Gisteren was voor ons een heel intensieve dag die afgesloten werd met een massage bij ' LILY'S' in ons straatje Jalan Bisma in Ubud. Bijna twee uur werden we onder handen genomen door de kundige masseuses . De massage met jasmijnolie was voor mij heel ontspannend, maar de honingscrub en het rozenbad vielen een beetje tegen. De honingscrub bleek te bestaan uit het insmeren met een mengsel van scrubzout en yoghurt waarbij niet gescrubd werd, en het rozenbad was heel apart maar uiteindelijk kreeg ik het zo warm dat ik het niet meer lekker vond. Och........ het was weer een aparte ervaring en toen we weer buiten in de frisse avondlucht liepen merkten dat de vermoeidheid in onze spieren helemaal verdwenen was. Wat dat betreft hadden de masseuses perfect werk geleverd. De Ayurvedische massage van Angela was ook niet wat zij had verwacht, maar ook zij voelde zich weer vederlicht, alle vermoeidheid was weg.

Bij CAFE KENDI stond ons een nieuwe ervaring te wachten, namelijk een FISH SPA. Nadat onze voeten gereinigd waren gingen we met onze benen in een bak met water zitten waarin honderden kleine visjes op hun avondmaal zaten te wachten. Ze hadden kennelijk heel veel honger want onze voeten hadden het water namelijks geraakt of ze vlogen met z'n allen op onze voeten en onderbenen af en deden zich te goed aan de ' oude vellen' . Een aparte ervaring was dat, al die kleine visjes die aan je huid zitten te knabbelen. In Nederland kost zoiets een klein kapitaal, hier krijg je zo'n behandeling voor 4 euro, inclusief een kop thee en een afsluitende massage op een soort trilapparaat. De huid van onze voeten voelde daarna aan als een bayhuidje, zo zacht en glad. Met een heerlijke cocktail van ijs en vruchten sloten we de avond af. Cafe Kendi heeft zoveel te bieden, we zullen er nog vaak terugkeren.

Na een nacht in dromenland onder ons hemelbed werden we vanmorgen weer gewekt door de zon die door de gordijnen van onze kamer (nummer 204) naar binnengluurde. Wat heerlijk om zo op te staan, de gordijnen op zij te schuiven en alleen maar de uitbundige groene natuur om ons heen te zien. De krekels waren ook wakker en heel het dal om ons heen was gevuld met het geluid dat ze produceerden. De vlinders in de tuin van NICKS' HIDDEN COTTAGE fladderden overal tussen de bloemen en struiken, echt een heel mooi gezicht. We namen een verfrissende douche en gingen ontbijten. Het ontbijt stelt hier niet veel voor maar dat maken we overdag meer dan goed. Rond een uur of negen gingen we weer op pad.

Vandaag zouden we het kleine voetpaadje naar SARI ORGANIC gaan lopen. Dat is het biologische restaurantje midden in de rijstvelden waar we vorige jaar met Nol en Jose en Jan en Erna hebben genoten van een heerlijke pompoensoep en nog meer andere gerechten. Ketut was er toen ook bij en die had zijn hand in het verband omdat zijn hand tussen de deur zat toen Nol de deur van de auto dichtgooide. Ja die Nol....... hij was het die ons leerde dat dikke bamboo de naam Boemba heeft, fantasie heeft hij genoeg.

Na een uurtje in Sari Organic waar het uitzicht over de rijstvelden schitterend is (het restaurantje is te bereiken als je tussen de Campuan brug en Casa Luna rechts omhoog loopt) gingen we weer verder over het voetpad naar het noorden. Links en rechts werd overal gebouwd en we vroegen ons af wanneer dit mooie plekje Bali ook veranderd zal zijn, jammer is dat, maar wij toeristen zijn er zelf schuldig aan. Het is echt een heel mooie wandeling en hoe verder je naar het noorden gaat hoe rustiger het wordt. Het is overigens ongelooflijk om te zien dat alle bouwmaterialen van de te bouwen huisjes door vrouwen op hun hoofd over het voetpad naar de bouwplek worden gebracht, elke keer een afstand van een paar honderd meter....

We kwamen langs een kleine warung van een schilder waar een balinese jongeman ons welkom heette en uitnodigde om naar de schilderijen te komen kijken. Angela raakte met hem aan de praat en de jongeman stelde haar voor om ons via een diepe kloof te begeleiden naar het dorp Bankiang Sidem dat aan de achterkant van de kloof lag. Dat hebben geweten !

