Gisteren hadden Jan en Erna in hun kamer van het Puri Rai Hotel zitten kijken naar de uitzending van het NOS-nieuws. Ik doe dat liever niet want dan kan ik lekker ' los' blijven en voor 100% blijven genieten van Bali. Jan en Erna hadden het nieuws gezien over de aardbeving in Japan en de daarop volgende tsunami (vloedgolf) die vandaag Indonesië zou bereiken. Jan was door het nieuws heel ongerust geworden en wilde eigenlijk het liefst naar de hoogste berg op Bali verhuizen om de vloedgolf te ontlopen. Ikzelf geloof meer in het feit dat alles is voorbestemd. Ik beloofde Jan om de volgende dag te gaan informeren naar de eventuele gevolgen voor Indonesië en toen gingen we slapen. Maar eerst hadden we in het Puri Rai Restaurant een heerlijke 'Seafood Basket' naar binnen gewerkt. Voor mij kwam daar nog een ' pineappleboat with icecream en chocolate' bij en voor de anderen een chocoladefondue van vers fruit dat in gesmolten chocolade ondergedompeld moest worden. Heerlijk !!!! Echt een feestmaal. Och, je kunt het maar gehad hebben als er dan toch een tsunami komt.

Ik heb die nacht heerlijk geslapen. Natuurlijk was er niets aan de hand. Gewoon vertrouwen in het engeltje dat op onze schouders zit. Het heeft geen zin om te proberen je hele leven onder controle te houden. Wij Nederlanders verzekeren ons tegen alles wat los en vast zit en hopen op deze manier ons eigen lot en dat van onze naasten in eigen hand te houden. Onze ' controleur' is vaak heel sterk aanwezig. Ik geloof daar niet in. Ik probeer in het 'nu' te leven. Met Jan heb ik daar een paar keer over gediscussieerd. Wij hebben op dit punt verschillende zienswijzen. Natuurlijk respecteer ik de manier van leven van Jan, maar toch zou het voor hem een bevrijding kunnen zijn als hij de controle een beetje los zou kunnen laten. Het is een van de levenslessen die wij allemaal moeten leren. Ik heb er ook jaren over gedaan en ik maak nu nog steeds de zelfde fouten.

Vanmorgen zijn langs het zwarte strand van Padangbai gaan wandelen, tsunami of geen tsunami. Jan was kennelijk al over zijn angst heen want hij nam het ' risico' waar hij gisteren nog zo bang voor was. Toen we terugwaren van de wandeling wilden we gaan pinnen in Padangbai. Normaal is dat geen probleem maar deze keer gaf de automaat geen geld. Daarom moesten we naar Klunkung (Semerapura) em daar ons geld te halen. Wel vreemd dat er geen geldautomaat is met al die toeristen die hier met de veerboot uit Lombok aankomen of vertrekken.

Morgen gaan we naar Candidasa waar we nog drie dagen gaan logeren in een van mijn favoriete bungalowparkjes op Bali, te weten Kelapa Mas Bungalows. Daar laten we alles wat we meegemaakt hebben bezinken. Er is zoveel gebeurd in de afgelopen weken. Bali heeft ons gevoel op zijn kop gezet. Er zijn heel veel mooie momenten geweest waar de liefde een grote rol speelt. We hebben het allemaal op onze eigen manier beleefd. Ik weet zeker dat we allemaal weer iets anders naar het leven zullen kijken. We hebben heel veel van de Balinezen geleerd. We hebben heel veel liefde ontvangen zonder dat er iets werd teruggevraagd. Dat is de levensfylosofie van de Balinezen. Ik ben al heel vaak in Bali geweest, maar toch blijft het indruk op mij maken. Mensen zoals Ketut en 'Docter Putu' heb ik in mijn hart gesloten en ik ben niet de enige in ons groepje. We hebben allemaal wel een of meer keren met tranen in onze ogen gezeten als we van deze lieve mensen de liefde kregen die met een hoofdletter wordt geschreven. Het leven op Bali is heel hard voor zijn inwoners maar toch zullen zij altijd blijven geven, recht uit het hart.

Nol en José, Jan en Erna, zij begrijpen nu wat ik bedoel met de spreuk van Mahatma Gandhi: ' Als het egoisme begraven wordt gaat de ziel pas echt leven' Ik heb enorm genoten van de manier waarop zij Bali hebben ervaren. Het heeft mij soms ontroerd om te zien hoe hardwerkende mensen als zij helemaal ' los' kwamen van hun dagelijkse zorgen thuis. Er zijn momenten bij die ik niet gauw zal vergeten en tijdens deze vakantie is mijn band met Erna en Jan, en Nol en Jose hechter geworden. Wij hebben het samen beleefd en het heeft ons verbonden. Ik weet zeker dat hun kinderen het aan hun vader en moeder zullen merken. Bali heeft mijn leven veranderd, het heeft ook hun leven veranderd. Ik zou mij vergissen als dat niet het geval zou zijn.

In Candidasa gaan we Bob Land bezoeken en dat zal voor Jan en Erna, en voor José en Nol, ook een bijzondere ervaring worden. verder gaan we waarschijnlijk ook naar Tirtagangga en het witte strand van Pantai Pasir Putih. Ook daar zullen we gaan genieten van de zwoele zomeravonden aan zee, kijkend naar de ondergaande zon die de hemel roodkleurt. In Candidasa krijgen jullie nog een paar emails van mij en dan is onze reis voorbij. Ik wil jullie nu alvast bedanken voor jullie reacties. Ik weet dat mijn verhalen deze keer anders waren. Dat heeft te maken met de manier waarop wij nu reizen. We zijn meer 'onderweg geweest'. Desondanks kijk ik terug op een heel fijne vakantie. Fijn dat Angela deze keer bij me was en dat ik alles hier met haar kon delen. Dat maakt alles veel mooier.....

Ik sluit nu af met lieve groeten aan jullie allemaal.

Kees Smetsers