Gisteren hebben wij in Uma Agung een heel bijzondere avond beleefd. Het was de 65e verjaardag van Wim. Het personeel van Uma Agung bungalows had het restaurant prachtig versierd met eigen gemaakte slingers van palmbladeren waar ze dehele dag mee bezig waren geweest. Toen het ' feestvarken' met Ria de treden naar het restaurant afliep werd hij gefeliciteerd door ' Dokter Putu' die hem een krans van geel/witte frangipanibloemen omhing. Daarna zong het voltallige personeel ' Happy Birthday' wat heel aandoenlijk was.

Tijdens de feestmaaltijd kwam Ketut met een heel grote verjaardagstaart aanlopen. Hij kwam speciaal voor het feest helemaal uit Denpasar waar hij de taart gekocht had. Op de taart stond ' Wim, Hartelijk Gefeliciteerd' en twee kaarsen met de cijfers 65. Ketut had ook een goede fles wijn meegebracht, tenminste dat dat hij. Op de fles stond echter met grote letters WODKA, dus het was iets heel anders dan Ketut gedacht had. Hij had het wel vreemd gevonden dat het zo'n witte wijn was, hij had niet in de gaten gehad dat het wodka was. Daarom moesten we natuulijk hartelijk lachen.

Het werd een heel luek feest waar Angelina ook bij was, ze hoort deze dagen gewoon bij ons en we zullen haar echt gaan missen als ze morgen in Padangbai afscheid van ons neemt. Toen we het daar over hadden gaf Angelina een voorbeeld van ' los laten' zoals zij dat beleeft. Ze nam een zijden sjaal in haar hand die ze vervolgens sloot. Ze draaide haar gesloten hand om en opende die waardoor de sjaal op de grond viel. ' Kijk, zei ze, nu heb ik niets meer in mijn hand, dit is dus geen los laten zoals het hoort te zijn.' Vervolgens nam ze de sjaal weer in haar hand en sloot die. Deze keer draaide ze haar hand niet om maar opende die heel langzaam. De sjaal bleef in haar hand liggen en opende zich langzaam. Het leek of er een heel mooie bloem zich opende in haar hand. ' Dat is nu echt los laten' zei Angelina, ' als je langzaam loslaat onstaat er iets moois en krijg je er iets nieuws voor terug.' Zij doet stervensbegeleiding en gebruikt dit voorbeeld heel vaak mensen die terminaal zijn, en hun omgeving. We waren onder de indruk van hetgeen ze ons liet zien want morgen moeten we haar ' los gaan laten' . We willen het allemaal eigenlijk niet maar het hoort bij het leven. Het is een levenslange les waar we steeds mee geconfronteerd worden.

Ik had in Ubud een CD van MIDORI gekocht. Angela kent die CD want we hoorden deze muziek ooit in het Puri Rai restaurant in Padangbai op Bali. Het personeel van het restaurant heeft toen de CD voor ons gekopieerd. Het is heel rustgevende muziek waar Angela en ik vaak van hebben genoten. Vanvond vroegen we aan het personeel of ze de muziek voor ons wilden afspelen. We sloten onze ogen , we voelden de wind om ons heen, we hoorden de krekels en de kikkers, we voelden de vriendschap tussen ons,........het was zo'n mooi afscheid van deze avond die we niet gauw zullen vergeten. Uit dit afscheid is weer iets moois ontstaan wat we zullen koesteren.

Ik ga deze email weer afsluiten met lieve groeten aan jullie allemaal.

Kees Smetsers

smetserskees@hotmail.com