Vandaag is het Oudejaarsavond op Bali. De Balinezen vieren namelijk morgen ' Hari Neypi' (Nieuwjaar). Samen met Nol was ik om 05.30 uur opgestaan want de organisatie Mediq zou de lege zuurstofcylinders van Nol komen ophalen. Ik wist dat we even zouden moeten wachten want hier vinden ze de tijd niet belangrijk. ' Jam Karet' (rubberen tijd) noemen ze dat hier. Bijna een uur later als afgesproken kwam de man op zijn brommertje aangereden, diep weggedoken in een regenjas want het regende flink. Hij nam de lege flessen mee en beloofde twee uur later weer terug te zijn met volle flessen. Hij moest weer helemaal terug naar Kuta en dan weer naar Ubud waar wij logeerden. En ja hoor, iets na negen uur was hij er weer met gevulde zuurstofcylinders. Dus Nol kan weer vooruit.

Ik ben trouwens Nol's 'Sherpa' geworden want ik draag de laatste dagen Nol's rugzak met zuurstoffles terwijl Nol langs mij loopt met het slangetje in zijn neus. We zijn dus als een Siamese tweeling aan elkaar verbonden. Nol volgt mij waar ik ook heen ga....

Op weg naar Belimbing kwamen we onderweg overal 'Ogo Ogo' tegen. Grote poppen die de afgelopen dagen in de dorpjes gemaakt zijn voor de optocht vanavond. Dan trekken de grote poppen als een carnavalsoptocht door de dorpen. We moesten dus zorgen dat we op tijd in Belimbing waren anders zouden we onderweg echt vastlopen in de optochten. Prachtig was het om te zien hoe de dorpelingen zich aan het voorbereiden waren op de overgang naar het Nieuwe Jaar. Vandaag gaan ze met hun monsterlijke poppen de kwade geesten verjagen zodat ze weer schoon het Nieuwe Jaar in kunnen gaan. In de tempels wordt vandaag overal gebeden om de geesten te zuiveren van al het kwaad. De straten zijn versierd met lange bamboepalen en kleurijke kleine offeraltaartjes. Op weg naar Belimbing keken we onze ogen uit.

Bij Cempaka Belimbing Villas werden we welkom geheten door Made Sepel (de manager) en in traditionele kleding gestoken Kadek. Zij hingen een krans van frangipanibloemen rond onze hals en heetten ons welkom. Voor mij was dat een emotioneel moment want deze twee lieve mensen hebben ons verlovingsfeest hier in Belimbing (een paar jaar geleden) onvergetelijk gemaakt.

Jan en Erna, en ook Nol en Jose, waren onder de indruk van de mooie kamers en de prachtige omgeving. Belimbing is ook heel bijzonder, dat zal iedereen ervaren die hier ooit komt. Hier vind je het echte Bali.

Vanmiddag zijn we wezen wandelen met Kadek. Zij leidde ons langs een paadje langs de rijstterassen waar koffiestruiken, cacaobomen, vanilleplaten, ananasplanten talrijk aanwezig waren. Deze omgeving heeft heel veel te bieden en daarom kom ik hier altijd terug.

Ketut, onze chauffeur en vriend ging ook met ons mee. Hij blijft de komende dagen bij ons en gaat met Nieuwjaar naar zijn ouders die hier in de bergen wonen. Hij geniet van deze dagen want hij is hier weer terug in zijn geboorteplaats waar hij zijn hele jeugd heeft gewoond. Hij ketst de hele dag door in het Nederlands en er komt bijna geen indonesisch woord meer aan te pas. Ongelooflijk hoe snel hij de Nederlandse taal onder de knie heeft gekregen. Hij vertelde ons nog een leuk verhaal over de cursus Nederlands die hij had gedaan. Er zat een Balinese vrouw op die cursus, samen met haar Nederlandse vriend. Op een gegeven moment vroeg de lerares aan haar 'Hoe gaat het met jou ?' Heel trots op haar pas verworven woordenschat antwoordde de Balinese vrouw: ' Mijn gat is goed ' Alle cursisten lagen plat van het lachen en Ketut ook. Toen hij het vertelde kwam hij bijna niet meer bij van plezier. Het is ook de hele dag lachen met hem, maar we hebben met hem ook over Politiek en andere serieuze zaken. Wat zijn we blij dat we geen vreemde chauffeur hebben. Hij is gewoon familie van ons geworden. Vanavond gaan we met hem naar de ' Ogo Ogo' optocht kijken in zijn dorpje Belimbing waar maar 800 mensen wonen want het is een bergdorp.

We hebben een superfijne vakantie en met Nol gaat het gelukkig ook prima. Hij kan alles meedoen. En Jan heeft nog helemaal niet gerookt. Gisteren had hij het wel even moeilijk toen in Kafe Karse achter Klub Kokos iemand een dikke sigaar opstak en hem er ook een aanbood. Maar Jan ging niet door de knieen, knap van hem dat hij zo goed volhoudt.

Ik gan nu afsluiten met heel veel groeten van ons allemaal. Morgen horen jullie niets van mij want dan is het Hari Neypi en dan is de electriciteit afgesloten en mogen we niet van het park af.

Oh ja, we hebben elke dag prachtig weer, dus dat valt ook mee.

Tot de volgende keer,

Kees Smetsers