Toen ik vorige keer in Uma Agung Bungalows in Sidemen mij liet masseren door ' Dokter Putu' (zo noemen wij haar) vertelde Putu mij over de relaties tussen mannen en vrouwen op Bali. Zij had moeite met het feit dat Balinese mannen die getrouwd zijn er vaak een tweede vrouw op na houden. Zij zocht een man die echt respect voor haar heeft en wil niet ten koste van alles trouwen. Op dat moment toen zij dit vertelde voelde ze zich eenzaam want ze maakte zich zorgen over haar toekomst als vrouw in de Balinese samenleving. Het was heel bijzonder dat ze dit met mij deelde, voor een vouw uit Bali is dit zeker niet alledaags.

Gisteren werd ik weer voor de eerste keer gemasseerd door Putu. Zij deed het anders als vorige keer en haar massage voelde ook deze keer heel ontspannend . Tijdens de massage voelde ik dat ze mij iets wilde vertellen maar het eigenlijk niet durfde. Toen ik haar vroeg wat het was en haar gerust stelde kwam het hoge woord eruit. Zij had een vriend gevonden in een van de jongemannen die bij Uma Agung werkt en daar was ze heel gelukkig mee. Toen ik zei dat ik heel blij voor haar was liepen er tranen over haar gezicht omdat zij opgelucht was dat ik goed reageerde op haar mededeling. Ze zei dat ze een heel hechte band met Angela en mij heeft en ook met Nol, Jose, Erna en Jan, en dat ze heel blij zou zijn als deze hechte band in de toekomst in stand zou blijven. Ze kan nu haar verdriet, haar eenzaamheid en haar geluk met ons delen en dat is een bevrijding voor haar. Toen ik na de massage afscheid had genomen van Putu zag ik in haar ogen dat ze gelukkig en opgelufht was. Wat is dit mooi om mee te maken.

Bij het avondeten hebben we Angelina onmoet, een duitse vrouw die aan de Chiemsee woont in het dorpje Neuenkirchen, in het zuiden van Duitsland. Ze had eten besteld wat zij bij nader inzien niet lekker vond en toen ik mijn overheerlijke 'Grilled Fish Filet' aan haar afstond was het ijs gebroken. We hebben de hele avond met haar zitten praten over Bali en over nog veel andere dingen. Echt, het werd een heel aparte avond die we allemaal niet snel zullen vergeten omdat we allemaal ons hart openstelden en dan komt er altijd iets moois uit. Angelina zei aan het eind van de avond dat ze enorm klij was dat we haar in onze groep hadden opgenomen. Ze is heel spiritueel en ze genoot ervan toen ik haar in het duits enkele verhalen vertelde uit mijn boek ' Reizen door het echte Bali'. Dat is nu reizen...je ontmoet mensen die je nog nooit hebt gezien maar die na een enkele avond helemaal geen vreemden meer zijn, het is dan net of ze je al jaren kent.

Vanmorgen zijn we naar het huis van Toine en Ellen gaan kijken dat bijna klaar is. Het ligt aan de rand van het dorp aan de rand van de rijstvelden. Vanaf de balkons van hun huis is er een adembenemd mooi uitzicht over de rijstvelden. Wat een mooi plekje en wat een mooi huis ! Het uitzicht is echt spectaculair. Op de omslag van mijn boek ' Reizen door het echte Bali' staat een foto die ik heb genomen op de plek waar nu het huis is gebouwd. Als je de foto ziet zul je begrijpen hoe mooi het hier is.

Morgen is het feest. Wim wordt dan 65 jaar. Vanaf deze dag krijgt hij pensioen en begint aan een nieuwe fase in zijn leven. Ik hoop dat hij samen met Ria de rust zal kunnen vinden die bij deze levensfase hoort. Innerlijke rust vooral, dat is zo belangrijk in een mensenleven. Ik merk dat zelf elke keer als er om mij heen dingen gebeuren die mijn innerlijke rust kunnen verstoren. Het lukt mij steeds beter om daarvan afstand te nemen en daar ben ik blij om.

Ik stuur jullie allemaal heel lieve groeten van mijzelf, Wim, Ria, en ook van Putu die dat gisteren speciaal aan mij vroeg,

Kees

smetserskees@hotmail.com