Ontmoeting met Agung Prana.

Het zier naar uit dat de regentijd op Bali dit jaar heel vroeg is begonnen. Normaal zijn de maanden december en januari de maanden waarin het veel regent, maar nu regent het al de hele week zolang ik hier ben. De zon heb ik nog bijna niet gezien maar vreemd genoeg deert het mij niet. Deze keer besteed ik mijn dagen voor een groot gedeelte aan het schrijven van mijn nieuwe boek en het praten met oude mensen die mij informatie kunnen geven over de tijd waarin het verhaal zich afspeelt. Daarom is het niet erg dat ik de zon moet missen terwijl ik anders een echte zonaanbidder ben.

Vanmorgen was het al om een uur of vijf beginnen te regenen. Het regende zo hard en het onweer was zou luid dat ik er wakker van was geworden en daarom zat ik al heel vroeg te schrijven op mijn laptop. Gewoon op bed met mijn laptop op mijn schoot en het boek “Bali” van J. Kersten als naslagwerk. Ik ben heel blij dat Inge Dümpel mij dit boek geleend heeft want er staat een schat aan informatie in over de tijd waarin mijn verhaal zich afspeelt.

Om een uur of elf was het opgehouden met regenen en kon ik even een bezoek brengen aan I Gusti Agung Sudiantara, een aardige jongeman die in maart met Olivia en Ruud is wezen wandelen toen zij elkaar het jawoord hadden gegeven in Umabian. Bagus Sudiantara, zoals hij zichzelf noemt, is van een hoge kaste en woont samen met zijn familie op een groot woonerf achter Puri Taman Sari. Het was een verassing om te zien hoe hij woont en hoe hij leeft en dat heeft veel te maken met zijn afkomst. Het woonerf zag er heel traditioneel en rijk uit en het was heel bijzonder hoe ik door de familie van deze jongeman werd ontvangen. Bagus Sudiantara liet mij het fotoboek van zijn bruiloft zien, eigenlijk was het een fotoboek van de “Prewedding”zoals hij het noemde. Het waren prachtige romantische foto’s die perfect bij mijn nieuwe boek zouden passen want ze waren in sepiakleuren wat de indruk gaf dat zij in lang vervlogen tijden gemaakt waren. Het was een heel leuk bezoek en het bevestigde nog eens hoe gastvrij de Balinezen zijn. Bagus Sudiantara was heel open over het liefdesleven van de Balinezen dat normaal verborgen blijft voor de buitenlandse gasten. Uit zijn verhaal blijkt dat er weinig verschil zit in de manier waarop zij met liefdesrelaties omgaan, en de manier waarop wij in het westen dat doen. Het was een bijzondere ervaring om dat nu een keer uit de mond van een Balinees te horen.

Na het bezoek aan Bagus Sudiantara was het weer opgeknapt en had ik tijd om even door de rijstvelden te gaan rennen. Het hardlopen was mij gisteren goed bevallen maar vandaag viel het tegen. Er hing een lome warmte die de nadering van een onweer aankondigde. Mijn benen voelden een beetje zwaar aan maar toch genoot ik van alles wat ik om mij heen zag. Ik rende over smalle paadjes door de rijstvelden en even later door het dorp Belayu waar ik weer terecht kwam bij het snelstromende beekje waar ik al zo vaak heb genoten van het dorpsleven dat zich daar afspeelt. Ook nu was er van alles te zien, zoals badende mensen, vrouwen die de was deden en spelende kinderen. Ik kwam weer terug bij Puri Taman Sari waar ik vanmiddag een gesprek zou hebben met de eigenaar van het complex Agung Prana. Die heeft Angela en mij vorig jaar meegenomen naar Villa Amertha in Pemuteran dat ook tot zijn organisatie behoort. We mochten daar van hem in een luxe villa wonen en dat was een belevenis die we niet snel zullen vergeten.

Agung Prana kwam breed lachend naar mij toe en stelde mij voor aan een vrouw die hem vandaag zou interviewen. Hij vond het jammer dat Angela niet bij mij was want hij wilde ons weer een gratis verblijf in Pemuteran aanbieden. Hij vroeg mij om aan Angela te vragen of ze volgend met mij mee wilde komen want hij wilde haar graag weer ontmoeten en haar laten genieten van een verblijf in het spirituele Pemuteran. Ik gaf Agung Prana een exemplaar van de Engelstalige versie van mijn boek “Love in the real Bali” waar hij heel blij mee was. De vrouw die hem zou gaan interviewen kreeg van mij ook een exemplaar en zij bood mij daarna aan om het boek te gaan vertalen in het Indonesich. Volgens haar was het een ideaal boek voor de studenten die op de Universiteit het vak toerisme als hoofdvak hadden. Ze zei dat de studenten via mijn boek konden zie westerlingen kijken naar het leven op Bali. Volgens haar zou het boek de studenten meer inzicht geven in de leefwijze en het gedrag van de toeristen op Bali en op deze manier zouden de toeristen volgens haar dan makkelijker het gedrag van de toeristen begrijpen. Het werd een heel interessant gesprek dat eindigde met een diner dat door Agung Prana aan mij een de interviewster werd anageboden. Het is geen toeval dat deze ontmoeting tot stand is gekomen, alles is voorbestemd, althans dat geloof ik nu steeds meer sinds ik een echte band met Bali heb gekregen. Toen ik laat op de avond naar mijn kamer ging was ik weer een stuk wijzer geworden over het leven op Bali en hoe de Balinees is zoals hij is. De gebeurtenissen van vandaag neem ik mee naar Belimbing waar ik morgen naar toe ga. Om negen uur komt Ketut mij ophalen en dan zijn we twee uur later in Belimbing waar ik in het resort Cempaka Belimbing Theojan en Jolande weer zal ontmoeten die morgen doorreizen naar Lovina. Ik ga nu slapen want ik ben moe van alle indrukken die vandaag op mij af zijn gekomen. Buiten valt de regen nog steeds loodrecht naar beneden en ik denk dat ik snel in slaap zal vallen in het hemelbed van mijn Mediterannee-achtige kamer…..