Eergisteren was het Oudjaar op Bali. In Belimbing zou er ook een Ogo-Ogo optocht zijn. Die optocht wordt elk jaar op de laatste dag van het jaar gehouden om de boze geesten te verjagen. Tijdens onze rit naar Belimbing zagen we overal de monsterlijke poppen klaar staan die door de bewoners van de dorpjes met veel creativiteit gebouwd waren. We waren heel benieuwd hoe het in het kleine bergdorpje Belimbing aan toe zou gaan.

Helaas.....om een uur of vijf begon het keihard te regenen. Wat jammer voor de mensen op Bali...ze hebben zoveel energie gestyoken in het bouwen van de poppen en juist nu begon het heftig te regenen. We zijn om een uur of zeven 'savonds toch maar gaan kijken. Toen we naar het bergdorpje reden zagen we een mystiek schouwspel van de Balinezen die overal onder de paraplui's naar het dorpje liepen, gehuld in de mist van oplaaiende vuren. Het bleek namelijk dat de optocht verzet was naar vier uur en dus net afgelopen was. Ondanks dat men vroeger begonnen was had men niet echt kunnen genieten van de optocht omdat het grootste gedeelte verregend was. Jammer..... het is voor de bevolking een belangrijke gebeurtenis....maar de weergoden werkten niet mee.......

Gisteren was het ' Hari Neypi' (Nieuwjaar). Dat betekent dat we de hele dag op het bungalowparkje moesten blijven en dat we eigenlijk niets konden doen dan een boek lezen en zwemmen in het heerlijke zwembad. Voor Jan en erna was deze dag een beproeving want zij zijn niet gewend om niets te doen. Vooral Jan liep met zijn ziel onder de arm want hij houdt niet van lezen en ook niet van zwemmen. Maar goed ze zijn de dag toch doorgekomen. Rond een uur of vijf gingen we eten want er was die avond geen licht en we moesten dus om uiterlijk zeven uur klaar zijn. Geeft niets, de 'Red Snapper' en de Makreel waren heerlijk, en de frietjes ook. Aangezien er geen electriciteit was gingen we vroeg slapen en dat was eigenlijk niet erg aangezien we zeer romantische kamers hebben met hemelbedden en een badkamer van lavastenen en een douche waaronder je uren kunt genieten van het warme water. Ik denk dat de avond en de nacht voor Jan en Erna veel goed gemaakt hebben want 's morgens zag ik sterretjes in Erna's ogen (of is het mijn fantasie ?) Jose en Nol kregen het bericht dat Myrthe kampioen was geworden met korfbal na een heel spannende wedstrijd (0-0) tegen Reusel. Dat vonden ze superleuk en daarom wensen ze Myrthe VAN HARTE PROFICIAT !!!!!! Namens ons allemaal HARTELIJK GEFELICITEERD MET HET KAMPIOENSCAP MYRTHE !!!!

Even nog een berichtje tussendoor: Frans moet de groeten hebben van Kadek uit Belimbing. Hij weet wel wie dat is.

Vanmorgen hebben we afscheid genomen van iedereen in Belimbing. Maar eerst zijn we nog een uurtje wezen wandelen in de bergen van Belimbing. Wat is het daar mooi ! Ananasplanten, cacao, durian, jackfruit en ontelbare soorten bloemen, we kwamen ogen tekort. Erna heeft zowat elke boom op de foto gezet, ze heeft al 600 foto's gemaakt in een week.

Tijdens de wandeling werden we uitgenodigd bij een familie die ons hun huisje liet zien en ook de primitieve keuken in een hutje van bamboe waar gekookt werd op een houtvuur. Het zoontje van de familie voelde zich op zijn gemak en liet het hele huis zien. Voor Erna en jan was het de eerste keer dat ze zoiets zagen en ze waren echt onder de indruk om te zien hoe deze mensen eenvoudig leven en toch gelukkig zijn.

Na het afscheid in Belimbing reden we door de bergen richting Seririt en Lovina. Om een uur of twaalf kwamen we in Lovina een waar we in Taman Lily's welkom werden geheten door de eigenaar Gerrit en zijn vrouw Lita. Hun dochter Lily was verrast toen ze zichzelf op een foto zag staan in het door mij geschreven boekje ' Reizen door het echte Bali' .

Even later zaten we in het restaurant van Taman Lily's te genieten van de kookkunsten van Lita. Nol had een heerlijke gehaktbal met frietjes en de rest deed zich tegoed aan de overheerlijke nasi goreng en de andere gerechten die Lita voor ons op tafel had getoverd.

Om een uur of twee zijn we via kleine straatjes naar de voet van de bergen gereden waar Wilkey Riupassa met zijn gezin woont. Wilkey en zijn vrouw Kitty zijn 15 jaar geleden echte vrienden van mij geworden. Bij heb heb ik op de paradijslijk mooie Banda eilanden onvergetelijke dagen beleefd die ik in mijn boekje ' Reizen door het echte Bali' beschreven heb. Het weerzien met hen was voor mij heel emotioneel. Ik had tranen in mijn ogen en dat zal voor Jan en Erna en Nol en Jose wel heel apart zijn geweest om deze kant van mij te zien. Angela is er intussen wel aangewend want zij heeft meegemaakt hoe emotioneel de laatste maanden voor mij zijn geweest, onder andere door de operatie van mijn moeder en daarna door het verschijnen van mijn boek. Toen ik de zoon van Wilkey (Balto) zag moest ik huilen zo blij was ik om hem weer te zien. Ik kende hem nog van de Banda eilanden toen hij nog een kind was en het weerzien met hem (hij is nu een knappe volwassen man) was heel emotioneel, ook voor Balto. Ik denk dat mijn medereizigers de ontmoeting met dit gezin ook als heel bijzonder hebben ervaren. Zoiets blijft bij je, als je mensen ontmoet die zo lief en gastvrij zijn dan is dat iets wat je de rest van je leven bij je draagt. Het is iets wat je kunt koesteren....

Morgen gaan we 's morgens de zee op naar de dolfijnen kijken. Jan heeft er een gemengd gevoel bij want hij gaat liever niet de zee op in zo'n smal bootje. Maar we hebben hem kunnen overtuigen dat er geen risico is omdat de zee als een spiegel is. Hij gaat dus mee. Jullie horen wel hoe hij het heeft gevonden. verder gaat alles prima met ons. Ieder beleeft deze vakantie op zijn eigen manier, maar ik weet zeker dat het niemand onberoerd zal laten....

Tot de volgende keer.

Kees