Mijn eerste nacht in Bali.....

Ik kon vannacht de slaap niet te pakken krijgen. Rond een uur of twaalf ging ik daarom maar naar buiten en stond te kijken naar de heldere sterrenhemel boven mij. De rijstvelden rond de bungalow waar Ria, Wim en ik slapen waren verborgen in het schemer van de nacht maar er vlogen overal vuurvliegjes rond. De krekels verstoorden de stilte maar zij horen bij een tropennacht. Ik voelde mij onrustig en dat was de reden waarom ik niet kon slapen. Ik was nog niet echt los van mijn ' thuis' en miste Angela. Het is fijn om weer hier te zijn maar elke keer duurt het toch een paar dagen voordat ik los kom van mijn dagelijkse leven in Nederland. Ik heb het thuis heel goed op de plek waar ik woon en waar mijn moeder, mijn broers en zus en mijn vrienden en kennissen belangrijk voor mij zijn..........

Ik kreeg het koud want ik had geen kleren aangetrokken toen ik naar buiten ging. We zitten hier wat hoger en de nachten in de omgeving van Ubud zijn wat koeler dan het laagland bij Kuta. Ik ging weer naar binnen en strekte mij uit onder het hemelbed waarin ik slaap. De bungalow waarin wij slapen heeft twee etages. Wim en Ria slapen boven en hebben een prachtig uitzicht over de rijstvelden. Boven en beneden is er heel veel ruimte. We hebben ieder een eigen slaapkamer, een zitkamer, een keuken en een douche. De douche is buiten en vormt eigenlijk een ommuurd tuintje met planten en bloemen. Net of je midden in de natuur staat te douchen. Superfijn is dat....

Gisteren hebben we vroeg 'gedineerd' want we waren moe en wilden vroeg naar bed. Dat was maar goed ook want toen we even later gingen wandelen richting Klub Kokos (waar we de voorgaande jaren hebben gelogeerd) barste een hevige regenbui los en moesten we noofgedwongen ergens schuilen voordat we terug konden lopen. De eerste regenbui na een heel lang droog seizoen. De mensen hier zijn er blij mee maar wij konden daardoor niet terug lopen. Na een half uurtje hield de regen op en liepen we vlug terug naar onze bungalow. Het restaurant was intussen gesloten, dus maar goed dat we al gegeten hadden. Erna, Jan, Jose, Nol en Angela kennen het restaurant want we hebben hier in maart ook een paar keer heerlijk gegeten onder het open rieten dak. Wayan Karsa, de eigenaar, is een jonge Balinese man die al heel wat bereikt heeft gezien de bungalows die hij gebouwd heeft. We hebben gezellig met hem zitten kletsen voordat we naar bed gingen.

Het weerzien met Ketut op het vliegveld was heel leuk. Ondanks het verdriet van het verlies van zijn vader die deze zomer overleden is heeft hij zijn humor behouden en we lachten heel wat af met hem tijdens onze rit van het vliegveld naar Bankiang Sidem bij Ubud. De relatie van Ketut en Erni is nog steeds goed. Ketut gelooft nog steeds dat hij en Erni gaan trouwen op niet al te lange termijn. Na het overlijden van zijn vader moet Ketut voor de twee vrouwen van zijn vader zorgen. Ze werken weliswaar op het land en verdienen wat met het verbouwen van groenten, cacao en koffie, maar dat is natuurlijk niet voldoende om van te kunnen leven. Daarom moet Ketut voor hen zorgen. Hij doet dat graag ook al maakt het zijn eigen toekomst onzeker. Hij blijft echter positief en dat straalt hij ook uit. Fijn dat we weer drie weken met hem door Bali kunnen reizen.

Morgen gaan we naar Belimbing. De plaats waar Angela en ik verloofd zijn en waaraan we zo'n fijne herinneringen hebben. Ik verheug mij op het weerzien met Made en Kadek, twee heel lieve mensen. We zullen daar zeker in de bergen gaan wandelen en genieten van de rijstterrassen en de kleine bergdorpjes. Ik schrijf dit verhaal in het internetcafe tegenover Cafe des Artistes in Ubud. Wim en Ria zitten daar een lekker belgisch biertje te drinken of iets anders. Ik denk dat deze vakantie hen goed zal doen.

Ik stuur jullie allemaal lieve groeten en jullie horen weer iets van mij als we in Lovina zijn waar we o.a. het project van de stichting High5Rehab gaan bezoeken. Het boek ' Reizen door het echte Bali' dat ik voor dit project heb geschreven is op de heenvlucht door een paar mensen gelezen die ik in het vliegtuig tegenkwam en die nu ook fan zijn geworden van het mooie werk dat op dit project wordt verricht. Ik houd jullie op de hoogte van onze belevenissen.

Kees Smetsers