kilometer redelijk steil omhoog liepen. Maar ik dacht aan de gehandicapte kinderen op Bali die tijdens hun operatie en revalidatie heel veel pijn moeten lijden omdat hun spieren opgerekt moeten worden. Zij doorstaan de pijn met een grote volharding want ze willen leren lopen. Deze gedachten hielp mij om de training van vandaag af te maken. Ik ben klaar voor de halve marathon van Eindhoven die Henk van Gerven en ik op zondag 13-10 in Eindhoven gaan lopen voor de gehandicapte kinderen op Bali.

Ik ga deze email nu afsluiten met heel veel lieve groeten. Morgen is onze laatste dag en overmorgen vliegen we weer naar huis. Het was een heel bijzondere vakantie die mij weer een paar levenslessen heeft gebracht…..

Kees