Umabian

Vanmorgen heb ik in Ubud afscheid genomen van Ellen en Toine. Zij bleven nog een dag in dit steeds drukker wordende stadje wat vroeger een slapend kunstenaarsdorp was. Ketut kwam mij zoals altijd op tijd ophalen om mij naar Umabian te brengen. Het zou een uurtje rijden zijn en onderweg zouden we langs de mooie tempel van Mengwi komen. Omdat we onderweg elkaar heel wat te vertellen hadden vloog de tijd voorbij en waren we al in de buurt van Umabian voordat we er erg in hadden.

Ketut vertelde mij van zijn plannen om een stuk grond te kopen in de buurt van Batubulan. Hij wilde daar samen met Erni aan een nieuwe toekomst beginnen. De plek waar hij straks een huisje wil gaan bouwen ligt veel dichter bij Gubug waar de ouders van Erni wonen. Vanuit die plek is het voor Erni veel makkelijker om naar haar werk te gaan. Daarbij komt dat Erni en Ketut dan niet meer gebonden zijn aan de sociale verplichtingen die zij nu in Gubug en Denpasar hebben. Daarmee bedoel ik de verplichtingen om deel te nemen aan ceremonies etc. die met het Hindugeloof te maken hebben en die veel tijd en geld kosten. Hij heeft een stuk grond op het hoog dat ongeveer 20.000 euro kost. De prijs van de grond stijgt elk jaar en als hij nu niet koopt is het over een paar jaar helemaal niet meer te betalen. Erni kan via haar werk bij de overheid relatief goedkoop 10.000 euro lenen. Voor de rest is Ketut op zoek naar iemand die hem geld wil lenen. Als hij het geld bij een bank leent is hij meer dan 20% rente per jaar kwijt. Dat kan hij niet opbrengen en daarom wil hij aan iemand die hem het benodigde geld wil lenen per jaar maximaal 12% rente te betalen. Ik hoop dat het hem gaat lukken.

In het dorpje Umabian werd ik hartelijk verwelkomd door het personeel van Puri Taman Sari. Twee jaar geleden zijn Angela en ik hier ook geweest en dat zijn onvergetelijke dagen geworden, ook door de bruiloft van Ketut die wij toen hebben bijgewoond. Puri Taman Sari is de voormalige “buitenplaats” van de Radja van Mengwi, een van de vorsten van Bali. De geschiedenis is hier nog tastbaar aanwezig in de vorm van de gebouwen van vroeger die nog in authentieke staat aanwezig zijn. Hier logeren is terug gaan in de tijd en de geschiedenis herbeleven.

Ik kreeg een kamer in het complex zelf, aan het binnen plein waar Ruud en Olivia afgelopen maart hun bruiloft hebben beleefd met hun familie, vrienden en kennissen. Voor Ruud en Olivia zijn het onvergetelijke dagen geweest en ik vind het nog steeds jammer dat ik er toen niet bij kon zijn omdat de broers van Angela toen zo ziek waren. De kamer heeft een klein tuintje dat ommuurd is en waarin in het midden een douche staat. Zojuist heb ik heerlijk buiten gedoucht omringd door varens en hibiscusbloemen. Het geeft een gevoel dat ik niet kan beschrijven, als Adam in het paradijs…..

Na aankomst in Puri Taman Sari zijn Ketut en ik langs het beekje bij het naastgelegen dorpje Belayu naar het bungalowpark Villa Taman di Belayu gewandeld. Bij het beekje werd gebaad door vrouwen en er werd ook de was gedaan. Een herinnering aan mijn jeugdjaren kwam weer boven…….

Ketut zei tegen mij dat hij vandaag echt een vakantiegevoel had en hij genoot zichtbaar van de uren hier op dit ongelooflijk mooie plekje Bali dat nog niet is aangeraakt door het toerisme. Wat een contrast met Ubud waar elk stukje rijstveld wordt volgebouwd met bungalowparken en hotels. Zo jammer…..

In Villa Taman di Belayu werden wij door een Tjechische manager ontvangen en even later verschenen ook Theojan en Jolande die via mij geboekt hebben in dit mooie resort. Het was vandaag hun tweede dag op Bali en zij waanden zich in een waar paradijs, zo mooi vonden ze het. Het resort ligt verscholen in de rijstvelden tegen de bossen van het dorpje Belayu. Er zijn acht bungalows die in een halve cirkel rond een schitterende tuin staan en uitzicht hebben op de rijstvelden die nu grasgroen zijn. Ze lieten mij hun bungalow zien die een badkamer heeft in de vorm van een ommuurd privétuintje waarin een groot bad staat aan de rand van een vijvertje waarin grote vissen zwemmen. Op de avond van hun aankomst waren ze in het donker nog even in bad gegaan. Dat was een ongelooflijke belevenis want het was volle maan en zij lagen heerlijk buiten in het bad te genieten van de maan en de sterren boven hen. Het waren voor hen de eerste uren op Bali en die zullen ze niet snel vergeten…..

Vanmiddag ben ik met Theojan en Jolande wezen wandelen over een smal paadje tussen de rijstvelden. Boven ons pakten zich donkere wolken samen maar het bleef toch droog en daardoor konden we onze wandeling afmaken. Overal waren Balinese mannen en vrouwen aan het werk op het land en we konden overal wel even een praatje maken. Daarbij was het toch een groot voordeel dat ik Indonesisch heb geleerd want hier is het toerisme nog niet echt doorgedrongen en spreken de meeste inwoners van de dorpjes geen Engels.

We kamen weer terug in Belayu en ik name afscheid van Theojan en Jolande. Vanavond ga ik bij hen dineren in de tuin van hun mooie plekje en dat zal weer een belevenis zijn met de sterren en de volle maan als getuigen. Toen ik terugkwam bij Puri Taman Sari ontmoette ik de jonge Balinees die in maart met Ruud en Olivia en hun reisgenoten was wezen wandelen. Hij vroeg mij de hartelijke groeten te doen aan het bruidspaar. En nu ga ik nog een keer proberen of ik een internetverbinding heb want dat is tot nu toe niet gelukt.

Ik stuur jullie allemaal groeten uit Umabian, een dorpje van maar 600 inwoners waar het echte Bali nog steeds te vinden is.

Kees Smetsers