Het paadje ging eerst dwars door de rijstvelden maar even verder liep het steil omlaag en dat werd voor Angela toch al gauw een probleem. De jongeman stelde haar gerust en vroeg haar om hem vast te houden en zo langzaam omlaag te lopen. Het was een komisch gezicht. De jongeman met blote voeten en ' Oma Angela' op haar splinternieuwe hagelwitte Nikes achter hem aan terwijl ze zich angstig vastklemde aan zijn schouders. De jongeman genoot zichtbaar van het lichamelijke contact met deze welgevormde blanke vrouw en stelde voor dat Angela op zijn rug ging zitten. Dat zag Angela echter helemaal niet zitten maar ze liet hem ook niet los. Ik liep op een afstandje achter hen en genoot met volle teugen van het komische gezicht. De balinese jongeman genoot steeds meer van het contact en toen we beneden in de kloof waren aangekomen bood hij aan om Angela's schouders en hoofd te masseren. Voordat Angela kon antwoorden was hij al begonnen. Ik kon mijn lach bijna niet inhouden, zo komisch was het. Maar goed, we waren veilig beneden aangekomen en de wild stromende rivier tussen al het groen daaromheen was een mooi schouwspel. Het bamboo bruggetje over de rivier hadden we zelf nooit kunnen vinden, dus toen de balinese jongeman ons glibberend en kruipend over het steile pad weer naar boven had begeleid hebben wij hem uitvoerig bedankt.

Angela had angstige momenten beleefd maar toen we in CAFE KARSA in Bankiang Sidem zaten bij te komen van deze ervaring moesten we er allebei om lachen. Zo gaat dat op Bali, je hoeft niet op zoek naar bijzondere dingen. Bali komt gewoon naar je toe.

We liepen naar Ubud via het prachtige paadje tussen Bankiang Sidem en de Campuan brug en gingen daar het ANTONIO BLANCO museum bezoeken. Een heel mooi gebouw in de vorm van een paleis, helemaal rond gebouwd met een interieur zoals je dat kunt voorstellen van de paleizen aan de Loire in Frankrijk. Ik ben eigenlijk niet gek op musea maar ik was toch blij dat Angela met het voorstel was gekomen om bij het museum naar binnen te gaan. Antonio Blanco is een Catalaan die bijna zijn hele leven op Bali heeft gewoond en daar met een Balinese vrouw is getrouwd die hij op veel van zijn schilderijen heeft vereeuwigd. Echt, hij heeft heel mooie schilderijen gemaakt en ik kan een bezoek aan het museum aan iedereen aanbevelen. De entreeprijs is 50.000 rupiah ( 4 euro) en dat is het bezoek meer dan waard. De tuin rondom het gebouw is heel mooi en de vogels die er rondvliegen zijn heel bijzonder. Ook dit was weer een bijzondere ervaring.

Nadat we in CASA LUNA onszelf verwend hadden met een Cappucino en een Moccacino liepen we weer terug naar Jalan Bisma waar ik nu In Cafe Kendi dit verhaal heb geschreven. Het was een bijzondere dag die we vanavond af gaan sluiten bij CAFE WAYAN. Daar gaan we achter in de mooie tuin van dit restaurant in een prieeltje zitten genieten van de bijzondere sfeer van olielampjes, wierook, lieve mensen en lekker eten. De avonden zijn hier zo fijn, zeker als het overdag zo warm is geweest en de hitte verdreven is en plaats heeft gemaakt voor de avondschemering. Op zo'n moment mag de tijd stil gaan staan.............

Zo, dat was weer het verhaal van deze dag. Morgen nog een dag in Ubud en dan vertrekken we naar Umabian bij Tabanan waar we in het PURI TAMAN SARI bungalowpark de volgende drie dagen zullen doorbrengen . Op de laatste dag van deze drie dagen zullen we de bruiloft van Ketut bij gaan wonen. We kijken daar naar uit en zijn heel benieuwd wat ons te wachten staat. We sturen jullie allemaal groeten en de beste wensen voor Nol en Gerry die vandaag weer een jaartje langer op deze aardbol zijn.

Kees Smetsers

smetserskees@hotmail.com