Stepping Stones in Sidemen op Bali.

Gisterenavond had ik in Villa Shantiasa samen met Ellen en Toine heerlijk gegeten in het kleine restaurantje bij het zwembad terwijl het in de vallei van Sidemen donker was geworden. Rond negen uur gingen we naar onze kamers want we zijn gewend om vroeg naar bed te gaan en ook weer vroeg op te staan. Plotseling hoorden we een harde klap. Toine ging kijken en toen zag hij Komang staan die bloedde uit wonden aan zijn armen en benen. Het bleek dat hij met zijn bromfiets het betonnen pad naar de weg was afgereden dat glad geworden was door de regen. Toen hij afremde gleed hij onderuit en liep diverse schaafwonden op. Achteraf bleek het allemaal mee te vallen want vanmorgen zagen de schaafwonden er al heel water beter uit. Komang had er kruiden op gedaan en van Toine had hij betadine gekregen en dat had er voor gezorgd dat de wonden al dicht waren. Een ongeluk zit in een klein hoekje……. Gisteren was hij mij nog als verassing 4 heerlijke loempia’s komen brengen en een paar uur later lag hij bloedend op de grond….

Vanmorgen werd ik om half zes wakker en het begon buiten al licht te worden. Ik sloeg een grote handdoek om mijn lichaam en ging even buiten zitten. Het was heerlijk fris buiten (ongeveer 20 graden) en daarom besloot ik een uurtje te gaan hardlopen. In Umabian had ik dat ook gedaan en dat was mij toen goed bevallen. In Umabian kon ik over een verhard pad tussen de rijstvelden lopen, maar hier moest ik dwars door het dal en dat was een heel ander terrein. Ik trok mijn Stepping Stones Bali t-shirt en liep de weg af die naar het dal voert. Dat eerste stuk ging uiteraard heel makkelijk en ik genoot van het uitzicht over de rijstvelden waarvan de halmen waren versierd met de druppels van de morgendauw. In de verte zag ik de immens grote berg Gunung Agung die als een wachter waakt over Bali. In de beekjes langs de weg waarop ik liep waren allemaal mensen aan het baden en dat is altijd een mooi gezicht. Het was nog maar zes uur maar toch kwam ik vrolijk lachende schoolkinderen tegen die op weg naar school waren die om zeven uur zou beginnen. Ze hadden allemaal mooi gestreken schooluniformen aan en ze gaven mij een high5 als ik langs hen liep. Ik liep over de lange brug die de rivier in het dal overspant en was even later bijna bij het dorp Luah waar bij de eenvoudige huisjes het overal druk aan het worden is. Het dagelijkse leven begint hier elke morgen heel vroeg.

Onderweg zag ik ook al veel vrouwen terugkomen van de markt van Sidemen die hier altijd in het holst van de nacht begint. Met grote manden op hun hoofd liepen ze ondanks hun zware vracht sierlijk lopend en vrolijk kletsend naar beneden. Veel van de vrouwen waren al heel oud en het was mooi om te zien hoeveel kracht deze mensen uitstralen. Ik draaide om want de weg begon steeds steiler te worden en mijn kuitspieren begonnen heftig te protesteren. Henk van Gerven, mijn “hardloop-mentor” zou heel tevreden over mij zijn als hij mij hier zag lopen. Langzaam kwam ik weer in de buurt van Sidemen waar de weg weer begon te steigen en mijn benen zwaar begonnen te worden. Boven aangekomen draaide ik rechtsaf en liep richting Uma Agung bungalows. Onderweg kwam ik langs de markt die al bijna afgelopen was en ook het schooltje waar de kinderen al het schoolplein vulden met hun vrolijke lach. Ik liep verder door langs het meditatiecentrum Nirararta en kwam uiteindelijk terecht bij Villa Cepik waar ik met Angela ooit heb gelogeerd in volledige privacy. Recent is het miniparkje verkocht aan een Balinees en die is bezig om het parkje op te knappen. Het uitzicht is daar echt mooi en dat weten de mensen wel waarmee ik hier gelogeerd heb.

Ik liep weer terug naar Villa Shantiasa, mijn huidige logeeradres in Sidemen. Ellen en Toine waren al wakker en even later zaten we aan het ontbijt. Vandaag was het voor de eerste keer weer eens zonnig en dat was al weer bijna een week geleden. Het heeft deze vakantie ontzettend veel geregend, zoveel heb ik nog nooit meegemaakt. Maar nu scheen het zonnetje en daarom ging ik zwemmen in het frisse water van het mooie zwembad van Shantiasa. Komang, de jongeman waarmee dit verhaal begonnen was riep mij op een gegeven moment en attendeerde mij op een kameleon die in de heg bij het restaurantje zat. De laatste dagen ben ik meer op gaan letten wat er allemaal leeft in de tuin van Villa Shantiasa en nu weet dat er hier heel veel mooie vogeltjes en andere dieren hun thuisbasis hebben. Het is echt een heel mooie plek, wat mij betreft een van de mooiste op Bali. En dat heeft ook veel te maken met het prachtige uitzicht en de unieke sfeer van dit dorpje in het oosten van Bali. Ik kan iedereen aanbevelen om hier een keer naar toe te gaan….

Kees Smetsers