Gisteren zijn Angela en ik vertrokken vanuit Pemuteran naar ons volgende logeeradres in Sidemen. Dat is een rit die helemaal langs de kust gaat, eerst langs het noorden en dan via het oosten. Op deze dag hebben we dus heel Bali overgestoken via de plaatsen Seririt, Lovina, Singaraja, Tulamben, Amed en Amlapura, tot we eindelijk in Candidasa aankwamen. Ik had tegen deze rit opgezien omdat het toch vier uur in een busje is. Maar het is achteraf meegevallen.

In KELAPA MAS BUNGALOWS werden we hartelijk welkom geheten door het personeel dat ik al jaren ken en die het leuk vonden dat Angela er deze keer ook weer bij was. Nadat we onze bungalow hadden ' ingeruimd' liepen we naar het kleine restaurantje ASTAWA waar we altijd graag naar toe gaan omdat de sfeer en het eten daar zo goed zijn. Het weerzien met het personeel was ook daar heel leuk en de ' Fish salad' , ' Potato salad' , ' Seafood Platter' en ' Seafood Curry' smaakten overheerlijk. Iedereen die in dit restaurantje gaat eten zou een keer de ' Fish salad' moeten proeven, echt je zult er geen spijt van hebben. Wat mij betreft is het een van de fijnste kleine restaurantjes op Bali. Het is wel heel jammer dat het langs de drukke doorgaande weg ligt waardoor de leuke sfeer wordt bedorven door de herrie van het voorbij razende verkeer.

Na de rust van onze eerste drie logeeradressen was het een afknapper om geconfronteerd te worden met de drukte en lawaai van het verkeer in Candidasa. We merkten allebei dat we daar eigenlijk helemaal niet meer tegen kunnen en het zal misschien een reden zijn om niet meer naar Candidasa te gaan, ondanks de mooie dingen die hier ook te doen zijn zoals een tochtje over zee naar Pantai Pasir Putih (letterlijk vertaald: wit zand strand).

Het verschil met ons voorgaande logeeradres, Pemuteran, was zo verschrikkelijk groot dat we niet echt konden genieten van Kelapa Mas Bungalows wat toch zo'n fijne plek is om te logeren. Maar goed, we hebben toch nog leuke dingen gedaan zoals 'shoppen' bij de kleine winkel MAYA SHOP langs het Astawa restaurantje. Ook daar werden we met open armen ontvangen door de lieve eigenaren die erg blij zijn dat ik hen zoveel klanten heb bezorgd via mijn verhalen op mijn reisweblog. Ze hebben ook zo'n mooie dingen in hun winkeltje, en dan ook nog heel goedkoop.

Natuurlijk zijn we BOB LAND gaan opzoeken. Tot onze schrik bleek zijn huis aan de baai van Candidasa leeg te zijn. Navraag bij mensen in het straatje leerde ons dat Bob verhuisd was naar een plek ergens in de kampong. Daar hebben we hem opgezocht en dat was weer een heel bijzondere ontmoeting.

Terug bij Kelapa Mas Bungalows gingen we nog even kijken naar het splinternieuwe overdekte voetbalveldje met kunstgras dat recht tegenover Kelapa Mas Bungalows is gebouwd en dat deze week is geopend. Het is een project van Komang, de eigenaar van Kelapa Mas Bungalows. Hij heeft het laten bouwen om de jeugd van Candidasa 'van de straat te halen' en een plek te geven waar ze zich kunnen vermaken zonder drank en andere slechte dingen. wat mooi van hem dat hij daarin heeft geinvesteerd !

Na een nacht waarin we weinig hebben geslapen (het was heel warm op onze kamer) vertrokken we naar Sidemen waar we Putu zouden ontmoeten die op de zelfde dag als Ketut getrouwd is. Ons verblijf in Candidasa was niet geweest wat we verwacht hadden en daarom zagen we uit naar het weerzien met Putu.

In Sidemen werden we bij UMA AGUNG BUNGALOWS ontvangen door de sympathieke Wayan die ooit met ons heeft gebeden toen Nol geopereerd werd.Even later kwam Putu met een blij gezicht naar ons toe. We feliciteerden haar met haar huwelijk en gaven haar de kado's van haar vrienden in Nederland die met haar meeleven en hadden bijgedragen aan haar huwelijkskado. Putu was natuurlijk heel blij en ze vroeg ons iedereen hartelijk te bedanken. Ze vertelde ook dat ze aan haar huwelijskdag een dubbel gevoel had over gehouden omdat kort na het eind van de ceremonie van haar bruiloft ze te horen kreeg dat haar ' grandfather' (de vader van haar vader) zojuist overleden was. Wat erg dat zo'n jonge vrouw als Putu dit op haar huwelijksdag moet overkomen. Ze was erg verdrietig en het overschaduwde haar huwelijksdag, dat was duidelijk. Dorpelingen hadden haar verteld dat ze blij moest zijn dat het overlijden van haar ' grandfather' was gebeurd na de ceremonie en niet tijdens de ceremonie, anders zou het haar ongeluk hebben gebracht. Deze mededeling gaf haar echter weing reden om opgewekt te zijn. Toen ik even later door haar gemasseerd werd was ze ook heel stil. Deze gebeurtenis gaf eens te meer aan hoe betrekkelijk het leven is. Op de dag van haar huwelijk begon Putu aan een nieuw leven met Wayan en op de zelfde dag sloot haar ' grandfather' zijn leven af. Het begin en het einde van een leven op Bali......

Zo meteen gaan we even kijken naar het nieuwe huis van Ellen en Toine. Dat ligt heel dichtbij het huis van de ouders van de echtgenoot van Putu langs Warung Enak. Putu woont nu daar bij ouders van haar man. Zo gaat dat op Bali. De vrouw gaat na het huwelijk bij de ouders van haar man wonen. We hopen dat ze samen met haar man Wayan een gelukkige toekomst tegemoet gaat want zij verdient het. Het is een fijn mens.

Ik ga nu afsluiten voordat het licht weer uitvalt. Dit verhaal heb ik namelijk twee keer moeten schrijven omdat de eerste keer het licht uitviel en ik weer opnieuw moest beginnen.

Kees Smetsers

smetserskees@hotmail.com