Vorige jaar was President Obama op Bali. Hij was er de oorzaak van dat ik niet zoals gewoonlijk om 20.00 uur aan mijn terugreis naar Nederland kon beginnen maar mijn vlucht moest omboeken naar 's middags 13.00 uur. Vanwege het lange wachten op het vliegveld op Singapore (we kwamen uit Bali om 15.30 uur aan en zouden pas om 23.45 uur weer doorvliegen) heb ik toen een kamer voor 6 uren genomen bij het AMBASSADOR AIRPORT TRANSIT HOTEL op terminal drie. Die kamer ligt op korte afstand van de 'gate' waar het vliegtuig naar Nederland vertrekt. Het was een perfecte oplossing om weer uitgerust aan het traject Singapore-Amsterdam te beginnen.

Deze keer heb ik zelf gekozen om 's middags naar Singapore te vliegen en weer een kamer in het Ambassador Airport Transit Hotel te nemen. We zijn net geland en Angela ligt al heerlijk in bed te soezen en ze heeft misschien al koffie gezet want dat kan op de luxe kamer. Vorig jaar heeft Ria zelfs een bad met heerlijke geuren voor mij gemaakt voordat wij vertrokken naar Amsterdam. Dus de wachttijd hier is ook deze keer geen probleem.

Toen we vanmiddag op Singapore Changi Airport gingen landen waren mijn gedachten bij gisterenavond. Ketut en Erni zouden ons komen opzoeken als wij terugwaren van de crematie van de 'grandfather' van Putu. Ze kwamen wat later dan beloofd en ik zei daarom tegen hem ' zo nu ben je getrouwd, nu kom je nooit meer op tijd want je bent liever bij Erni dan bij ons' . Daar moest hij erg om lachen. We gingen bij UMA AGUNG BUNGALOWS eten en dat werd heel gezellig. We fantaseerden over de toekomst, met name hoe we in de toekomst zouden kunnen gaan samenwerken, zeker als Angela niet meer hoeft te werken en we langer naar Bali kunnen. Ik wil Ketut zeker ook in de toekomst helpen want hij verdient het echt. Hij moet nu voor drie gezinnen zorgen en dat legt toch wel een zware last op hem. Ketut is nu uitgeschreven in Belimbing waar zijn ouders wonen en ingeschreven in Gubug waar de ouders van Erni wonen. De moeder en stiefmoeder van Ketut zijn hun zoon Ketut letterlijk en figuurlijk kwijt. De ouders van Erni hadden geen zoon maar hebben er nu een gekregen in de persoon van Ketut. Voor Ketut moet het toch wel een emotionele gebeurtenis zijn want hij heeft echt moeten afscheid nemen van zijn familie in Belimbing. In de praktijk woont hij nu samen met Erni in een kamer van het huis van de ouders van Erni in Gubug. Door de week zal hij echter vaak nog in Denpasar verblijven waar hij kantoor houdt. Ik vind het knap van hem dat hij deze nieuwe situatie blijmoedig tegemoet treedt.

Ketut had een grote doos bij zich waar hij heel geheimzinnig over deed. Na het diner onthulde hij zijn geheim. Hij was die dag jarig ! En de doos zat een verjaardagstaart met de cijfers 36 erop, zo 'jong' is Ketut nu geworden. We gingen met de taart naar het terras van Ketuts kamer. Ik had namelijk via Wayan een mooie kamer bij UMA AGUNG BUNGALOWS geregeld en er voor gezorgd dat het hemelbed bezaaid was met blaadjes van frangipani-bloemen en hibiscusbloemen in de vorm van een hart. Toen Erni en Ketut hun ' huwelijksbed' zagen waren ze ontroerd en wisten niet veel meer te zeggen. Prachtig om te zien hoe die twee ' tortelduifjes' genoten van het schouwspel. Ze bleven maar foto's nemen. Even later blies Ketut de kaarsjes op zijn verjaardagstaart uit en begonnen we aan een heel gezellige avond die rond 22.00 uur afgesloten werd want het pas getrouwde stel wilde van hun 'verlate huwelijksnacht' gaan genieten.

Angela en ik genoten zelf ook van onze laatste nacht op Bali. We werden middag in de nacht wakker, zomaar, en luisterden naar het stromende water van het riviertje naast onze kamer. Verder hoorden we alleen maar kikkers en krekels. Volmaakte rust, we hoefden niets te zeggen want we voelden van elkaar hoe mooi dit moment was. Even later vielen we weer in slaap en werden met het licht van de opkomende zon pas weer wakker. We pakten onze koffers en gingen naar het restaurant waar de tortelduifjes Erni en ketut ook kwamen genieten van het ontbijt. We moesten nu echt afscheid gaan nemen van iedereen die ons bij Uma Agung zo verwend had. Wat een lieve mensen zijn dit, ik hoop hier nog vaak terug te keren. Erni en Ketut brachten ons naar het vliegveld waar Erni bij het afscheid ons lang vasthield terwijl er tranen over haar wangen rolden. Ketut was ook een beetje stil maar hij zei dat hij het geweldig had gevonden dat wij voor hun bruiloft helemaal naar Bali waren gekomen en dat er zoveel mensen in Nederland aan hen hadden gedacht. Namens Ketut en Erni wil ik iedereen daarvoor nog een keer bedanken.

Ik ga deze email nu afsluiten en Angela gezelschap houden. Om 23.45 uur beginnen we aan vlucht SQ 324 met Singapore Airlines naar Amsterdam Een lange zit (13 uren) maar we weten dat thuis het Brabantse land met onze geliefden op ons wacht en daar verheugen wij ons op.

Tot morgen (sampai besok) !

Kees Smetsers

smetserskees@hotmail.com