Vandaag zijn we vanuit Lovina vertrokken naar Sidemen (oost Bali). Marjanne kwam nog snel even voor ons vertrek de geheugenstick brengen waarop ze haar presentatie over High5Rehab had gezet die ik ga gebruiken tijdens de bijeenkomst voor ondernemers in mijn dorp. Het was heel leuk om hier in Bali (weer) te ontmoeten. Ik hoop dat haar toekomstpannen hier in Bali werkelijkheid worden en misschien kan ik er een steentje aan bijdragen.Daarna namen we afscheid van Gerrit en Lita die ons bij Taman Lily's zo goed verzorgd hadden.

We reden via Kintamani naar Sidemen. Deze weg is niet de makkelijkste maar wel de mooiste en gaat via een bochtige weg via bergdorpjes en de vulkaan Gunung Batur weer omlaag naar de mooi vallei waarin Sidemen ligt. Voordat we daar waren passeerden we twee politiecontroles. Bij de eerste controle hoefden we niet te stoppen. Toen we er voorbij waren gereden zagen we langs de weg heel veel auto's en brommertjes staan. Ketut vertelde dat ze stonden te wachten tot de Politie weer weg was omdat ze geen rijbewijs hadden of geen zin hadden om bij de controle geld te betalen. Het is hier namelijk heel normaal dat je hier wat geld in je rijbewijs steekt als je door de Politie gecontroleerd wordt. Wel een komisch gezicht als je iedereen langs de weg ziet staan wachten tot de Politie weer weg is.

Een half uurtje verder was er weer een Politie controle. Nu moest Ketut wel stoppen en deze keer moest hij zijn rijbewijs laten zien waarin hij 20.000 rupiah had gedaan. De Politieman bleef aan de achterkant van de bus staan en controleerde daar het rijbewijs. Och...het hoort er bij.......maar het is natuurlijk wel corruptie. Ik zei tegen Ketut dat het in Nederland het zelfde is, maar dan niet zo zichtbaar. Ik vertelde hem over de bankdirecteuren die hun zakken vullen met zogenaamde ' bonussen' terwijl de bank waar zij de baas zijn zojuist gered is van een faillissement door miljarden euro's steun die afkomstig zijn van de belastingbetaler. Deze mensen leven buiten de samenleving en denken dat zij er recht op hebben, maar in feite stelen zij ook van de gewone mensen. Ik vertelde ook van de verzekeringsmaatschappijen die met slinkse trucs polissen verkopen waarvan het grootste gedeelte niet belegd wordt maar meteen in de kas van de maatschappij belandt. Oplichting heet zoiets, maar Ketut had er een heel mooi woord voor. ' Berdasi' Dat betekent letterlijk ' witte boorden criminaliteit' . Het is gewoon een slimme manier om je te verrijken over de rug van de gewone mensen. Zoveel verschil is er dus niet tussen onze zogenaamde ontwikkelde maatschappij en de samenleving hier op Bali die wij vaak ' ontwikkelingslanden' noemen. Ketut neemt het allemaal met een lach maar hij weet ook dat de Balinezen er onder lijden en door de bovenlaag arm worden gehouden zodat maar net genoeg hebben om te kunnen leven. Des te meer verdient het bewondering hoe zij hun levensfilosofie van ' geven' in stand houden....

In Sidemen reden weer de prachtige vallei binnen waar Uma Agung Bungalows zijn gelegen. Het is een mijn favoriete plekjes op Bali maar het is wel jammer dat de vallei langzaam vol wordt gebouwd met bungalows voor de toeristen. Ik weet het....ik werk er zelf aan mee door hier als toerist te komen. Ik kan alleen maar hopen dat het karakter van de samenleving niet verandert. Ook hier is er maar een kleine groep mensen die van deze ontwikkeling priofiteert. De gewone mens die in de rijstvelden werkt zal er weinig van merken. Er komt wel steeds minder grond beschikbaar voor de bevolking die er zijn rijst op moet verbouwen. En dat kan op de duur een probleem worden. Toch geloof ik dat Bali zal blijven zoals het is. Zolang ik er kom zijn de mensen niet veranderd. Ze zijn altijd even levenslustig, creatief en gastvrij gebleven. dat is de reden waarom ik steeds terug ga naar dit mooie eiland.

In Uma Agung bungalows werd ik welkom geheten door Wayan en ' Doctor Putu' , de jonge vrouw die zo goed masseert en die haart hart voor ons geopend heeft. Het deed mij echt veel om haar hier weer te zien. Zij heeft iets bijzonders wat ik niet kan omschrijven. Angela, Nol, Jose, Erna en Jan, weten wat ik bedoel want zij waren er ook bij toen zij vorige keer huilde omdat wij weer vertrokken. Echt heel bijzonder om zoiets mee te maken.

Ellen en Toine uit Waalwijk zijn er ook. Deze week gaan we naar hun nieuwe huis kijken. We zijn er al langs gereden en het ziet er echt prachtig uit. Het uitzicht dat zij straks hebben staat op de voorkant van mijn boek ' Reizen door het echte Bali' . Als je die foto ziet dan kun je je voorstellen hoe mooi het hier is. We gaan er vier dagen van genieten...

Ik stuur jullie allemaal heel veel groeten,

Kees