Ik heb net zitten huilen achter de computer in AMERTHA BALI VILLAS. De reden daarvan is dat ik van Inge de bevestiging heb gekregen van hetgeen wat ik tijdens het bidden in de tempel hier al voelde: de operatie van Jose is geslaagd. Ik ben hier heel blij mee en ga het Angela dadelijk meteen vertellen.

Toen we in de tempel aan het bidden waren voor het welslagen van de operatie van Jose vloog er een zwaluw door het licht van de ontelbare sterren boven ons. Het zelfde gebeurde toen wij een paar jaar geleden in Sidemen aan het bidden waren of het slagen van de operatie van Nol. Het was voor mij een teken dat het goed zou komen en het gaf mij rust.

Gisterenavond zijn we weer naar de Pura Dalem tempel in Pemuteran geweest waar Agung Prana op ons stond te wachten om met ons te bidden. Heel de bevolking van Pemuteran was uitgelopen om deze ceremonie mee te maken die maar een keer in een eeuw ( 4 generaties) plaats vindt, althans op deze schaal. Het terrein van de tempel werd verlicht door de volle maan en ontelbare sterren die de penjors (triomfbogen) nog mooier maakten als ze al waren. De inwoners van Pemeturan waren prachtig gekleed en de vrouwen droegen hoge torens van fruit en allerhande andere kleurige dingen. Er speelde een gamelan en er werd een ' Topeng' dans gedaan wat veel hilariteit teweeg bracht. Het is een dans die heel populair is bij de bevolking. Op een podium zaten twee Brahmana's (priesters) te bidden. Het was echt een schitterend schouwspel dat omgeven werd door stalletjes met eten die buiten het terrein waren neergezet. Het feest zou de hele nacht en ook nog de volgende twee dagen duren, maar zo lang zouden wij niet blijven.

Agung Prana nodigde ons uit om met hem te bidden en even later zaten we met wierookstokjes en bloemen in onze handen te bidden ter wijl op de achtergrond de hoge tonen van een muziekinstrument weerklonken. Mijn gedachten (en die van Angela) waren weer bij Jose en Nol en er was een gevoel van rust over mij want ik voelde dat het goed was. Zo'n speciaal moment is dat, verbonden te zijn met mensen hier ver vandaan.

Toen we gebeden hadden stelde Agung Prana voor om bij een warung (klein restaurant) van een moslim vis te gaan eten. Mooi is dat, die tolerantie die hier is tussen twee geloven, het hinduisme en de islam. Wat zou het mooi zijn als dat over de hele wereld was. Dat is het mooie van de Balinezen, ze staan open voor andere religies en andere leefwijzen. Daar kunnen wij soms veel van leren.

Na het eten gingen Angela en ik met de chauffeur van Agung Prana (Gus De) nog even terug naar de tempel om de sfeer te proeven die daar aanwezig was. Om ongeveer 10.00 uur liepen we in het licht van de volle maan terug naar Bali Amertha Villas en even later doken we ons hemelbed onder de lakens om te gaan genieten van de nacht. Met geluid van de gamelan in de verte vielen we in slaap.

Na een heerlijke nachtrust zijn we vanmorgen in alle vroegte (05.30 uur) opgestaan om in het donker over het strand naar het eind van de baai te lopen en daar aan de voet van een kleine heuvel de zonsopgang te beleven. Het was superstil, iedereen sliep nog en we hoorden alleen het kraaien van de hanen in het dorp die al wakker waren. Langzaam kwam er licht aan de horizon en begon de hemel te kleuren. De hele baai werd in een rode gloed gezet en het spiegelende water kreeg iets fluweelachtigs, echt heel mooi. De omringende bergen werden ook langzaam zichtbaar uit het donker en begonnen hun groene kleur te vertonen. Wij waren de enige op het strand en dat gaf een heel speciaal gevoel. Toen we terug begonnen lopen over het witte zand van het strand (een uitzondering hier) hoorden we in de verte het geluid van de gamelan weer dat afkomstig was uit de tempel waar de ceremonie de hele nacht was doorgegaan. Ik vond een heel grote gekleurde schelp die ik uiteraard weer teruggaf aan de zee. En toen waren we weer terug bij onze bungalow waar we ons gaan voorbereiden om de lange tocht naar Candidasa. Deze keer niet met Ketut want die heeft het nog druk met het regelen van alles van zijn bruiloft van afgelopen dagen. We gaan afscheid nemen van dit mooie stukje Bali dat ons hart gestolen heeft. Toine en Ellen hebben mij vaak geadviseerd om hier naar toe te gaan, maar ik was eigenwijs, daarom is het goed dat dit gebeurd is en dat Angela echt hier naar toe wilde. We hebben er allebei enorm van genoten.

Ik ga deze email afsluiten met verjaardagswensen voor mijn broer Rinus die morgen jarig is. Verder wens ik Jose een voorspoedig herstel en doe iedereen die ik ken de groeten.

Kees Smetsers

smetserskees@hotmail.com