Ik ben nu precies een week op Bali en er zijn in deze week heel veel mooie dingen gebeurd die mijn gevoelswereld op zijn kop hebben gezet. Ik ben bezig met een heel bijzondere vakantie die ik niet snel zal vergeten. Natuurlijk, het is mijn 50e keer dat ik op Bali ben (een jubileum dus) maar toch weet ik nog heel weinig van Bali. Ik heb het gevoel dat ik dat in sneltrein vaart aan het inhalen ben. Het is of net of alle Balinezen zich in een keervoor mij geopend hebben en mij toegang willen gegeven tot hun gevoelsleven. Er zijn zoveel toevallige ontmoetingen geweest die geen toeval zijn. Dat is een geweldig mooie ervaring en het boek dat ik nu aan het schrijven be ('Liefde in het echte Bali') zal daarvan een getuigenis zijn. Het wordt een heel bijzonder boek, dat weet ik nu al. En erstaat mij nog zoveel moois te wachten..

Op dit moment ben ik in Pemuteran aan de noordwestkust van Bali. Deze plaats is niets bijzonder op zichzelf maar de sfeer die er hangt is dat wel. Angela is vorig jaar hier ook met mij geweest en zij kon gewoon niet genoeg krijgen van de stukje Bali. Wat dan precies is, dat is niet uit te leggen, je moet het gewoon voelen.

Vanmorgen heb ik afscheid genomen van Ellen en Toine uit Waalwijk waarmee ik heel fijne momenten heb beleefd. Zij hebben hun droom waar gemaakt, een heel mooie villa aan de rand van de rijstvelden in Sidemen. Over twee dagen ga ik bij hen logeren en de Balinese ceremonie meemaken die hier altijd wordt gehouden als er een nieuw huis is gebouwd. De villa heet 'Villa Di Sini' en het huis en de tuin zijn een waar paradijs. Hun uitzicht vanuit het terras is ongelooflijk mooi. Iedereen die mijn eerste boek 'Reizen door het echte Bali' heeft gekocht kan aan de voorkant zie hoe mooi het daar is. Mensen die bij Ellen en Toine willen logeren hoeven hen maar een email te sturen via hun website.

Onlangs las ik in een boek (ik geloof van Marion Bloem) dat Sidemen een van de meest spirituele plekken op Bali is en zo voel ik dat ook. Ik verheug mij er op om daar te 'zijn'.

Nadat ik vanmorgen afscheid van Ellen en Toine had genomen ben ik wezen snorkelen bij het koraal dat een paar meter van het strand in zee ligt, recht voor Taman Sari. Agung Prana (de eigenaar van het resort waar ik nu logeer) had vorig jaar Angela en mij al opmerkzaam gemaakt op dit project. In een heel korte tijd is het gelukt om in het ondiepe water van de baai een koraalrif te laten groeien waar een grote diversiteit van vissen, zeesterren en andere levende organismen een plek heeft gevonden. Er zijn hier metalen constructies in zee gebracht waarop nu nieuw koraal groeit dat mooie kleuren heeft. Toen ik weer uit het water kwam besloot ik om te proberen er achter te komen hoe dit project tot stand is gekomen. Ik ging wat eten in het restaurant bij het strand en vroeg de serveerster of zij iets wist van het project. Ze zei 'anda harus pergi ke Ibu di sana, Ibu itu tahu semua'. Ze stuurde me naar een blanke vrouw die met een Balinese man zat te praten. Het is niet te geloven, maar de juiste persoon was weer op mijn pad gestuurd ! De (australische) vrouw bleek namelijk één van de hoofdpersonen achter het project te zijn. Ik stelde mij voor en toen verzocht ze mij bij haar te komen zitten en gaf zij mij het volgende verhaal.

'Een jaar of twaalf geleden zag ik op het strand van Pemuteran een Duitser bezig met een bamboe constructie die hij in zee wilde plaatsen om er koraal op te laten groeien. Om een lang verhaal kort te maken, dat was het begin van dit project. De bamboe hebben we vervangen door metalen en we zijn constructies gaan maken om die in zee te plaatsen en er daarna zwakstroom naar toe te leiden. Deze zwakstroom leidt er toe dat er tussen de min en de plus een chemische reactie ontstaat waardoor er op de metalen constructies zich mineralen vestigen die het koraal heel snel laten groeien. Als u gaat snorkelen dan kunt u zien dat er in twaalf jaar tijd al grote formaties koraal zijn ontstaan waar vissen hun plek hebben gevonden. In het begin steunden mijn ex-man en ik het project financieel, maar op een gegeven moment hebben we besloten dat de gemeenschap van Pemuteran zelf dit project moest gaan dragen. We hebben een stichting opgericht met de naam 'BIOROCK' . Deze stichting zoekt sponsorgelden en onderhoudt de constructies en bewaakt ze ook zodat toeristen op een verantwoorde manier kunnen genieten van dit nieuwe stukje natuur. Het werk wordt gedaan door de inwoners van Pemuteran die het nieuwe stukje koraalrif met liefde verzorgen. Agung Prana is een van de Balinese mensen die aan het project meewerken en hij sponsort het project door middel van het verstrekken van zwakstroom. Hij is dit jaar naar de Verenigde Naties geweest om de 'Aquator Award' in ontvangst te nemen als erkenning van dit project. Daarnaast heeft hij namens de gemeenschap van Pemuteran een Award in ontvangst genomen als beloning voor hun inzet. De aan de prijs verbonden gelden worden door de stichting gebruikt voor het in stand houden van de stichting. Mensen kunnen de stichting sponseren door babykoraal te adopteren en op deze manier mee te werken aan het in stand houden van de stichting en het project. Op de website biorock.bali.webs.com is meer informatie te vinden.'

Ik denk dat ik niets hoef toe te voegen aan deze woorden. Uit het verhaal blijkt de liefde van de inwoners van Pemuteran voor hun natuurlijke omgeving. Het is heel mooi dat dit op deze manier met hulp van mensen uit andere landen gestalte wordt gegeven. Het is een van de voorbeelden van de liefde in Bali, zorgzame liefde tussen ouders en kinderen, zorgzameliefde tussen partners, zorgzame liefde voor de natuur, zorgzame liefde voor hun gasten, kortom liefde in de ruimste zin des woords.

Straks als mijn boek klaar is zullen er heel veel voorbeelden in voor komen die betrekking hebben op de liefde zoals die op Bali beleefd wordt. Het schrijven dit boek heeft mij weer een heel stuk dichter bij mijzelf gebracht. Het boek zal een antwoord zijn op de vraag waarom de Balinees is zoals hij is. Ik heb niet de pretentie om een volledig antwoord te kunnen geven maar ik ben wel heel blij dat ik een stukje van de sluier heb kunnen oplichten. Daarvan laat ik straks graag iedereen mee genieten als het boek klaar is.

Kees Smetsers

smetserskees@hotmail.com