Ik ben een jongen van het platteland. De stad trekt mij niet zo. Ik vind het leuk om een dag in een stad als Gent of Amsterdam rond te zwerven, maar dan heb ik meer dan genoeg van al die drukte om mij heen. Ik zoek liever de natuur op, de basis van het leven. Heel veel mensen kennen dat helemaal niet meer, ze zijn bang voor de stilte en bang om zich zelf tegen te komen. Och..... het is zoals ik al eerder heb geschreven.......iedereen leeft op zijn eigen manier en dat is goed zo.

In het door mij geschreven boek ' Reizen door het echte Bali' beschrijf ik in hoofdzaak plekjes op het platteland van Bali en dat geldt ook voor Ubud. Ik heb hier bijna altijd gelogeerd in het dorpje Bangkiang Sidem dat ongeveer een half uur lopen van Ubud af ligt. In de bungalowparkjes KLUB KOKOS en later BALI RICE TERRACES (CAFE KARSA) heb ik het echte Bali gevonden waarnaar ik altijd heb gezocht. In het centrum van Ubud ben ik niet zoveel geweest. Toen Angela en ik een paar dagen geleden in Ubud aankwamen schrokken we van de drukte maar we wisten dat we in NICK'S HIDDEN COTTAGES een plekje zouden vinden waar je alleen maar krekels, kikkers en gekko's hoort.

De afgelopen dagen zijn we wezen wandelen op de kleine voetpaadjes tussen de rijstvelden ten noorden van Ubud. Toen zij we echt geschrokken van hetgeen we aantroffen. In de grasgroene rijstvelden werd overal gebouwd en toen we al die bouwplekken zagen gingen we ons afvragen hoe lang het nog zal duren voordat het echte Bali ook hier verdwenen is. Voor mij is de omgeving van Ubud uniek in zijn natuurlijke schoonheid en daarom ben ik hier altijd naar toe gegaan. Ik maak mij echt zorgen over dit mooie stukje Bali. In een steeds hoger tempo worden er huizen gebouwd in de rijstvelden, meestal voor westerlingen of rijke balinezen. Als het in dit tempo doorgaat is de unieke sfeer van de omgeving van Ubud verdwenen en dat zou ik erg jammer vinden.

Vandaag is onze laatste dag in Ubud en daarom besloten we om toch maar een keer naar het centrum van Ubud te gaan. We kwamen er al snel achter dat de prijzen in de winkels en restaurants in de buurt van de hoofdstraat (Jalan Monkey Forest) veel hoger liggen als wij gewend zijn op het platteland van Bali. Voor een cappucino vragen ze gemakkelijk 2 euro of meer en de souveniers zijn er vaak dubbel zo duur als in andere plaatsen van Bali. Na een uurtje waren we het al beu en zochten onze toevluchten in het kleine restaurantje (COFFEE and COPPER) achter het apenbos waar het dorpje Nyu Kuning begint. We hebben er liggend op een bank genoten van de rust en de sfeer van dit leuke restaurantje. Ik had een boek bij me van Arthur Japin en al lezend ging ik op in het verhaal. De tijd vloog voorbij en zonder dat we er erg in hadden was het twee uur verder.

Terug lopend naar Jalan Bisma kocht Angela nog twee heel mooi met mozaiek ingelegde schalen voor de twee bruidsparen Erni en Ketut en Putu en Wayan. Echt heel mooie voorwerpen van de creativiteit van de Balinezen. Angela en ik kijken heel erg uit naar de datum van 4 April, de dag waarop de bruiloft van deze mensen plaats zal vinden. Uiteraard gaan ik hierover een verhaal schrijven. Maar dat zal misschien pas in Candidasa gebeuren want in Umabian is er in PURI TAMAN SARI wellicht geen internet.

Morgen nemen we dus afscheid van Ubud. Het waren heel fijne dagen en voor ons is NICK'S HIDDEN COTTAGE een heel fijne plek geweest om onze reis door Bali te beginnen. In Umabian komen we terecht in een bungalowpark dat op het platteland ligt, ver van het toerisme. Het is een streek die ik nog helemaal niet ken (in de buurt van Tabanan), dus wie weet wat ons te wachten staat.

Ik stuur jullie allemaal heel veel groeten van mij Angela en wil iedereen alvast bedanken die reageert op mijn verhalen. Het is heel leuk om de reacties te lezen. Bedankt voor de moeite die jullie hebben genomen om te geageren.

Kees Smetsers

smetserskees@hotmail.com